سیره پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله در رمضان
پیامبر در مورد عبادت ها و تلاوت قرآن در ماه رمضان عنایت ویژه ای داشت و می فرمود:
«لِکلِّ شَی ءٍ رَبیعٌ وَرَبیعُ الْقُرآنِ شَهْرُ رَمَضان؛»[1]
هر چیزی بهاری دارد و بهار قرآن ماه مبارک رمضان است.
همچنین آن حضرت می فرمود:
«مَنْ تَلافیهِ آیةً مِنَ الْقُرآنِ کانَ لَهُ اجْرُ مَنْ خَتَمَ الْقُرآنَ فی غَیرِهِ مِنَ الشُّهُورِ؛»[2]
هرکس در این ماه فقط یک آیه از قرآن بخواند، پاداش کسی را دارد که در سایر ماه ها قرآن را ختم کرده باشد.
رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله در مورد موقعیت خاص ماه رمضان برای عبادت و دعا می فرماید:
«وَهُوَ شَهْرٌ دُعیتُمْ فیهِ الَی ضِیافَةِ اللَّهِ وَجُعِلْتُمْ فیهِ مِنْ اهْلِ کرامَةِ اللَّهِ انْفاسُکمْ فیهِ تَسْبیحٌ وَنَوْمُکمْ فیهِ عِبادَةٌ وَعَمَلَکمْ فیهِ مَقْبُولٌ وَدُعاؤُکمْ فیهِ مُسْتَجابٌ؛»[3]
ماه رمضان ماهی است که شما به ضیافت الهی دعوت شده اید و در ردیف افرادی قرار گرفته اید که مورد تکریم خداوند هستند. نفس هایتان تسبیح و خواب شما عبادت و اعمالتان مورد پذیرش و دعایتان در آن مستجاب است.
این ماه، ماه آزمایش مسلمانان و آرامش اهل ایمان و محک حق و باطل است. ماه رمضان زمینه ای مناسب برای زدودن کدورت ها و غبارهای مادّی و نفسانی از وجود انسان و ماه خانه تکانی دل ها و تصفیه قلوب است.
رسول خدا صلی الله علیه و آله می فرماید:
«لَوْ یعْلَمُ الْعِبادُ ما فی رَمَضانَ لَتَمَنَّتْ انْ یکونَ رَمَضانُ سَنَةً؛»[4]
اگر بندگان خدا می دانستند که در ماه رمضان چیست، (چه گنج پربهای معنوی است،) هر آینه آرزو می کردند که ماه رمضان یک سال باشد.
دعوت نامه خداوند برای میهمانی در این ماه بالاترین مدال افتخار برای یک انسان مسلمان است و اگر کسی نتواند به این دعوت آسمانی پاسخ دهد، بیچاره ترین انسان ها خواهد بود.
حضرت رسول صلی الله علیه و آله فرمود:
«فَانَّ الشَّقی مَنْ حُرِمَ غُفْرانَ اللَّهِ فی هذَا الشَّهْرِ الْعَظیم؛»[5]
بیچاره کسی است که در این ماه بزرگ از مغفرت خداوندی محروم بماند.
پیامبر صلی الله علیه و آله خود نیز در این ماه کمر همّت بسته و به انجام اعمال این ماه می پرداخت.
علی علیه السلام دراین باره می فرماید:
رسول خدا صلی الله علیه و آله در دهه آخر این ماه بستر استراحت را جمع می کرد و کمربندش را تا آخر ماه رمضان محکم می بست و اهل و عیالش را در بیست و سوّم برای سحر خیزی بیدار می کرد و به روی خواب رفتگان آب می پاشید تا از درک فیوضات شب با عظمت قدر محروم نمانند.[6]
پی نوشت ها
