یاری امام حسین علیه‌السلام و امام مهدی(عج)

اگر می‌خواهیم یاری کننده امام حسین علیه‌السلام و امام مهدی(عج) در این زمان باشیم؛ بهترین کار زنده نگاه‌داشتن یاد آن دو امام بزرگوار در همه جا با بیان زندگی و رفتار و هدف‌ها و فضایل آنان است و بهترین راه برای این کار نشان دادن فضایل آنان در رفتار و کردار است که این بهترین شیوه تبلیغ است.

دوباره ماه شعبان رسید، ماهی که در آن نورهای درخشانی پا به عالم دنیا گذاشتند و با وجود خود به جهان حیاتی دوباره بخشیدند، از میان این گوهر‌های ناب هستی امام حسین علیه‌السلام و امام عصر(عج) درخشش بیشتری دارند که یکی در سوم شعبان و دیگری در نیمه ماه شعبان گیتی را با آمدنشان نورانی کردند، یکی با نگاه سرخ خویش فداکاری، از جان گذشتن برای دین و پایداری را به ما می‌آموزد و دیگری با نگاه سبزش، امید به آینده، در انتظار عدالت، به دنبال راستی و زیبایی بودن را به ما نوید می‌دهد. این دو امام گرانمایه پیوند‌های ناگسستنی با هم دارند.
امام مهدی(عج) در خَلق و خُلق شبیه جدش امام حسین علیه‌السلام می‌باشد و به دنبال برپایی حق و عدالت در سراسر جهان است. یاد امام مهدی(عج) تسکین بخش دل امام حسین علیه‌السلام و یارانش در شب عاشورا است و یاد امام حسین علیه‌السلام، امام مهدی(عج) را در شب و روز نالان قرار داده است. او که هر روز جد غریبش را یاد می‌کند و در سوگ او ماتم می‌گیرد و در انتظار روز عاشورایی است که دستور قیام به او داده شود و کار نیمه تمام جد غریبش را در برپایی دولت کریمه اهل‌بیت به پایان برساند.
برای این‌که پیوند میان این دو را فراموش نکنیم؛ در شب میلاد امام زمان(عج)، شب قدر و در دعای ندبه از حسین علیه‌السلام یاد می‌کنیم و شعار سپاهیان حضرت مهدی(عج) «یا لثارات الحسین» است و حضرت مهدی(عج) با یاد او قیام خود را آغاز می‌کند از طرف دیگر در زیارت عاشورا، در میلاد امام حسین علیه السلام و در تعزیت روز عاشورا یاد حضرت مهدی(عج) را فراموش نمی‌کنیم و از خدا می‌خواهیم ما را از یاوران آن امام منتظر برای خونخواهی آن امام شهید قرار دهد.
در روایتی می‌خوانیم:
حضرت سید الشهدا علیه السلام در کربلا رو به اصحاب و یاوران خود کرد و فرمود:
جدم رسول خد اصلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: فرزندم حسین در سرزمین کربلا غریبانه، تنها و با لب تشنه به شهادت می رسد هر کسی او را یاری دهد همانا مرا و فرزندش حضرت مهدی(عج) را یاری کرده است.[1]
اما برای ما که در کربلا حاضر نبودیم و نتوانستیم جان خود را فدای سالار شهیدان کنیم حالا چگونه می‌توانیم در زمره یاری گران آنان باشیم؟ در پاسخ می‌توان گفت، یاری کردن را می‌توان به یاری قلبی و زبانی و عملی انجام داد.

یاری قلبی

یاری قلبی یعنی ما در دل خواهان یاری امام حسین علیه السلام باشیم و بگوییم اگر ما آن زمان حاضر بودیم آن امام غریب را یاری می‌کردیم. امام رضا علیه‌السلام به ابن شعیب می‌فرماید: ای فرزند شبیب اگر خوشحال می‌شوی ثواب کسانی را که در راه امام حسین علیه‌السلام به شهادت رسیده‌اند را ببری هر وقت او را یاد کردی بگو «یا لیتنی کنت معهم فافوز فوزاً عظیما» ای کاش با آنان بودم و به آن رستگاری عظیم می‌رسیدم.[2]
اما یاری قلبی وقتی حاصل می‌شود که ما امامان و جایگاه آنان را به درستی بشناسیم و بعد از شناخت درست، ولی نعمت بودنشان را مورد تصدیق و پذیرش قرار دهیم. شناخت قلبی منتهی به محبت قلبی می‌شود و به دنبال محبت و علاقه یاری قلبی به وجود می‌آید.

یاری زبانی

یاری زبانی مرحله‌ای بالاتر از یاری قلبی است یعنی انسان آن‌چه را در دل به آن عقیده‌مند است بر زبان جاری کند اگر امام حسین و امام زمان(عج) را در دل قبول دارد، بوسیله زبان عقیده قلبی خود را بیان کند و در پرتو اظهار زبانی ولی نعمت خویش را یاری کند. ما می‌توانیم با برپایی مجالس یاد اهل‌بیت در میلاد‌ها و شهادت‌ها و در روزهایی که منسوب به آنان است و با خواندن زیارت‌ها و دعاهای منسوب به آنان به یاری زبانی آنان برخیزیم.

یاری عملی

کامل‌ترین یاری وقتی حاصل می‌شود که انسان بعد از یاری قلبی و زبانی، با رفتار خویش در عمل، یاری‌گر امام خود باشد و اگر انسان با کردار خویش، خود را در مسیر بندگی پروردگار متعال قرار دهد و با رفتار خود دیگران را به این مسیر هدایت کند به بهترین صورت امام حسین و امام عصر(عج) را یاری کرده است. هشام بن حکم در اوایل سنین جوانی وقتی که تازه بر صورتش مو روییده بود بر امام جعفر صادق علیه‌السلام وارد شد. امام او را بالاتر از همه بزرگان اصحاب خویش در کنار خود جای دادند و وقتی دیدند این کار بر سالخوردگان سنگین و گران آمده است هشام را این‌گونه معرفی فرمودند: «هذا ناصرنا بقلبه و لسانه ویده» این شخص با قلب و زبان و رفتار خود یاور ما است.[3]
در پایان یادآور می‌شویم که اگر می‌خواهیم یاری کننده امام حسین علیه‌السلام و امام مهدی(عج) در این زمان باشیم؛ بهترین کار زنده نگاه داشتن یاد آن دو امام بزرگوار در همه جا با بیان زندگی و رفتار و هدف‌ها و فضایل آنان است و بهترین راه برای این کار نشان دادن فضایل آنان در رفتار و کردار است که این بهترین شیوه تبلیغ است تا زینت و مایه سرافرازی آنان باشیم نه مایه سرافکندی و شرمساری آنان. به امید آن‌که پروردگار انسان‌ها ما را از یاوران حضرت مهدی(عج) برای برپایی دولت نور و عدالت و برچیدن بیداد و ستمگری قرار دهد.

* . کارشناس و پژوهشگر.
1. معالی السبطین، ج1، ص208 ـ ریاض القدس، ج1، ص263.
2. بحار الانوار، ج44، ص286.
3. بحارالانوار، ج10، ص295، حد4.

*سید حسن زمانی ـ دوماهنامه امان شماره 18