ایمان و اخلاق شرط برای ازدواج
ایمان
اذا خطب الیک رجل رضیت دینه وخلقه فزوجه، ولا یمنعک فقره وفاقته، قال الله تعالی ((وان یتفرقا یغن الله کلا من سعته )) وقال: ان یکونوا فقراء یغنهم الله من فضله. [1]
امام رضا (علیه السلام ) فرمود: هرگاه خواستگاری آمد که دین و اخلاقش را می پسندی، اجابت کن و از تنگدستی او نهراس، خداوند متعال فرموده: ((اگر (زن و شوهر) از هم جدا شوند، خدا هر کدام را از کرم خود بی نیاز می کند))[2] و نیز فرموده: ((اگر (مردان مجرد ازدواج کنند) و فقیر باشند، خدا) از فضل خود بی نیازشان کند)). [3]
خداوند کریم و عالم به احوال بندگان است (منظور از ذکر این دو آیه این است که روزی زن و مرد با خداست ).
اخلاق
عن الحسین بن بشار الواسطی قال: ((کتبت الی ابی الحسن الرضا (علیه السلام ) ان لی قرابة قد خطب الی وفی خلقه سوء)) قال: ((لا تزوجه ان کان سیی الخلق )). [4]
((حسین بن بشار واسطی )) به حضرت رضا (علیه السلام ) نامه ای نوشت که یکی از بستگانم درخواست وصلت با من دارد ولی بداخلاق است. حضرت در جواب فرمود: ((اگر اخلاقش بد است، با او ازدواج نکن )).
راههای کشف اخلاق:
الف - تحقیق از دوستان
ب - بررسی اخلاق خانواده
ج - گفتگو و معاشرت
عن المجاشعی، عن الرضا (علیه السلام )، عن ابائه (علیهم السلام ) قال:
قال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم ): النکاح رق، فاذا نکح احدکم ولیدته فقد ارقها، فلینظر احدکم لمن یرق کریمته. [5]
((مجاشعی )) از حضرت امام رضا (علیه السلام ) نقل کرده است که آن بزرگوار از پدران بزرگوارش روایت فرموده که رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم ) فرموده است:
نکاح (دختران خود را به نکاح مردان در آوردن ) به منزله کنیزی باشد، (مردان مخصوصا اعراب، با زنان خود رفتار کنیزی می نمودند) پس هرگاه کسی از شما دختر خود را به نکاح مردی در آورد، مانند آن است که او را به کنیزی داده، پس البته باید هر یک از شما توجه و ملاحظه نماید که فرزند گرامی و عزیز خود را به کنیزی چه کسی در می آورد (دقت و توجه کامل در دیانت و اخلاق و توانا بودن شوهر بر نفقه بنماید).
معرفی مبتلایان به آلودگی های اخلاقی:
میگساران
قال علی بن موسی الرضا (علیه السلام ):
ایاک ان تزوج شارب الخمر، فان زوجته فکاءنما قدت الی الزنا ولا تصدقه اذا حدثک ولا تقبل شهادته، ولا تاءمنه علی شی ء من مالک فان ائتمنته فلیس لک علی الله ضمان، ولا تؤ اکله ولا تصاحبه ولاتضحک فی وجهه، ولا تصافحه، ولا تعانقه، وان مرض فلا تعده، وان مات فلا تشیع جنازته. [6]
امام رضا (علیه السلام ) فرمود:
از تزویج دختر خود به شارب الخمر اجتناب کن، زیرا اگر چنین کنی، مثل این است که برای زنا واسطه شده ای و هرگاه سخن گوید، او را تصدیق نکن و شهادت و گواهی او را قبول ننما و او را به هر چیزی از مال خود امین قرار نده و اگر امین گردانی از طرف خدا بر تو ضمانتی نیست و با او هم غذا و هم صحبت نباش و به روی او لبخند نزن و با او مصافحه و روبوسی و معانقه نکن و اگر مریض شد، به عیادتش نرو و اگر مرد، جنازه او از تشییع نکن.
ما بعث الله نبیا الا بتحریم الخمر. [7]
خداوند هیچ پیغبری را مبعوث نکرد، مگر اینکه به او دستور داد که شراب را حرام شده و ممنوع اعلام کند.
قال علی بن موسی الرضا (علیه السلام ): ان الله تعالی حرم الخمر لما فیها من الفساد، وبطلان العقول فی الحقایق وذهاب الحیاء من الوجه. . . وهو یورث مع ذلک الداء الدفین. [8]
امام رضا (علیه السلام ) فرمود: خداوند شراب را حرام کرده، زیرا منشاء فساد اجتماعی است، عقل را از درک حقایق باز می دارد، حیا را از روی شرابخوار می برد و در مواجهه با مردم شرم نمی کند. به علاوه باعث بیماری نهانی در اعضای داخلی بدن می شود.
یکی از جراید طبی آمریکا ضمن بیان وراثت صفات زشت، خصوصا زیانهای اعتیاد به شرابخواری، تاریخ یک خانواده را چنین نقل می کند:
در سال 1827 زنی که در آلودگی و انحراف شهرت کامل داشت، در گذشت. در ظرف چند سال شماره فرزندان و نوادگان او به 800 نفر رسید که 700 نفر آنها در فواصل مختلف، به علت ارتکاب جرم و اعمال خلاف به دادگاهها جلب شده و به کیفر رسیدند. از این 700 نفر، 47 نفر به مرگ محکوم گردیدند. از همین خانواده فاسد 127 روسپی به وجود آمد که خود فروشی می کردند. 342 نفر، افراد تنبل و آواره بار آمدند که دقیقه ای از افراط در شرابخواری کوتاهی نداشتند.
البته زیانهای اعمال ننگین این افراد تنها متوجه مردم نبود، بلکه مبلغی نیز دولت را متضرر کردند، زیرا دولت در جریان بازداشت و محاکمات افراد این خانواده جمعا (900000) لیره صرف نموده بود. [9]
پی نوشت:
[1] بحارالانوار، جلد 103، ص 372.
[2] سوره نساء / آیه 130.
[3] سوره نور / آیه 32.
[4] وسائل الشیعه ، جلد 5، ص 10 - بحارالانوار، جلد 103، ص 235 - مسندالرضا، جلد 2. ص 280.
[5] وسائل الشیعه ، کتاب نکاح .
[6] بحارالانوار، جلد 79، ص 142 و میزان الحکمة ، جلد 4. ص 281.
[7] بحارالانوار، جلد 76، ص 135.
[8] مستدرک الوسائل ، جلد 3، ص 137.
[9] مجله کانون سردفتران ، سال 15، شماره 4 - 3.
