محبوبیت در نزد خدا
از مفضّل بن عمر (نقل شده است که) گفت:
مردی به امام صادق عَلَیهِ السَّلَامُ در حالی که من حضور داشتم گفت: کسانی از اطرافیان ما هستند که می گویند: چنانچه خداوند بنده ای را دوست بدارد، از آسمان پیام فرستد:
همانا من فلان بنده ام را دوست دارم، پس او را دوست بدارید؛ سپس خداوند محبّت او را در دل بندگان می اندازد.
و اگر بنده ای را مبغوض و دشمن بدارد از آسمان پیام فرستد: خدا فلانی را دشمن دارد، پس او را دشمن بدارید؛ و کینه و دشمنیش را در دل بندگان ایجاد می نماید.
مفضّل گفت: حضرت تکیه داده بود، پس نشست و آستین خود را تکانید و فرمود:
اینچنین (که فکر می کنید) نیست؛ و لیکن اگر خداوند بنده ای را دوست دارد، مردم مبتلی و شیفته او گردند، تا جایی که چیزهایی در باره او گویند که در او نباشد، او مأجور و ایشان مؤاخذه شوند؛ و چنانچه بنده ای را مبغوض دارد، محبّت او را در قلوب دیگر بندگان می اندازد، تا آنچه که در او نباشد بگویند؛ و ایشان با او گناهکار و مؤاخذه گردند.
سپس فرمود: کیست که از یحیی بن زکریا علیهما السلام محبوبتر بوده است، تا جایی که همگان مبتلی و مغرور او شده و آنچه توانستند در باره اش انجام دادند؛ و چه کسی نزد خداوند از (امام) حسین عَلَیهِ السَّلَامُ محبوبتر بود که کورکورانه تحریک شده و او را کشتند؛ و چه کسی در پیشگاه خداوند مبغوض تر از فلان و فلان است.
خیر آنچه گفته اند صحیح نیست و واقعیت ندارد.