بررسی شهادت قاسم بن حسن علیه السلام در منابع تاریخی و متون تعزیه

خداوند در کنار هر مرد بزرگ از یک زن بزرگ نیز یاد می کند. حضرت خدیجه(سلام الله علیها) دختر خویلد بن اسد بن عبدالعزّی بن قصّی، بانویی خردمند و دور اندیش و والاگهر بود[1] که از لحاظ نسب و شرف و موقعیت اجتماعی و خانوادگی جایگاه بسیار ممتازی در میان زنان جزیرة العرب و قریش داشت.[2] مادر حضرت خدیجه(سلام الله علیها) فاطمه بنت زاید از اشراف زنان قریش و در عصر جاهلیت معروف به (طاهره) بوده است.[3]
پیامبر در مورد عبادت ها و تلاوت قرآن در ماه رمضان عنایت ویژه ای داشت و می فرمود:
«لِکلِّ شَی ءٍ رَبیعٌ وَرَبیعُ الْقُرآنِ شَهْرُ رَمَضان؛»[1]
هر چیزی بهاری دارد و بهار قرآن ماه مبارک رمضان است.
همچنین آن حضرت می فرمود:
«مَنْ تَلافیهِ آیةً مِنَ الْقُرآنِ کانَ لَهُ اجْرُ مَنْ خَتَمَ الْقُرآنَ فی غَیرِهِ مِنَ الشُّهُورِ؛»[2]
هرکس در این ماه فقط یک آیه از قرآن بخواند، پاداش کسی را دارد که در سایر ماه ها قرآن را ختم کرده باشد.
امام ابو الحسن علی النقی هادی(ع)در روز سه شنبه یا جمعه پانزدهم ذی حجه و به قولی دوم یا پنجم رجب سال 212هجری و یا به نقلی سال 214، در اطراف مدینه، در محلی به نام حریا یا صریا به دنیا آمد. پدر بزرگوارشان پیشوای نهم امام جواد(ع)و مادرش بانوی گرامی سمانه، بانویی با فضیلت و با تقوا بود. مشهورین القاب آن حضرت«نقی و هادی»است.[1] القاب دیگر آن حضرت عبارتند از: نجیب، مرتضی، عالم، فقیه، امین، مؤمن، طیب، متوکل، و عسکری.[2]