قرآن در روز قیامت

سعد خفاف از امام باقر علیه السلام نقل کرده که حضرت فرمود:

ای سعد، قرآن را بیاموزید. زیرا قرآن در روز قیامت به شکل زیبایی ظاهر می شود. حدیث را گفته تا رسیده به این جا که خداوند متعال قرآن را مخاطب قرار داده می فرماید: ای حجت من در روی زمین و کلام صادق من و ناطق من، از من بخواه به تو عطا کنم و شفاعت کن تا شفاعت تو را بپذیرم. پس قرآن می گوید: خداوندا، عده ای از مردم مرا محترم می داشتند و مرا حفظ می کردند و احکامی را که در من بود ضایع ننمودند، ولی عده دیگری بودند که به من توهین می کردند و مرا تحقیر می نمودند و مرا تکذیب می کردند، در حالی که حجت تو بر همه مخلوقاتت بودم.

پس خداوند می فرماید: قسم به عزت و جلال و ارتفاع مکانم، امروز به خاطر تو بهترین ثواب را به کسانی می دهم که احکام تو را رعایت می کردند، بدترین عقاب را به کسانی می دهم که به تو اهانت می کردند.

بعد حضرت فرمود: در آن هنگام مردی از شیعیان ما جلو می آید و قرآن در باره او به خداوند عرض می کند: خداوندا، این بنده تو است و تو به اعمال او آگاه تری. این شخص کاملا مراقب من بود، هر چه من می گفتم دوست می داشت و هر چه را بد معرفی می کردم دشمن می داشت. پس از جانب خداوند خطاب می آید: این بنده مرا داخل بهشت کنید و از لباسهای زیبای بهشت بر او بپوشانید و تاج بر سر او بگذارید. قرآن می فرماید: خداوندا، اینها برایش کم است اضافه فرما و همه خیرات را بر او احسان کن.

پس خداوند می فرماید: قسم به عزت و جلال و علو مقام و ارتفاع مکانم، امروز برای این بنده مؤمن پنج عنایتی می کنم که این عنایت من شامل سایر بندگان نظیر این شخص هم می باشد، به اینها جوانی می دهم که هرگز پیر نمی شوند و سلامتی می دهم که هرگز بیمار نمی گردند، غنی می کنم که هرگز فقیر نمی شوند و آنها را شاد می کنم که هرگز غمناک نمی شوند و همیشه هم آنها را زنده نگه می دارم.