پرهیز از ریاکاری و تظاهر

من وصیته «علیه السلام» لکمیل بن زیاد:

یا کمیل! لست واللّه متملقاً حتی أطاع ولاممنیاً حتی لاأعصی ولا مائلاً لطعام الأعراب حتی انحل امرة المؤمنین وادعی بها.[1]

در این فراز از وصیت، حضرت از روش های متداول و معمولی که اهل دنیا برای بدست آوردن حکومت و تحکیم و حفظ آن، به آنها متشبث می شوند تبرّی می جوید.

تملق همیشه، در برابر صاحبان قدرت و سرمایه و مقام نیست. گاهی یک حاکم به آحاد ملت و حتی به افراد زیردست و مطیع نیز تملق می گوید تا این که از او اطاعت کنند.

شاید تا فردا زنده نباشم

روزی شخصی از شیخ مرتضی زاهد(رحمه الله) مسأله ای پرسید، ایشان جواب دادند، وقتی به منزل رفتند فهمیدند اشتباهی جواب داده اند، همان موقع که قدری از شب گذشته بود به در منزل آن شخص رفته و جواب صحیح مسأله را گفتند، آن شخص گفت این مسأله که این قدر مهم نبود، فردا می آمدید، شیخ فرمودند: از کجا معلوم، شاید تا فردا زنده نباشم.

ازدواج ملاّ عباس تربتی

ملاّ عباس پس از بازگشت به روستا، به کشاورزی پرداخته و در اوقات فراغت نیز برای اهالی، مسائل دینی را بازگو می کند. طولی نمی کشد که به پیشنهاد هم شاگردی اش، آخوند حاج علی محمّد مزگردی با دختر آخوند ملاّ علی اکبر ـ روحانی روستای مزگرد ـ ازدواج می کند...ثمره این وصلت، دو پسر و دو دختر گردید.

بلندی و کوتاهی عمر

امیرمؤمنان علی علیه السلام می فرماید:

مَوْتُ الْانْسانِ بِالذُّنُوبِ أَکثَرُ مِنْ مَوته بِالأَجَلِ وَ حَیاتُهُ بِالْبِرِّ أَکثَرُ مِنْ حَیاتِهِ بِالْعُمْرِ[1]

ترجمه

مرگ زود رس انسانها بر اثر گناه از مرگ طبیعی بیشتر است، و طول عمر افراد بر اثر نیکوکاری از طول عمر به عوامل طبیعی زیادتر می باشد.

شرح کوتاه

بدون شک بسیاری از گناهان و صفات زشت به طور مستقیم عمر را کاهش می دهد (همچون میخواری و قمار و بخل و حسد و کینه توزی) و بسیاری نیز به طور غیر مستقیم از طریق اثر گذاشتن در نابسامانی وضع اجتماع و سلب امنیت عمومی و بروز جنگ ها (مانند رباخواری و ظلم و ستم). و از سوی دیگر نیکوکاری به خاطر اثر عمیقی که در آرامش روح و وجدان دارد می تواند سرچشمه عمر طولانی گردد.

روبروی ضریح امام رضا علیه السلام

هر کسی که به آیت الله حق شناس التماس دعا می گفت ، ایشان روی برگه ای اسامش را می نوشتند و وقتی به حرم امام رضا علیه السلام مشرف می شدند ، برگه را روبروی ضریح می گرفتند و می فرمودند : آقا این ها التماس دعا دارند.

لحظه جان دادن مؤمن

عده ای از شیعیان در محضر امام صادق علیه السلام بودند، و در مورد پیروان اهل بیت گفتگو بود، امام صادق علیه السلام به یکی از حاضران به نام عقبه فرمود: وقتی که نفس به گلو رسید... و با اتمام این جمله، امام علیه السلام ساکت شد.

معلی بن خنیس در آنجا حاضر بود، او به عقبه اشاره کرد که از امام صادق علیه السلام بخواه تا بقیه سخنش را بفرماید.

عقبه از امام پرسید: انسان در آن لحظه چه می بیند؟

اثر دعا در کلام امام رضا علیه السلام

                    

در نگاه امام رضا علیه السلام، دعا سلاح مؤمن و ستون دین و روشنایی آسمان و زمین است.^[1]

حضرت رضا (ع) همواره به اصحاب خود می فرمودند:

علیکم بسلاح الأنبیاء؛

(بر شما باد به اسلحه انبیا.)

گفتند: «سلاح انبیا چیست؟» ایشان فرمودند: «دعا.»^[2]

سیره عبادی و سبک نماز امام رضا علیه السلام

عبادت و معنویت اوج لذت و صحبت با خداست. بی شک انبیائ و ائمه و در به عنوان الگو مطرح بودند. امام در اینجا برانیم تا نیایش و سیره عبادی امام رضا علیه السلام مرور کنیم.لذا به مرور گزارشی می پردازیم که فرستادۀ مأمون در مشاهدات عینی خود از آن امام نقل کرده است. اهمیت این متن در آن است که شیعیان بدانند که شیوه آنها در نمازهای یومیه همان است که از پیامبر اکرم(ص) و امامان معصوم علیهم السلام نقل شده است.

تقیه در اسلام و فلسفه تقیه امام رضا (ع) با تکیه بر آیات و روایات

آیین مقدس اسلام یک آیین فطری است. مسأله أخذ میثاق که بارها در قرآن مجید وارد آمده، به همین نکته اشارت دارد...اگر کسی واجبی از واجبات دینی را امتثال نماید، به مصلحتی عاجل یا آجل دست یابد و به عکس اگر انسان مکلفی از ارتکاب حرامی از محرمات شرعی باز ایستد، از مفسده ای دنیایی یا اخروی نجات یابد. تقیه یکی از احکام شرع مقدس اسلام است، از این قانون مستثنا نمی باشد. چه اگر کسی در صورت وجوب تقیه بدان عمل نکند، به خود و دین اسلام زیان رساند و نیز اگر به تقیه عمل کند، به مصالح دست یابد و دین را از خطر برهاند. نویسنده مقاله در این جستار کوشش نموده تا حقیقت و ماهیت حکم تقیه که یکی از احکام دین مبین اسلام است، بیان نماید و تا حدودی به فلسفۀ این حکم اشارت کند و نقش معصومان(ع) و به خصوص امام رضا(ع) را در بیان و تبیین این حکم بسیار مهم الهی نشان دهد.

بیانات رهبر انقلاب در مراسم اعطای حکم تنفیذ ریاست جمهوری به حجّت‌الاسلام حسن روحانی

بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم (۱)

[PDF Mobile]

الحمد للّه‌ ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام على سیّدنا و نبیّنا ابى‌القاسم المصطفی محمّد و على آله الطّیّبین الطّاهرین المعصومین سیّما بقیّة ‌الله فى الارضین. اللهمّ صلّ على ولیّک علىّ‌ بن ‌موسى الرّضا المرتضى الامام التّقىّ النّقى و علی آبائه و اولاده المعصومین المطهّرین.

جلسه‌ی بسیار مهمّی است و روزهای مهم و تعیین‌کننده‌ای است. تصادف و تقارن این مراسم و این جلسه با ولادت باسعادت حضرت علیّ‌بن‌موسی‌الرّضا (علیه آلاف التّحیّة و السّلام) برای دلهای مشتاق ملّت ایران و جمع حاضر مایه‌ی تفأّل(۲) و تبرّک است. امیدواریم همچنان‌که آن بزرگوار در همین کشور خود ما و در شهرهای نزدیک به طوس، [یعنی] در نیشابور، آن حدیث معروف سلسلةالذّهب را بیان فرمود و کلمه‌ی توحید را پایه و اساس دین معرّفی فرمود - کَلِمَةُ لا اِلٰهَ اِلَّا اللهِ حِصنی وَ مَن دَخَلَ حِصنی اَمِنَ مِن عَذابی(۳) - ما هم بتوانیم کلمه‌ی توحید را و حقیقت توحید را در زندگی خود، چه زندگی شخصی، چه زندگی اجتماعی، و چه در پایه‌های حکومت جمهوری اسلامی، ان‌شاءالله استقرار ببخشیم.