بعد از انعقاد نطفه کودک، زندگی او وارد مرحله جدیدی می شود و مادر وظیفه دشوارتری را به عهده می گیرد. در این دوران علاوه بر مراقبت های معنوی که باید مد نظر قرار گیرد، مسئله غذای مادر و توجه به بهداشت تغذیه در سیره پیشوایان معصوم علیه السلام مطرح می باشد.
از جمله دعاهای شبهای دهه آخر ماه این دعاست که شیخ کلینی در کتاب کافی از امام صادق علیه السّلام روایت کرده: که در دهه آخر ماه رمضان در هر شب بخوان:
أَعُوذُ بِجَلالِ وَجْهِکَ الْکَرِیمِ أَنْ یَنْقَضِیَ عَنِّی شَهْرُ رَمَضَانَ أَوْ یَطْلُعَ الْفَجْرُ مِنْ لَیْلَتِی هَذِهِ وَ لَکَ قِبَلِی ذَنْبٌ أَوْ تَبِعَةٌ تُعَذِّبُنِی عَلَیْهِ.
پناه میآورم به عظمت ذات کریمت،از اینکه ماه رمضان از من سپری شود،یا سپیده این شب طلوع کند،و از سوی من نزد تو گناهی یا نتیجه کاری مانده باشد،که مرا بر آن عذاب نمایی
احکام روزه (استفتائات روزه بر اساس فتوای مقام معظم رهبری)
س 731: دختری که به سن تکلیف رسیده، ولی به علت ضعف جسمانی توانایی روزه گرفتن ندارد، و بعد از ماه مبارک رمضان هم نمیتواند قضای آن را به جا آورد تا اینکه ماه رمضان سال بعد فرا میرسد، چه حکمی دارد؟
ج: ناتوانی از گرفتن روزه و قضای آن به مجرد ضعف و عدم قدرت موجب سقوط قضای روزه نمیشود، بلکه قضای روزههای ماه رمضان که از او فوت شده، بر وی واجب است.
.jpg)
س 834: همانطور که می دانید، وضعیت هلال در آخر یا اول ماه به یکی از حالت های زیر است:
1- غروب هلال قبل از غروب خورشید باشد.
2- غروب هلال مقارن با غروب خورشید باشد.
3- غروب هلال بعد از غروب خورشید باشد.
محمد بن اسماعیل علوی می گوید:
امام عسکری (ع) را زمانی در نزد علی بن نارمش که یکی از دشمنان سرسخت آل محمد (ص) بود، زندانی کردند. او مردی زشت خو و بدسیرت [بود] و با خاندان علی (ع) عداوتی دیرینه داشت. از طرف خلیفه به او دستور داده بودند که هر چه می تواند امام (ع) را اذیت کند و بر او سختگیری نماید. اما ابهت، هیبت و جلالت امام (ع) و حالات عرفانی و معنوی آن حضرت چنان آن مرد شقاوت پیشه را متحول کرد- بااینکه حضرت عسکری (ع) بیش از یک روز در زندان او نبود- که صورت خود را به احترام حضرتش بر خاک می نهاد و سر خود را بالا نمی گرفت، و همراهی یک روزه این مرد با پیشوای یازدهم، رفتار و گفتارش را عوض نمود و حضرت عسکری (ع) را در منظر او نیک ترین مردم قرار داد.»[1]
1- ترجمه قرآن کریم به گویش سیستانی و با واژگان سیستانی است این قرآن که به خط کوفی نوشته شده از آن رو بسیار ارزنده است که بر گردان دری کهن و سنجیده‌ای دارد . مختصات و دستور قرآن قدس مربوط به حوزه سیستان و به شیوه ترکیبات و جملات نوشتاری تاریخ سیستان ، احیاالملوک و فرهنگ مهذب‌الاسماء است که نویسندگان هر سه کتاب بی‌تردید سیستانی بوده‌اند؛و این افتخار بر سیستانیان مبارک باد که یکی از اولین برگردان‌های قرآن کریم به گویش سیستانی بوده است .وهمچنین اولین قران خطی به سفارش یک سیستانی(ازفرزندان صفاری) درازای صدهاسکه طلا داده شد .
همه شما بارها در موقعیت هایی قرار گرفته اید، که گفتن کلمه «نه» برایتان سخت و دشوار بوده است. برای مثال، دوستی می خواسته پول یا کتاب خاصی را از شما بگیرد و یا با شما دوست شود و شما مایل به آن کار نبوده اید، یا فردی شما را به منزلش دعوت کرده و شما تمایلی به پذیرفتن دعوت او نداشته اید.
اگر شما از آن دسته از افرادی هستید که به دفعات در مقابل چنین درخواست هایی تسلیم شده اید، با آنها موافقت می کنید و پیوسته از این بابت احساس نارضایتی دارید، به راه های زیر توجه نمایید:
قرآن می فرماید: وَلَوْ بَسَطَ اللَّه الرزق لِعِبادِهِ لَبَغَوا فی الارضِ[1] «هرگاه خداوند متعال در دادن روزی به بندگانش وسعت بخشد در روی زمین طغیان و ستم می کنند.» به همین جهت پروردگار عالمیان به هرکسی نسبت به فراخور حالش روزی می بخشد و او را در این زمینه آزمایش می کند.
روزی حضرت موسی (ع) در راه خود مردی فقیر را مشاهده کرد که در نهایت تنگدستی زندگی می کند. هنگامی که چشم مرد فقیر به موسی افتاد، گفت: ای موسی! دعا کن تا خداوند متعال گشایشی در زندگی به من بدهد که از فقر و فلاکت به ستوه آمده ام. موسی (ع) خواسته او را با خداوند متعال در میان نهاده و در نتیجه گشایشی در زندگی مرد فقیر پدید آمد و وضع زندگی اش به بهترین وضع خود رسید.
دو امر عمده سبب رد دعا می شود:
واضح است که علم انسان محدود بوده و به همه جوانب امور خود آگاه نیست. از این رو گاه می پندارد امری رای او مطلوب و مفید است که در واقع چنین نیست و گاه گمان می کند امری برای او مضر و مطلوب است که در واقع بر عکس آن می باشد. قرآن نیز این امر را با لحن های گوناگون مطرح کرده است.[1]
دعا کننده گاه فکر می کند خواسته و نیازی را که به محضر خدا ارائه کرده و تقاضای انجامش را داشته است به مصلحت اوست؛ ولی از آنجا که خداوند عالم به همه امور است می داند که در واقع چنین نیست و از این رو آن تقاضا و دعا را رد می کند یا می داند در زمان دیگری این نیاز به نفع اوست و به این جهت اجابت آن را به تأخیر می اندازد.
