کرامات امام حسین علیه السلام

اللّهــم صلّ علــی محمّــد و آل محمّــد و عجّــل فرجــــهم "

فرمود: از شیراز مى آیم و روح میرزا ابراهیم محلاتى را قبض کردم .
گفتم : روح او در برزخ در چه حال است ؟
فرمود: در بهترین حالات و در بهترین باغهاى عالم برزخ و خداوند هزار ملک موکل او کرده است که فرمان او را مى برند.
گفتم : براى چه عملى از اعمال به چنین مقامى رسیده است ؟ آیا براى مقام علمى و تدریس و تربیت شاگردان ؟ فرمود نه .
گفتم : آیا براى نماز جماعت و رساندن احکام دین بمردم ؟
فرمود: نه .
گفتم : پس براى چه ؟
فرمود: براى زیارت عاشوراء.
(مرحوم میرزاى محلاتى سى سال آخر عمرش زیارت عاشوراء را ترک نکرد و هر روزى که بیمار ى یا امرى که داشت و نمى توانست بخواند نایب مى گرفته است ).
چون شیخ از خواب بیدار مى شود فردا به منزل آیة اللّه میرزا محمّد تقى شیرازى مى رود و خواب خود را براى ایشان نقل مى کند.
مرحوم میرزا تقى گریه مى کند و از ایشان سبب گریه را مى پرسند؟
مى فرماید: میرزاى محلاتى از دنیا رفت و استوانه فقه بود، به ایشان گفتند: شیخ خواب دیده واقعیت آن معلوم نیست .
میرزا فرمود: بلى خواب است اما خواب شیخ مشکور است نه افراد عادى ، فرداى آنروز تلگراف فوت میرزاى محلاتى از شیراز به نجف مى رسد و تصدیق رؤ یاى شیخ مرحوم آشکار مى گردد.⁽³⁰⁾

عاشقم بر سرور و میر شهیدان عاشقم

آنکه کشتى را بود ناجى ز طوفان عاشقم

بر حسین آن ماه تابان سرور آزادگان

مظهر مهر و وفا و عشق و ایمان عاشقم

آنکه مى تازید بر هر ظالم بیدادگر

بر معین و یاور و یار ضعیفان عاشقم

آنکه بى تاب و توان مى شد ز دیدار یتیم

بوسه ها از شوق داده بریتیمان عاشقم

آنکه دشمن کرد از او جرعه آبى دریغ

بر شهید پاره پیکر شاه عطشان عاشقم

آنکه با خون کرد بنیان مکتب آزادگى

پاسدارى کرده از اسلام و قرآن عاشقم

آن حسینى که همه هستى براه دوست داد

بود تسلیم و مطیع امر یزدان عاشقم

منبع. کتاب کرامات الحسینیة(معجزات حضرت سیدالشهداء علیه السلام بعد از شهادت