کنیز خانه علی علیه السلام، همسر یزید
«عبداللَّه بن عامر» از یاران حضرت علی علیه السّلام بود و در یکی از جنگها در رکاب حضرت به شهادت رسید.
«هنده» دختر اوست و بعد از شهادت پدرش، مدّت زیادی را در خانه حضرت سپری کرد. وقتی امیرالمؤمنین علیه السّلام به شهادت رسید، سرپرستی او (هنده) را امام مجتبی علیه السّلام به عهده گرفت.
«معاویة بن ابی سفیان» او را برای پسرش یزید خواستگاری نمود و سرانجام هنده با یزید ازدواج کرد.
بعد از واقعه عاشورا و به شهادت رسیدن سیدالشهداء، قافله اسرا را به شام آوردند و در خرابه ای جای دادند. خبر اسارت گروهی از شورشیان! بر خلیفه را به هنده دادند. او برای تماشای اسیران، لباسهای خود را پوشید و روبندی به صورت نهاد و دستور داد، اوضاع خرابه را مرتب کنند و آنگاه با تشریفات مخصوص وارد خرابه شد.
زینب و ام کلثوم سلام اللَّه علیهما تا او را دیدند، شناختند، لذا روی خود را پوشاندند.
در این هنگام، هنده پرسید: ای زن شما از کدام دیارید.
زینب سلام اللَّه علیها فرمود: ما از مدینه ایم.
هنده تا نام مدینه را شنید، از جای خود برخاست و گفت: بهترین درودها و سلامها بر آنهایی که در آنجا ساکنند. آنگاه پرسید:
می خواهم از شما سؤالی بپرسم، زینب سلام اللَّه علیها فرمود: بپرس.
می خواهم از خانه علی بن ابی طالب سراغی بگیرم.
تو از کجا علی بن ابی طالب را می شناسی؟
هنده در حالی که اشک در چشمانش حلقه زده بود گفت: من مدت زیادی را در آن خانه به سر بردم و کنیز خانه علی بودم.
زینب سلام اللَّه علیها پرسید سؤالت چیست؟
هنده گفت: می خواهم از مولایم حسین و برادرانش بپرسم.
زینب سلام اللَّه علیها تا این کلام را از او شنید طاقت نیاورد و صدا به گریه بلند نمود و فرمود: هنده از چه می پرسی؟ از خانه علی؟ بدان که اهل آن خانه پراکنده شدند، هنده! از حسین می پرسی؟ بدان که سرش را ازتن جدا نمودند و الآن بالای نیزه است.
هنده! اگر از حال زینب می پرسی، بدان که من زینب دختر علی بن ابی طالبم.[1]
پی نوشت
[1] معالى السبطین، ج 2، ص 103 و 104.
