زنا با زن شوهردار
پرسش: سلام جوانی هستم 31 ساله و متاهل که دچار مشکل بزرگی شده ام و تو چاه بزرگی افتادم. تا سال 90 ارتباط خاص و خلاف شرعی با جنس مخالف نداشتم متاسفانه تو همین سال به خاطر اشتباه خودم گول رفیقمو خوردم و با چند تا خانم ارتباط برقرار کردم که اوایل پنهان می کردن بعدا هم فهمیدم شوهردار بودن ولی نه تنها قطع رابطه نکردم بلکه به شدت جذب یکیشون شدم و الان
یکی از مهم‌ترین مشکلات خانم‌های خانه دار، بورشدن و کمرنگ‌شدن چادر یا لباس‌های مشکی است. کمتر کدبانویی است که برای شستن لباس های تیره رنگ مشکل نداشته باشد. این لباس ها در شست وشو رنگ زیادی از دست می دهند و لباس، بور و کدر می شود به نکات زیر توجه کنید .
چکیده هدف نهایی فرستادن پیامبران و کتاب‌های آسمانی، ایجاد جامعه‌‌ای منزّه از آلایش‌های شیطانی، اقامه عدل و زمینه‌سازی برای رسیدن به حیات جاودانی است. داشتن جامعه‌‌ای خوب در گرو داشتن خانواده‌ی سالم در آن است. امروزه افزایش آمار طلاق، تهدید مهمی برای سلامت جامعه به شمار می‌رود. برای جلوگیری از طلاق و فروپاشی بنیاد خانواده باید علت‌های آن مورد بررسی قرار گرفته، در زمینه‌ی زدودن آنها تلاش شود. عوامل یادشده را می‌توان به دو دسته درونی و بیرونی تقسیم کرد. یکی از عوامل درونی طلاق، به عدم تربیت صحیح زن و شوهر در دوران کودکی برمی‌‌‌‌گردد. امام رضا (علیه السلام) برای تربیت صحیح سخنانی ایراد فرموده است. طبق سیره ایشان، مهم‌ترین اصول تربیتی که فرزند باید با آنها تربیت شود تا بتواند در زندگی آینده‌اش، همسری شایسته باشد و دچار آسیب‌های ناشی از طلاق نگردد، عبارت است از: دیانت، صداقت و راستگویی، بردباری و گذشت، پرورش روحیه‌ی بزرگواری و عزت نفس، خوداتکایی، رشد عقلانی و توجه به نقش الگویی پدر و مادر.
چگونه می‌توان ترس کودکان را از آنان دور کرد این سوال خیلی از والدین است. روانشناسان می گویند ترس اکتسابی است توصیه می کنند والدین در رفع این حالت در فرزندشان همکاری کنند.
منشأ بسیاری از ترس‌های کودکان، رفتار نادرست بزرگسالان،
فضای مجازی یا اینترنت پدیده ای نو به شمار می آید و این دستاورد فن آوری جدید توانسته است تحول عظیمی را در زندگی بشر امروزی ایجاد کند تا آنجا که تمام زوایای زندگی اعم از آموزش، پژوهش، فرهنگ، اقتصاد، تجارت، ارتباطات و... را تحت تأثیر خود قرار داده است و در عصر کنونی ناگزیر از این ابزار هستیم. البته خود این ابزار، یک فرصت طلایی است که اگر به درستی از آن استفاده شود می توان به کمک آن در اقصی نقاط جهان حضور یافت و با کمترین هزینه بیشترین دستاورد را در جهت رشد مادی و معنوی انسان داشت و بیگانگی و ناآشنایی با آن، چه بسا جامعه و فرد را دچار کندی و سستی و عقب ماندگی کند.
فرزند از ابتدای تولد تا 21 سالگی، یعنی هنگامی که به لحاظ تربیتی از محیط خانواده دور می شود و از نظر رشد جسمی و اخلاقی ـ تربیتی به بلوغ نسبی می رسد، مراحل به هم پیوسته رشد و تربیت را پشت سر می گذارد. بر اساس تغییرات روحی، جسمی و عقلی که در انسان رخ می دهد، سه دوره تربیتی برای او نیاز است که پرورش وی نیز باید با شناخت ویژگی های هر دوره صورت پذیرد.
از دیدگاه دین، کودک تا هفت سال اول زندگی سید و سرور است و تعبیر رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله هم از این مرحله تربیتی «سیادت کودک» است. هفت سال دوم، سن تعلیم پذیری، اطاعت و فرمان برداری است و هفت سال سوم، سن نظرخواهی و مشورت. تقسیم مراحل تربیت از نگاه روان شناسان با نظر پیامبر متفاوت است. معمولا دوره های تربیت را شامل دوره کودکی اول، یعنی از تولد تا شش سالگی، دوره دوم کودکی را از 6 تا 12 سالگی و دوره نوجوانی را از 12 تا 18 سالگی می دانند.
از امتیازات یک بانوی مسلمان توفیق او در امر همسرداری است. اگر در میان زن و شوهر، یکی از آنان فداکاری و عفو و گذشت بیشتری داشته باشد، مطمئناً کار به مشاجره و نزاع خانوادگی منجر نخواهد شد. بنابراین، کم توقع بودن، گلایه نکردن و صبر و استقامت در سختیهای زندگی توسط زنان با ایمان می تواند کمک شایانی به استحکام ارکان خانواده بکند. فرازی از زندگی و سخن حضرت زهرا (س) در این زمینه راهکار جالبی برای همسران شایسته می باشد.
در زیر، قسمتی از خاطرات برخی روحانیون در ماجرای ازدواج را می‌آوریم.
من در سال ۱۳۲۷ ه.ش با خانم طاهره کلباسی ازدواج کردم. پدرخانم این‌جانب شیخ محمود کلباسی به گفته هاشم قزوینی یکی از بالطف‌ترین انسان‌های آن زمان بود. مرحوم پدرزنم اهل علم و تبلیغ بود و از جمله افرادی بود که در مقابل منحرفین می‌ایستاد. در صفای اخلاقی بخشیدن به مردم و دمیدن روحیه تهذیب به آنان کوشا بود. تولیت مدرسه حاج حسن با ایشان بود. این مرد چنان بی‌غل و غش بود که به من پیشنهاد کرد تا دامادش شوم. بعد از فوت ایشان با دختر بزرگش ازدواج کردم.
احتمالا هیچ پدرومادری دوست ندارد که کودکش خجالتی باشد یا دیگران این برچسب را به او بزنند. اما کدام کودکان خجالتی هستند و چه موقع ما خجالتی بودن را با مسائل دیگر اشتباه می‌گیریم؟
خجالت در واقع نوعی ویژگی شخصیتی در کودکان است، نه یک عیب و نقص که نیازی به دعوا و شرمندگی والدین داشته باشد. این ویژگی با تشویق و حمایت والدین قابل اصلاح است جالب است بدانید دانشمندان می‌گویند خجالتی بودن در بعضی فرهنگ‌ها مورد پسند و ستایش مردم است و از راه فرهنگ جامعه به کودکان به ارث می‌رسد.
