تجدید عهد با امام زمان(ع) پاداش و آثار ارزشمندی برای مؤمنین دارد که به سه مورد اشاره می شود: اول: آن که در ثواب و اجر مانند آن است که در خدمت ایشان حاضر باشی و در آنچه فرموده باشند، اطاعت و نصرت آنان را کرده باشی. دوم: آن که تجدید عهد موجب اثبات، کمال، […]
تجدید عهد با امام زمان(ع) پاداش و آثار ارزشمندی برای مؤمنین دارد که به سه مورد اشاره می شود:
اول: آن که در ثواب و اجر مانند آن است که در خدمت ایشان حاضر باشی و در آنچه فرموده باشند، اطاعت و نصرت آنان را کرده باشی.
دوم: آن که تجدید عهد موجب اثبات، کمال، اخلاص و ایمان می شود.
سوم: آن که موجب توجه خاص و نظر آن حضرت نسبت به بنده می گردد.
مرحوم علامه مجلسی دعای عهد را در دو کتاب خود از امام صادق (ع) نقل می کند و قبل از نقل متن دعا، فضیلتی را از آن حضرت برای خواننده ی این دعا ذکر می کند.
« هرکس چهل صبح این عهد را بخواند از یاران قائم ما باشد و اگر پیش از ظهور آن حضرت بمیرد، خدا او را از قبر بیرون می آورد که خدمت آن حضرت باشد و حق تعالی به هر کلمه ی آن هزار حسنه به او کرامت فرماید، و هزار گناه او را محو کند و آن دعای عهد این است: اللهم رب النور العظیم…»
عالمان ربانی به پیروی از این حدیث، خواندن این دعا را در سیره عبادی خود قرار داده اند و هر صبح جزء تعقیبات دائمی نماز صبح آنهاست. چنان چه حضرت امام خمینی این گونه بودند و در اواخر عمر شریفشان به یکی از نزدیکانشان مرتب می فرمودند: « صبح ها سعی کن این دعا «دعای عهد» را بخوانی چون در سرنوشت (عاقبت به خیری) دخالت دارد.»
بهترین زمان برای خواندن دعای عهد چه موقع است؟ آیا خواندن آن به مدت چهل روز پشت سر هم ضروری و واجب است؟
نتیجه این که این دعا باید صبح خوانده شود و بهترین وقت آن بعد از نماز صبح است و صبح به لحاظ فقهی از طلوع فجر صادق تا طلوع خورشید محسوب می شود. ولی عرفاً تا یکی دو ساعت از بر آمدن آفتاب را هم شامل می شود.ظاهر روایت خواندن متوالی و پشت سر هم در چهل صباح است.خواندن این دعا اصلاً مستحب است.
آیا می توانیم دعای عهد را برای مرده ها هم بخوانیم تا آنها در زمان ظهور رجعت کنند؟
مقدمه اول: از آیات و روایات به دست میآید که ارواح مردگان پس از مرگ و خارج شدن جانها از بدنها، زندهاند و در حیات آخروی زندگی میکنند (عالم برزخ) صاحبان ایمان و مؤمنین در عالم برزخ در عیش و رفاه و برخوردار از الطاف و نعم پروردگارند و کفار و منافقین در عذاب و شکنجه به سر میبرند.
مقدمه دوم: یاد کردن اموات به خصوص اقوام و دوستان بسیار مطلوب و جزء دستورات اکید اسلام است. انجام دادن عمل خیر به نیابت آنها از قبیل دعاها و زیارات و انفآقات و هدیه کردن ثواب آن اعمال به انها، بسیار سفارش شده است.
امام صادق(ع) فرمودهاند: «همانا نماز و روزه و صدقه و حج و عمره و هر کار نیکی، مرده را سود میرساند تا آنجا که بسا میتی در فشار است پس بر او توسعه میدهند و به او گفته میشود، این در ازای عمل فرزندت فلانی و عمل برادر دینیت فلانی است».(وسائل الشیعه، ج5، ص368).
پس شایسته است که ثواب دعا و اعمال خیر برای حضرت ولی عصر(ع) را به مردگان هدیه کنیم، به این صورت که در دعاها و اعمال خیری که برای حضرت انجام میدهیم از طرف آنان انجام دهیم. مثلاً وقتی در حق مولایمان امام عصر(ع) دعا میکنیم و از خداوند فرج و ظهورش را طلب میکنیم. به قصد نیابت از پدر و مادر و سائر اموات انجام دهیم.
دعای عهد هم یکی از همین دعاهاست که ما میتوانیم بخوانیم و گذشتگان و امواتمان را در ثواب آن شریک کنیم.
نکته مهم این است که در خود دعای عهد این مطلب آمده است که : ما از خدای سبحان میخواهیم که سلام و درود مخصوص خود را که معادل عرش الهی است از طرف همه مؤمنین و مؤمنات در شرق و غرب عالم و از طرف خودم و پدرم و مادرم به خدمت امام عصر(ع) ابلاغ فرماید: «اللهم بلغ مولانا الامام المهدی القائم بامرک صلوات الله علیه و علی آبائه الطاهرین عن جمیع المؤمنین و المؤمنات فی مشارق الارض و مغاربها سهلها و جبلها و برها و بحرها و عنی و عن والدی من الصلوات زنة عرش الله و مداد کلماته و ما احصاه علمه و احاط به کتابه.
پس ما میتوانیم دعای عهد را بخوانیم و ثواب آن را به ارواح مؤمنین و مؤمنات، پدر و مادر و بستگانمان هدیه کنیم.
اما قسمت دوم سؤال: (زنده شدن مؤمنین بدون خواندن دعای عهد) از امام صادق(ع) نقل شده است که فرمودند: هر کس در چهل بامداد این عهد به سوی پروردگار دعا کند، از یاران ما خواهد بود. و اگر قبل از ظهور حضرت مهدی(ع) بمیرد، خداوند او را برای یاری آن حضرت زنده کند.
البته خواننده میداند که دستورات اسلام به هم پیوسته و یکپارچه است. که از سه بخش عقائد، احکام و اخلاق تشکیل شده است. و عمل به همه آنها موجب نجات و رسیدن به پاداش الهی است.
لذا اگر مسلمانی وظیفه الهی و شرعی و اخلاقی خود را انجام دهد و در عین حال منتظر ظهور حضرت ولی عصر(ع) باشد و در شوق دیدار آن بزرگوار و رسیدن به دولت و حکومت جهانی آن حضرت تضرع و زاری کند ـ اگر چه دعای عهد را نخوانده باشد ـ اما اعتقاداً و عملاً خصوصیت یاران و منتظران حضرت را داشته باشد، امید است که چنین کسی در زمان ظهور امام زمان(ع) زنده گردد و آن حضرت را یاری کند.
قرآندرمانی که امروزه رواج فراوانی یافته است، ریشه در منابع روایی مکتوب دارد. اما سوال این است که آیا یافتههای علمی و تحقیقات مبتنی بر تجربیات میدانی، مهر تایید بر این روایات می زند یا نه؟ نوشتار پیش رو ضمن تبیین مفهوم قرآندرمانی به پارهای از متغیرهای موثر بر قرآندرمانی و نیز یافتههای دانش دنیا مبنی بر نقش قرآن در درمان امراض جسمانی، اشاره کرده است.
قرآنْ درمانى، به معناى بهره گیرى از قرآن در درمان بیمارى ها و آسیب هاى جسمى و روحى (قلبى) است. نقش و تأثیر قرآن در درمان دردهاى درونى و بیمارى هاى قلبى (از قبیل: جهل و رذایل اخلاقى)، تردیدناپذیر است ؛ اما اصطلاح «قرآن درمانى» که امروزه رواج دارد، به مفهوم استفاده از قرآن در کسب یا حفظ سلامت جسمانى و روانى است. این اصطلاح گر چه در روایات فراوانى ریشه دارد که از نقش قرآن در بهبود شمارى از دردها و بیمارى ها سخن گفته اند، ولى رخ نمایى آن در قالب یک اصطلاح رایج، در پى تحقیقات علمى گسترده در همین زمینه ، و در دوران معاصر بوده است.
در فرهنگ قرآن برای کسانی که به رستگاری و سعادت رسیده اند ویژگیهای خاصی بیان شده است. برای کسانی که طالب فلاح و راستگاری هستند بسیار لازم است جویای منطق قرآن شوند و از آن ملاک و معیار ها با خبر شوند تا اینکه خود را با آن وازن الهی تطبیق داده و در نهایت فلاح و رستگاری خود را تضمین نمایند.
فَلَمَّا فَصَلَ طالُوتُ بِالْجُنُودِ قالَ إِنَّ اللَّهَ مُبْتَلِیکمْ بِنَهَرٍ فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ فَلَیسَ مِنِّی وَ مَنْ لَمْ یطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّی إِلَّا مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِیدِهِ فَشَرِبُوا مِنْهُ إِلَّا قَلِیلًا مِنْهُمْ فَلَمَّا جاوَزَهُ هُوَ وَ الَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ قالُوا لا طاقَةَ لَنَا الْیوْمَ بِجالُوتَ وَ جُنُودِهِ قالَ الَّذِینَ یظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلاقُوا اللَّهِ کمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِیلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً کثِیرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ وَ اللَّهُ مَعَ الصَّابِرِینَ [1]
پس هنگامی که طالوت، سپاهیان را با خود بیرون برد، به آنها گفت: خداوند شما را به یک نهر آب آزمایش می کند، پس هر که از آن بنوشد از من نیست و هر کس از آن نخورد از من هست، مگر آنکه با دست، مشتی برگیرد(و بیاشامد.) پس (همین که به نهر آب رسیدند،) جز اندکی همه از آن نوشیدند، سپس هنگامی که او و یاوران با ایمان او از آن نهر گذشتند،(و دشمن را دیدند) گفتند: امروز ما توانایی مقابله با جالوت و سپاهیان او را نداریم. امّا آنها که اعتقاد داشتند خدا را ملاقات خواهند کرد(و به روز قیامت ایمان داشتند) گفتند: چه بسا گروهی اندک که با اذن خدا بر گروهی بسیار پیروز شدند و خداوند با صابران(و استقامت کنندگان) است.
چرا می گوییم اجرت با امام حسین! |
چرا درمذهب تشیع، هر کس کاری میکند، میگویند: اجرت با امام حسین؟ مگر امام حسین مانند دیگران بشر نیست؟ اجر کار نیک با امام حسین و بقیه بزرگان است یا با خداست؟ و این در کجای قرآن آمده است که کسی به غیر از الله اجر و پاداش کار نیک را میدهد یا در کدام حدیث از پیامبرآمده است. |
به گزارش روضه نیوز ؛چرا درمذهب تشیع، هر کس کاری میکند، میگویند: اجرت با امام حسین(علیه السلام)؟ مگر امام حسین مانند دیگران بشر نیست؟ اجر کار نیک با امام حسین و بقیه بزرگان است یا با خداست؟ و این در کجای قرآن آمده است که کسی به غیر از الله اجر و پاداش کار نیک را میدهد یا در کدام حدیث از پیامبر(صلی الله علیه و آله) آمده است. |