بخشش حضرت
رسول خدا علاقه شدیدی به قرآن داشت به طوری که عادت آن حضرت چنین بود که اگر کسی آیه ای از قرآن را نزد ایشان تلاوت می کرد، حضرت آیه بعد را می خواند.
روزی یکی از کسانی که مورد غضب الهی حضرت قرار گرفته بود، و به خاطر جرمی که مرتکب شده بود، حکم قتلش صادر شده بود، به امیر مؤمنان علیه السلام متوسّل شد و عرض کرد: علی! چه کنم تا رسول خدا مرا ببخشد؟.
حضرت فرمود: نزد رسول خدا برو و این آیه را تلاوت کن:
تَاللَّهِ لَقَدْ آثَرَک اللَّهُ عَلَینا وَ انْ کنَّا لَخاطِئِنَ
«به خدا سوگند! خداوند تو را بر ما مقدّم داشته و ما خطاکار بودیم.»
وی همین کار را کرد و تا این آیه را تلاوت نمود حضرت بلافاصله آیه بعد از آن را تلاوت کرد که:
لا تَثْریبَ عَلَیکمُ الْیوْمَ یغْفِرُ اللَّهُ وَ هُوَ ارْحَمُ الرّاحِمِینَ
«امروز ملامت و توبیخی بر شما نیست، خدای متعال شما را می بخشد و او مهربان ترین مهربانان است.»
به این ترتیب رسول خدا او را بخشید و از مجازاتش گذشت کرد.[1]
پی نوشت ها
[1] ظهیرى، علىاصغر، کشکول اهل بیت «علیهم السلام»، 1جلد، پیام حجت - قم - ایران، چاپ: 1، 1386 ه.ش.