زندگینامه حضرت ابوطالب (ع)

بنا به نقل شیخ مفید قدس سره سال دهم بعثت‏حضرت ابوطالب عم و یار با وفاى پیامبر (صلى الله علیه و آله) وفات یافت.

همان مرد بزرگوارى که در تمام نشیب و فرازهاى دوران رسالت و قبل از رسالت‏برادر زاده عزیزش را یارى کرد و شر قریش را ازاو بازداشت و قلب نازنین پیامبر (صلى الله علیه و آله) را در تبلیغات و رسالت الهى خوشحال و مسرور نمود، و با کلماتى نظیر:

«اذهب یابن اخى فقل ما احببت فوالله لا اسلمک لشى‏ء ابدا»

اى پسر برادرم برو و هر چه دوست مى‏دارى بگو (با مشرکین وقریش) به خدا سوگند تو را در هیچ پیش آمدى وا نمى‏گذارم، (نوازش مى‏نمود) و از او پشتیبانى مى ‏کرد.

ابو طالب, مرد ستوده خصال

ابوطالب, پدر بزرگوار امیرمومنان على(ع), عمو و برادر پدر بزرگوار پیامبر است, که هر دو از یک مادرند. او در این باره این چنین سروده است:

لا تخذلا و انصرا ابن عمکما إخى لامى من بینهم و إبى

پسر عمویتان را تنها و بى یاور مگذارید و یارىاش کنید که از میان برادرانم فرزند برادر ابوینى من است.

1ـ معروف عصر: جناب ابو طالب به عظمت شخصیت و اقتدار و مبلغ دین ابراهیمى معروف عصر خویش است.

2ـ سنت هاى پذیرفته: سنت هاى نیکى در جامعه جاهلیت بنا نهاد که کلام وحى برخى از آنها را تإیید فرمود. او بنیانگذار قسامه است که در سیستم قضایى اسلام پذیرفته شد.[ نیکوان رفتند و سنت ها بماند و زلئیمان ظلم و لعنت ها بماند]

3ـ بنده خدا: ابو طالب معروف به ((عبد مناف)) بوده اند, که به معناى بنده خداى متعال است (هم نام با جد سوم پیامبر)

4ـ مبارزه با کفر: او مانند پدر مسیر یکتا پرستى را در پیش گرفت و کفر و شرک و جهل او را تحت تإثیر قرار نداد.

5ـ دلایل ایمان او: سروده ها و اشعار او تفکر و ایمان او را بوضوح آشکار مى نماید (در پایان این نوشتار به ابیاتى از اشعار او اشاره مى شود).

6ـ صفاى دل: از جمله مسایلى که صفاى دل و پاکى قلب ابوطالب را اثبات مى کند, این است که اهالى حجاز در قحطى بسر مى بردند, مردم در چنین وضع نگران کننده اى از ابوطالب خواستند از جاى برخیزد و از خدا طلب باران نماید, او پذیرفت و در حالى که پسرى چون خورشید درخشان به همراه مى برد به سوى خانه خدا رفت.

سپس به آن کودک گفت که پشت خویش را به خانه کعبه قرار دهد و در حالى که او را به سر دستان خود بلند کرده بود, از خدا طلب باران نمود. آسمان خالى از ابر بلافاصله ابرى شد, سپس باران شدیدى در گرفت,آنچنان که کل منطقه حجاز را سیراب کرد و آن دره خشک شکفته شد. کودکى که ابوطالب به همراه برده بود کسى نبود جز پیامبر خدا حضرت محمد (ص).

هرکسى اندازه روشن دلى

غیب را بیند به قدر صیقلى

هرکه صیقل بیش کرد او بیش دید

بیشتر آمد بر او صورت پدید

گر تو گویى کان صفا فضل خداست

نیزاین توفیق صیقل زآن عطاست