1. آگاهی

آگاهی بر چند گونه است:

الف. بینش توحیدی، و اینکه تمام هستی از خدا و همه چیز در کف قدرت او است. خدا بر هرکاری توانا و همه چیز در آسمان و زمین، تحت فرمان او است و از خود هیچ اختیاری ندارد.

ب. آگاهی به وعده الهی در شرایط سخت سیاسی و مرحله ضعف و ناکامی و در شرایط سقوط. یکی از دشوارترین کارها در چنین عصری، آن است که انسان به درک این سخنان خدای متعال نایل آید:

وَ لا تَهِنُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ کنْتُمْ مُؤْمِنِینَ[1]؛

«سست مشوید و اندوه مخورید، شما برترید اگر مؤمن باشید».

وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ وَ نُمَکنَ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ[2]؛ «ما می خواهیم، بر آنان که در زمین خوارشان شمرده اند منّت نهیم و آنان را پیشوایان [مردم ] گردانیم و ایشان را وارث زمین کنیم و در زمین قدرتشان دهیم».

وَ لَقَدْ کتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکرِ أَنَّ الْأَرْضَ یرِثُها عِبادِی الصَّالِحُونَ[3]؛ «همانا در زبور، پس از آن یاد کرد، نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به ارث خواهند برد».

کتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَ رُسُلِی[4]؛ «خداوند مقرّر کرده است که حتما من و فرستادگانم هرآینه پیروز خواهیم شد».

وَ لَینْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ ینْصُرُهُ[5]؛ «هرآینه خدا هرکه را یاری اش کند، یاری می کند».

ج. آگاهی به نقش انسان مسلمان در روی زمین، که عبارت است از سرپرستی، گواهی دادن و رهبری بشریت [به سوی خیر و فلاح]. خدای تعالی می فرماید:

وَ کذلِک جَعَلْناکمْ أُمَّةً وَسَطاً لِتَکونُوا شُهَداءَ عَلَی النَّاسِ وَ یکونَ الرَّسُولُ عَلَیکمْ شَهِیداً[6]؛ «این چنین شما را مردمی میانه [رو] قرار دادیم تا خود بر مردمان گواه باشید و پیامبر بر شما گواه باشد».

د. آگاهی به نقش دین اسلام در زندگی بشری، در از میان برداشتن فتنه و امیال نفسانی از مسیر دعوت حقّ:

وَ قاتِلُوهُمْ حَتَّی لا تَکونَ فِتْنَةٌ وَ یکونَ الدِّینُ لِلَّهِ[7]؛ «با آنان بجنگید تا آشوبی نباشد و دین از آن خدای شود.»

ه. آگاهی به سنّت های [رایج ] الهی در تاریخ و اجتماع و ضرورت آمادگی، زمینه سازی، حرکت و فعالیت در ضمن این سنن و محال بودن گذر از آنها. بر این اساس خداوند فرمان داده است تا مسلمانان در خود، آمادگی های لازم برای ورود در این مبارزه قاطع و سرنوشت ساز ایجاد کنند: وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ[8]؛ «تا می توانید در مقابل دشمنان نیرو مهیا کنید».

2. امیدواری

درصورتی که انسان به برآورده شدن وعده های خداوند و قدرت و اقتدار او امیدوار باشد؛ بی گمان این امید پایان ناپذیر بوده و صاحبش ناکام نخواهد شد.

به همین دلیل مسلمان، نیرو و توان خود را به نیرو و قدرت الهی پیوند می زند (اعتصام بحبل اللّه) و هرکه چنین کند، نیرو و اقتدارش پایان ناپذیر خواهد بود.

3. مقاومت

مقاومت، نتیجه امیدواری است. غریقی که گروه نجات را از دور می نگرد که به سوی او در حرکت است، بر امواج آب غلبه خواهد کرد و برای این کار در خود نیرویی شگرف خواهد یافت.

4. حرکت

حرکت، همان امر به معروف و نهی از منکر، دعوت به سوی خدا، آماده سازی زمین برای ظهور امام عصر علیه السّلام و برپایی دولت جهانی او و ایجاد آمادگی های بینشی، ایمانی و تشکیلاتی و توانایی در نسل مؤمنی است که به یاری امام و زمینه سازی ظهورش قیام کنند.

5. دعا برای ظهور امام

تردیدی نیست که دعا به همراه حرکت و فعالیت و در کنار امر به معروف و نهی از منکر، از عوامل نزدیک ساختن ظهور امام زمان علیه السّلام است. دعاهای زیادی در باب ظهور امام و ثواب انتظار رسیده است. یکی از دعاهایی که مؤمنان، آن را می خوانند و تکرار می کنند، دعای زیر است:

«اللّهم کن لولیک الحجة ابن الحسن، صلواتک علیه و علی آبائه، فی هذه الساعة و فی کلّ ساعة، ولیا و حافظا و قائدا و ناصرا و دلیلا و عینا حتی تسکنه ارضک طوعا و تمتّعه فیها طویلا».

در دعای «افتتاح» این شکایت تلخ و این دعای دلپذیر را می خوانیم:

«اللّهمّ انّا نرغب الیک فی دولة کریمة تعزّ بها الاسلام و اهله و تذلّ بها النّفاق و اهله و تجعلنا فیها من الدّعاة الی طاعتک و القادة الی سبیلک و ترزقنا بها کرامة الدّنیا و الآخرة.. . اللّهمّ انّا نشکو الیک فقد نبینا- صلواتک علیه و آله- و غیبة ولینا و کثرة عدوّنا و قلّة عددنا و شدّة الفتن بنا و تظاهر الزمان علینا»؛

«خدایا! ما از تو امید داریم آن حکومت کریمی را برقرار سازی و به سبب آن اسلام و مسلمین را عزت بخشی و نفاق و اهل آن را ذلیل گردانی و ما را در آن، از دعوت کنندگان به طاعت خویش و از رهبران راه هدایتت قرار دهی و کرامت دنیا و آخرت را به ما روزی فرمایی.. .

خدایا! از نبود پیامبرمان- که درود تو بر او و خاندانش باد- و غیبت ولی مان و فزونی دشمن مان و کمی عددمان و زیادی فتنه هایی که بر ما فرود می آید و ناسازگاری زمانه، به تو شکوه می کنیم».

پی نوشت ها

[1] آل عمران(3)، آیه 139.

[2] قصص(28) آیه 5 و 6.

[3] انبیاء(21) آیه 105.

[4] مجادله(58) آیه 21.

[5] حج(22) آیه 40.

[6] بقره(2) آیه 143.

[7] همان، آیه 193.

[8] انفال(8) آیه 60.