شرط استفاده از شب قدر چیست؟؟؟؟

حاج آقای ماندگاری: علیکم السلام و رحمة الله، بسم الله الرحمن الرحیم، و الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا محمدٍ و آله الطاهرین. من هم عرض سلام و ادب خدمت بینندگان عزیز دارم و ایام شهادت امیرالمؤمنین را تسلیت می‌گویم و امیدوارم خدا در لیالی قدر به همه ما به برکت دعای امام زمان(ع) توفیق کافی و کامل را عنایت کند. لذا تقاضا دارم همه با هم به عنوان توسل دعای سلامت حضرت را تلاوت کنیم. [دعای فرج]

آقای شریعتی: در آستانه شب قدر هستیم، برای ما چه به ارمغان آوردید.

حاج آقای ماندگاری: ماه رمضان بهترین مهمانی خداست. لیالی قدر در ماه رمضان، مهمانی در مهمانی است. اگر مهمانی حضرت حق لایه لایه باشد. لیالی قدر مهمانی ویژه در مهمانی عمومی است که برای کسانی که درک لیلة القدر می‌کنند مزه و طعم مهمانی چشیده می‌شود.

دو نکته می‌گویم. نکته اول اینکه مهمانی رمضان و مهمانی لیالی قدر، خدا کریمانه همه را راه داده و میزبان خداست. ما میزبانی بهتر از خدا در عالم نداریم. واسطه این مهمانی وجود نازنین امام زمان(ع) است. اعتقاد داریم هر اتفاقی در این عالم می‌افتد و هر نعمتی در این عالم به کسی داده می‌شود، واسطه‌اش ولی خدا باید باشد. امام زمان بساط دعوت ما را به این مهمانی دعوت کرده است. همه آنهایی که ماه رمضان را درک می‌کنند، انسان‌ها، حیوانها، نباتات وارد این مهمانی شدند.

وسیله پذیرایی در این مهمانی از بهترین دارایی‌ها خداست. در هر شهری که می‌رویم، توقع داریم سوغات اصلی آن شهر را برای پذیرایی از ما بیاورند. بهترین دارایی نزد خدا شهوانیت و مادیات نیست، بهترین دارایی نزد خدا برکت و رحمت و مغفرت است. «قَدْ أَقْبَلَ إِلَیْکُمْ شَهْرُ اللَّهِ بِالْبَرَکَةِ وَ الرَّحْمَةِ وَ الْمَغْفِرَة» (وسایل‌الشیعه/ج10/ص313) این سه دارایی گمشده‌های ما است. وجودهای ما کم برکت و کم رحم و کم بخشش شده است.

شرط استفاده از این مهمانی بیداری از خواب است. عصری می‌خواهیم برای مهمانی منزل کسی برویم. یکی از بچه‌های ما خسته بوده و خواب است. هرچه صدایش می‌زنیم بیدار نمی‌شود. مادر خانه می‌گوید: بچه را بغل کنیم، برویم. بچه هنوز خواب است. در مهمانی هنوز خواب است. بقیه افراد هم در حال پذیرایی و خوردن هستند. آخر شب می‌شود، بچه هنوز خواب است. دوباره بغلش می‌کنند، خانه می‌آورند. در رختخوابش می‌گذارند. صبح که بلند می‌شود برادر و خواهرش می‌گویند: نبودی ببینی دیشب چه خبر بود؟ می‌گوید: من بودم. می‌گویند: آره بودی. ولی خواب بودی! همه نگرانی من این است در مهمانی عمومی رمضان، هم در مهمانی خصوصی لیالی قدر، امام زمان ما را بغل می‌کند، اگر خواب هم باشیم ما را می‌برد. ولی اگر خواب باشیم خیلی خسارت است.

نقطه مقابل این خواب را بیداری می‌گویند. آیت الله مجتهدی تهرانی (ره) که رحمت خدا بر او باد، ایشان در ایام لیالی قدر به این نکته خیلی تأکید داشتند که نکند در این مهمانی خواب باشیم. شاخصه‌هایی را اشاره می‌کردند که از کجا بفهمیم خواب هستیم یا بیدار؟ گاهی وقتی در خواب صحنه‌ای را می‌بینیم، فکر نمی‌کنیم خواب هستیم. فکر می‌کنیم در خواب، بیدار هستیم. وقتی بیدار می‌شویم تازه می‌فهمیم خواب بودیم.

از امام زمان بخواهیم ما را بیدار کند. زیباترین وسیله بیداری هم امر به معروف و نهی از منکر است. اولین شاخصه بیداری این است که ما همه وعده‌های خدا را جدی گرفتیم. خواندن یک آیه قرآن، ثواب یک ختم قرآن را دارد. این صدقه‌ها، دعاها، الهی العفوها که می‌گویند، اکثراً بخاطر وعده‌هاست. کسی گفت: اگر وعده باشد، به تعبیر امیرالمؤمنین تجارت می‌شود. عبادت احرار چه می‌شود؟ من هم گفتم: خدا عبادت احرار را از علی توقع دارد. ما همین عبادت تجار و عبید را هم انجام دهیم، کلاهمان بالا می‌رود. وعده‌های خدا را جدی گرفتیم، وعیدهای خدا را هم جدی بگیریم. این علامت بیداری است. گاهی انسان با وعده‌های خدا خودش را خواب می‌کند. یعنی می‌گوید: هرکاری خواستیم می‌کنیم، اما این روزه را ترک نکنیم. نماز و روضه و زیارت‌ها را ترک نکنیم. وعید خدا را جدی نگرفتیم. وعید خدا چیست؟ وعید خدا این است که تا پاک نشوی در بهشت نمی‌برند. یک ذره حرام در زندگی‌ات باشد، دعایت مستجاب نمی‌شود. این وعید خداست. دلی شکسته باشی، کارت راه نمی‌افتد. بی‌حرمتی به پدر و مادر کنی، برکت را از عمرت می‌گیرد، این وعید خداست. دهان کجی به ارزش‌های دین کنی، بیچاره می‌شوی. یکی حجاب ندارد، تنبلی می‌کند. یکی هم با حجابان را مسخره می‌کند. این وعید خداست! یکی از روی بی‌حالی نماز نمی‌خواند، یکی نمازخوان‌ها را مسخره می‌کند.

سعد بن معاذ جانبازی است که شهید شد. جانبازی یک وعده خداست، شهادت هم یک وعده خداست. همه می‌دانند وجود نازنین پیغمبر در تشییع جنازه معاذ حضور داشتند. ملائکه هم حضور داشتند. در تغسیل و تدفینش وجود نازنین پیامبر هم مشارکت کردند. خاک روی قبرش را صاف کردند. مادر نشسته بود. گفت: خوشا به حالت پسرم! عجب سعادتی! براساس وعده‌های خدا می‌گفت: خوشا به حالت. پیغمبر به یک وعید خدا او را متذکر شدند. فرمودند: خیلی هم خوش به حالش نیست. چرا یا رسول الله؟ الآن خانه قبر چنان فشارش داد که شیر مادر از بینی او خارج شد. چرا یا رسول الله؟ وعید خداست. اگر یک ذره با زن و بچه ترش رو باشی، با زیر دستانت بد اخلاق باشی، فشار شب اول قبر داری. سعد بن معاذ فقط یک مقدار خنده‌های بیرون از خانه‌اش، بیش از داخل خانه بود. بالاترین وعید خدا این آیه است. «وَ مَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَه‏» (زلزله/8) این وعید خداست. وعده خدا «فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَیْراً یَرَهُ» (زلزله/7) ما آمار این طرف را خوب داریم. من دست کسی را گرفتم! به کسی آب دادم! کمک کردم! آمار این طرف هم یادداشت کنیم. چند تا دل شکستیم؟ چند تا بی‌حرمتی کردم؟ چند تا غیبت کردم؟ خدا حق الناس را از اولیای خودش هم نمی‌بخشد. کسی که بیدار باشد، هردو را جدی می‌گیرد. کسی که خواب باشد با وعده خدا خودش را خواب کرده، این طرف را رها کرده است. وعید خدا هم در این دنیا پای ما را می‌گیرد، هم در آن دنیا. قدیمی‌ها می‌گفتند: مواظب چوب خدا باش که صدا ندارد، هرکس بخورد دوا ندارد!!!

گاهی در سریال‌ها دیدم که با نگاه به دین وعیدهای خدا را به تصویر می‌کشند. گاهی دیدم که یکی کسی را تحقیر کرد، نمرد تا خودش به همان وضعیت گرفتار شد. این وعید خداست.

چاه نکن، بهر کسی *** اول خودت، دوم کسی

از دیوار کسی بالا نرو، از دیوارت بالا می‌روند.آبروی کسی را نریز، آبرویت را می‌برند. به ناموس کسی تعدی نکن، به ناموست تعدی می‌شود. اینها وعیدهای خداست. بخشی برای دنیاست، بخشی برای برزخ است. نجس و پاکی را رعایت نکنی، فشار شب اول قبر داری. زبانت را رعایت نکنی، خدا گزنده‌هایی را در قبر می‌گذارد تو را نیش می‌زنند. من در شب رحمت این حرف‌ها را می‌زنم. بالاترین لطف این است که همدیگر را از خواب بیدار کنیم. بخشی از وعیدهای خدا برای قیامت است. «خُذُوهُ فَغُلُّوهُ، ثُمَّ الجَْحِیمَ صَلُّوهُ» (حاقه/30 و31) او را بگیرید و ببندید، با صورت در آتش بیاندازید.

حضرت یوسف پیامبر برای دیدار پدرش، از اسب دیر پیاده شد. مشمول وعید خدا قرار گرفت. جبرئیل آمد گفت: دستت را باز کن. دستش را باز کرد، نوری به آسمان رفت. این نور چه بود؟ قرار بود پیامبران بعدی از نسل تو باشند، این امتیاز از تو گرفته شد. خدا شوخی ندارد! پیامبران بعدی از نسل بنیامین هستند.

خدا به پیامبر فرمود: «وَ لَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنا بَعْضَ الْأَقاویلِ» (حاقه/44) پایت را کج بگذاری، رگ حیات را قطع می‌کنم. این جمله از دعای اففتاح بیانگر وعید خداوند است. «وَ أَیْقَنْتُ أَنَّکَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ فِی مَوْضِعِ الْعَفْوِ وَ الرَّحْمَةِ وَ أَشَدُّ الْمُعَاقِبِین‏ فِی مَوْضِعِ النَّکَالِ وَ النَّقِمَة» همین خدای ارحم الراحمین، اشد المعاقبین هم هست. کم فروش‌ها جدی بگیرید. آنهایی که لقمه حرام در زندگی می‌آورند، جدی بگیرند. لقمه حرام برکت را از نسلشان می‌گیرد. آنهایی که ظلم می‌کنند و حق و ناحق می‌کنند. مواظب وعیدهای خدا باشند. اینجا کسی نمی‌بیند، از دست پلیس و قاضی و مأمور می‌شود فرار کرد. اما از دست خدا هم می‌شود فرار کرد. از هیچکس جز خدا نترسیم! از قانون‌های خدا خساب ببریم.

آیت الله مجتهدی تهرانی فرمودند: مولود بیداری با توجه به وعده و وعید خدا، خوف و رجا است. امام صادق(ع) فرمودند: تا کجا از خدا بترسیم؟ تا جایی که اگر عبادت جن و انس را داشتم، هنوز امید به نجات نداشته باشم. من در بندگی کوتاهی کردم. اگر گناه جن و انس هم داشتم، باز هم نا امید نشوم. اگر خوف تنها باشد، من ناامید می‌شوم. اگر امید تنها هم باشد، جری می‌شویم. دعاها و زیارت‌ها، ریختن یک قطره اشک برای امام حسین خیلی پاداش دارد، شک نکنید. ولی قطره اشک برای امام حسین، جای مال‌های حرام خورده شده را نمی‌گیرد. حساب آن جداست. اگر وعده‌های خدا را جدی گرفتیم، وعیدهای خدا را هم جدی می‌گیریم و الا با وعیدهای خدا خودمان را خواب کردیم.

گاهی وقت‌ها روی منبر خواب‌هایی را نقل می‌کنیم که مردم به خواب می‌روند. می‌گویند: فلانی کلی گناهکار بود، خواب او را دیدند که در باغی از بهشت است. چرا؟ چون روضه و زیارت می‌آمد. من با روضه امام حسین مخالف نیستم. خدا می‌داند یک قدم برای روضه امام حسین چقدر پاداش دارد.

یک بنده خدایی خواب رفیقش را دید که مدت‌ها پیش از دنیا رفته بود. گفت: اوضاعت چطور است؟ گفت: مدتی است در عالم برزخ برای یک دانه گندم گرفتار هستم. این مطابق قرآن است.  «وَ مَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَه‏»،  «فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَیْراً یَرَهُ» خدا گواه است که در شب قدر نمی‌خواهم مردم را بترسانم. فقط می‌خواهم از خواب بیدار شوند. اگر ماه رمضان و شب‌های قدر برود، از خواب بیدار نشویم، شقی هستیم. شقی به معنی خواب است. من هنوز آیه‌هایی را نخواندم که آدم‌های خواب کجا سقوط می‌کنند؟

قرآن سه سقوط را گفته است. قرآن می‌گوید: از انسانیت به حیوانیت می افتند. «أُولئِکَ کَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولئِکَ هُمُ الْغافِلُونَ» (اعراف/179) آدم‌های خواب فکر می‌کنند این دنیا فقط برای خوردن و خوابیدن و شهوت است. این حیوان است، چون هرچه هم کیف کنیم، کیف ما محدودیت‌هایی دارد. برای حیوان هیچ محدودیتی نیست. پس وضع او از ما بهتر است. «کَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَة» (منافقون/4) برای چوب هرچه سخن می‌گویی فایده ندارد. چون خواب است. برای خواب هرچه سخن بگویید، هیچی نمی‌فهمد. «ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُکُمْ مِنْ بَعْدِ ذلِکَ فَهِیَ کَالْحِجارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً» (بقره/74) از سنگ هم پست‌تر می‌شود. الآن می‌بینید که دست و پای بچه‌ای را به پنجره می‌بندند و جلوی چشمان این بچه، پدر و مادر را سر می‌برند. سنگ تکان نمی‌خورد. اینها هم تکان نمی‌خورند. بلکه بدتر هستند و کیف می‌کنند از اینکه یک بچه را اینطور شکنجه می‌دهند! این انسان دیگر در اوج خواب است.

اگر امشب ابن ملجم خواب نبود، نور امیرالمؤمنین را می‌دید. آدم به نور شمشیر نمی‌زند. خواب بودند که نفهمیدند دستان علیی طناب لازم ندارد. باید این دستان را ببوسند. خواب بودند که نفهمیدند در خانه فاطمه الزهرا را باید ببوسند. خواب بودند که نفهمیدند سینه امام حسین جای چکمه نیست. وعده‌های خدا را جدی بگیریم. بچه‌های ما هم این فرهنگ را دارند که یک صدقه بده، خدا به تو ثواب می‌دهد. حتی وقتی صدقه می‌دهد می‌گوید: من ثواب را همین‌جا می‌خواهم. چرا در امتحان قبول نشدم. وعده خداست و خدا گفته یاری‌ات می‌کنم. وعید خدا را هم جدی بگیریم. این اولین شاخصه بیداری بود.

آقای شریعتی: صفحه 144 مصحف شریف، آیات 125 تا 131 سوره مبارکه انعام در سمت خدای امروز تلاوت می‌شود. چقدر خوب است ثواب تلاوت این آیات را به روح بلند امیرالمؤمنین هدیه کنیم که شهید رمضان هستند. باز می‌گردیم به برکت صلوات بر محمد و آل محمد.

«فَمَن یُرِدِ اللَّهُ أَن یَهْدِیَهُ یَشرَْحْ صَدْرَهُ لِلْاسْلَامِ  وَ مَن یُرِدْ أَن یُضِلَّهُ یجَْعَلْ صَدْرَهُ ضَیِّقًا حَرَجًا کَأَنَّمَا یَصَّعَّدُ فىِ السَّمَاءِ  کَذَالِکَ یجَْعَلُ اللَّهُ الرِّجْسَ عَلىَ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ(125) وَ هَاذَا صرَِاطُ رَبِّکَ مُسْتَقِیمًا  قَدْ فَصَّلْنَا الاَْیَاتِ لِقَوْمٍ یَذَّکَّرُونَ(126) * لهَُمْ دَارُ السَّلَامِ عِندَ رَبهِِّمْ  وَ هُوَ وَلِیُّهُم بِمَا کاَنُواْ یَعْمَلُونَ(127) وَ یَوْمَ یحَْشرُُهُمْ جَمِیعًا یَامَعْشرََ الجِْنّ‏ِ قَدِ اسْتَکْثرَْتُم مِّنَ الْانسِ  وَ قَالَ أَوْلِیَاؤُهُم مِّنَ الْانسِ رَبَّنَا اسْتَمْتَعَ بَعْضُنَا بِبَعْضٍ وَ بَلَغْنَا أَجَلَنَا الَّذِى أَجَّلْتَ لَنَا  قَالَ النَّارُ مَثْوَئکُمْ خَالِدِینَ فِیهَا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ  إِنَّ رَبَّکَ حَکِیمٌ عَلِیمٌ(128) وَ کَذَالِکَ نُوَلىّ‏ِ بَعْضَ الظَّالِمِینَ بَعْضَا بِمَا کاَنُواْ یَکْسِبُونَ(129) یَامَعْشرََ الجِْنّ‏ِ وَ الْانسِ أَ لَمْ یَأْتِکُمْ رُسُلٌ مِّنکُمْ یَقُصُّونَ عَلَیْکُمْ ءَایَتىِ وَ یُنذِرُونَکمُ‏ْ لِقَاءَ یَوْمِکُمْ هَاذَا  قَالُواْ شهَِدْنَا عَلىَ أَنفُسِنَا  وَ غَرَّتْهُمُ الحَْیَوةُ الدُّنْیَا وَ شهَِدُواْ عَلىَ أَنفُسِهِمْ أَنَّهُمْ کاَنُواْ کَفِرِینَ(130) ذَالِکَ أَن لَّمْ یَکُن رَّبُّکَ مُهْلِکَ الْقُرَى‏ بِظُلْمٍ وَ أَهْلُهَا غَافِلُونَ(131)»

ترجمه آیات:

«هر کس را که خدا خواهد که هدایت کند دلش را براى اسلام مى‏گشاید، و هر کس را که خواهد گمراه کند قلبش را چنان فرو مى‏بندد که گویى مى‏خواهد که به آسمان فرا رود. بدین سان خدا به آنهایى که ایمان نمى‏آورند پلیدى مى‏نهد. (125) این است راه راست پروردگارت. آیات را براى مردمى که پند مى‏گیرند به تفصیل بیان کرده‏ایم. (126) براى آنها در نزد پروردگارشان، خانه آرامش است. و به پاداش کارهایى که مى‏کنند، خدا دوستدار آنهاست. (127) و روزى که همگان را گرد آورد و گوید: اى گروه جنیان، شما بسیارى از آدمیان را پیرو خویش ساختید. یارانشان از میان آدمیان گویند: اى پروردگار ما، ما از یکدیگر بهره‏مند مى‏شدیم و به پایان زمانى که براى زیستن ما قرار داده بودى رسیدیم. گوید: جایگاه شما آتش است، جاودانه در آنجا خواهید بود، مگر آنچه خدا بخواهد. هرآینه پروردگار تو حکیم و داناست. (128) و بدین سان ستمکاران را به کیفر کارهایى که مى‏کردند به یکدیگر وامى‏گذاریم. (129) اى گروه جنیان و آدمیان، آیا بر شما پیامبرانى از خودتان فرستاده نشده تا آیات مرا برایتان بخوانند و شما را از دیدار چنین روزى بترسانند؟ گویند: ما به زیان خویش گواهى مى‏دهیم. زندگى دنیایى آنان را بفریفت و به زیان خود گواهى دادند، که از کافران بودند. (130) و این بدان سبب است که پروردگار تو مردم هیچ قریه‏اى را که بى‏خبر بودند از روى ستم هلاک نمى‏کرد. (131)»

آقای شریعتی:

یا رب نکند به زخمم آگاه کنی *** این گمشده را دوباره گمراه کنی

افتاده‌ام از پا نکند دستم را *** از دامن اهل بیت کوتاه کنی

اشاره‌ی قرآنی امروز را حاج آقای ماندگاری بفرمایند و در خدمت شما هستیم.

حاج آقای ماندگاری: یک آیه را همه مردم بلد هستند. «إِنَّما یُریدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهیراً» (احزاب/33) خدا از خاندان اهلبیت رجس را دور کرده است.دو جا در قرآن خداوند رجس را معنا کرده است. یکی همین آیه 125 سوره انعام است. «یجَْعَلُ اللَّهُ الرِّجْسَ عَلىَ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ» آیه 100 سوره یونس هم فرموده: «وَ یَجْعَلُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذینَ لا یَعْقِلُونَ» هردو یک معنی دارد.

یکی از علامت‌های بیداری این است که ما همه دنیا را جدی گرفتیم. زیادی هم جدی گرفتیم. عمرهای زمان حضرت  نوح 2000 سال بوده است. در آفتاب داشت عبادت می‌کرد، گفتند: یک سایبان بساز. گفت: چند روز دنیا که این حرف‌ها را ندارد. ظاهراً فرمودند: امت پیامبر آخر الزمان برای 60، 70 سال عمر آسمان خراش می‌سازند. اگر من جای آنها بودم این شصت، هفتاد سال را برای سجده و رکوعی می‌گذارم. این کنایه از این است که این دنیا خیلی جدی نیست. این حرف من نه اینکه دنیا را نسازیم! فقط دنیا را با دنیا ببینیم، خواب هستیم. کنار دنیا، آخرت را هم جدی بگیریم. این علامت بیداری است. ما سه حیات داریم. حیات دنیوی، حیات برزخی، حیات اخروی. ولی دو معنی داریم. «أَمَتَّنَا اثْنَتَیْنِ وَ أَحْیَیْتَنَا اثْنَتَیْن‏» (غافر/11) دو بار شما را می میرانیم و دو بار زنده می‌کنیم. حیات دنیای ما تولد و مرگ دارد. حیات برزخ هم تولد و مرگ دارد. حیات آخرت تولد دارد ولی مرگ ندارد. آن از همه جدی‌تر است.

آیه 64 سوره عنکبوت می‌گوید: «وَ إِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِیَ الْحَیَوان‏» بالاترین رجس، رجس به معنی پلیدی است. بالاترین پلیدی، پلیدی فکر است. لذا فرمود: «لا یعقلون» زجس برای کسانی که اهل تعقل نیستند. اینجا می‌گوید: اهل ایمان نیستند. کسی که عقلش آخرت را هم ببیند، چشم عقلش به دنیا نباشد و باز شده باشد، آخرت را هم ببیند، کسی که ایمان به آخرت هم بیاورد، هیچوقت دچار پلیدی نمی‌شود. یعنی بیدار است!

شاخصه اول این بود که همچنان که وعده‌های خدا را جدی گرفتیم، وعیدهای خدا را هم جدی بگیریم. یک سوم قرآن وعده و وعید است. شاخصه دوم این است که همچنان که دنیا را جدی گرفتیم، آخرت را هم جدی بگیریم. اینجا لوستر می‌خواهیم، فرش می‌خواهیم، خانه قبر هم می‌خواهد. اینجا اول اثاثیه می‌چینیم و بعد خودمان می‌رویم، آنجا هم اثاثیه بفرستیم. وصیت نکنیم کسی برای ما اثاثیه بفرستد. این یعنی آدم بیدار است.

شاخصه سوم هم این است که خدا وجودهای نازنین اهل‌بیت را برای ما گذاشته است. اول خدا هدایت کننده و بعد هم در طول خدا اهل بیت هدایت کننده هستند. ما از خدا و اهل‌بیت بیشتر هدایت می‌خواهیم یا شفاعت؟ همه آنهایی که حرم امام رضا می‌آیند، گرفتار هستند. مرتب می‌گویند: طنابی بفرست و ما را از چاه بیرون بیاور. امام رضا می‌گوید: من آدرس راه را بهتر بلد هستم. می گوید: نه! خودمان آدرس راه را بلد هستیم. در حالی که نمی‌دانیم. آدم خواب در بیراهه راه می‌رود و توقع کمک هم دارد. آدم بیدار در راه اهل‌بیت می‌آید و قدم برمی‌دارد، توقع دارد هروقت کم آورد، کمک کند. قرار خدا و اهل‌بیت این است که اول هدایت و بعد حمایت کنند.

یک کسی در یک جاده بیراهه تصادف می‌کند. به امداد خودرو زنگ می‌زند چرا نمی‌آیید؟ می گوید: کجا هستی که بیاییم؟ یکی هم در جاده اتوبان تصادف می‌کند، تا زنگ می‌زند، فوری می‌رسند. بعضی می‌گویند: چرا ما داد می‌زنیم، اهل‌بیت به کمک ما نمی‌رسند؟ تو کجا هستی؟ آدم خواب در بیراهه رفته و توقع کمک دارد. آدم بیدار در راه حرکت می کند، مطمئن است اگر خدای نکرده پنجر شود، کمکش می‌کنند. «وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ لِیُطاعَ بِإِذْنِ اللَّه‏ وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحیماً» (نساء/64) ای پیغمبر آنهایی که پشت سر تو حرکت می‌کنند، تو کمکشان کنی ما قبول داریم. «اسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لا تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِنْ تَسْتَغْفِرْ لَهُم‏ سَبْعینَ مَرَّةً فَلَنْ یَغْفِرَ اللَّه‏» (توبه/80) آنهایی که در بیراهه حرکت می‌کنند، تو پیغمبر هم هفتاد بار استغفار کنی، قبول نمی‌کنند. چون در راه نیستند.

دو شاخصه دیگر گفتم. 1- اگر حیات دنیا را جدی گرفتیم، خانه، ماشین، کفش، همه را برای آخرت لازم داریم. همین‌ها را تبدیل به عمل صالح کنیم، آخرت می‌شود. شاخصه سوم این است که از وجود نازنین اهل‌بیت فقط شفاعت نخواهیم. آدم خواب در بیراهه کمک می‌خواهد. ولی آدم بیدار در راه که حرکت می‌کند، به پدر و مادرش می‌گوید: من دارم در راه می‌روم. شما حواستان باشد هروقت کم آوردم، کمکم کنید.

آدم خواب از جلوی مغازه‌ها رد می‌شود، نمی‌داند کجا ارزانتر و کجا گرانتر است. وقتی بیدار می‌شود به او می‌گویند: این چیزی که تو می‌خواهی بخری، 500 تومان دو تا مغازه قبلتر دویست تومان بود. مغازه اول صد تومان بود! می‌گوید: نمی‌شود برگردم؟ می‌گویند: نه! خواب بودی.

آدم بیدار توبه را در دنیا می‌خرد. طهارت را در دنیا می خرد. خواب باشی مجبور هستی این طهارت را در قیامت بخری. خیلی گران است. در دنیا طهارت با توبه و گریه و جبران حاصل می‌شود. ولی در برزخ ما را با عذاب برزخی پاک می‌کنند. و در قیامت با بردن در آتش جهنم پاک می‌کنند. آدم خواب اینجا بیدار نیست. وقتی هم بیدار می‌شود داد می‌زند: «قَالَ رَبّ‏ِ ارْجِعُونِ، لَعَلىّ‏ِ أَعْمَلُ صَالِحًا فِیمَا تَرَکْت‏» (مؤمنون/99 و 100) خدایا می‌شود مرا‌ برگردانی. می‌خواهم توبه کنم. تا چشمش به عذاب‌های بزرخ باز می شود، می‌گوید: توبه در دنیا خیلی ارزان بود. هرچه عذاب است برای برزخ است.

حاج آقا مجتبی تهرانی می‌فرمودند: برزخ دوستداران اهل‌بیت خیلی سخت است. چون خدا می‌خواهد به آنها لطف کند و در دنیا تصفیه حساب کند. به قیامت برسد خیلی گران می‌شود.

شاخصه اول این است که آدم‌های بیدار وعده‌ها و وعیدهای خدا را جدی می‌گیرند. با وعیدها بازی نمی‌کنند. شخصی گفته بود: از تو پولی می‌خواهم بده. گفته بود: نمی‌دهم. گفت: وعده به قیامت! گفت: حالا که وعده به قیامت است، صد هزار تومان دیگر هم بده.

شاخصه دوم اینکه آدم‌های خواب فقط دنیا را جدی می‌گیرند. آدم‌های بیدار دنیا و آخرت را با هم جدی می‌گیرند. آدم‌های خواب فقط شفاعت از اهل‌بیت می‌خواهند. از خدا حمایت می‌خواهند. آدم‌های بیدار هم هدایت و هم شفاعت می‌خواهند.

شاخصه چهارم این است که آدم‌های خواب در دنیا توبه نمی‌کنند، برای بعد می‌گذارند. اینجا توبه و طهارت را که ارزان است نمی‌خرند. شب قدر دلی بشکند، تصمیم به جبران، یک شکستن جدی اتفاق بیفتد پاک شدیم. ولی قیامت بیدار شویم گران می‌شویم.

امیدواریم همه بیدار شوند و ما هم بیدار شویم. امشب برای برزخی‌ها خیلی دعا کنیم. آنها دستشان از این دنیا کوتاه است. امب از امام زمان بخواهیم ما را بیدار کند. حتماً برای رفع گرفتاری همه مؤمنین و مؤمنات و مسلمین و مسلمات، شفای مریض‌ها و رفع گرفتاری‌ها و فرج امام زمان و طول عمر رهبرمان دعا کنیم. وقتی بیدار هستیم دعاهای ما بزرگ است. اگر خواب باشیم دعاهای ما کوچک است.

آقای شریعتی: بهترین‌ها را برای شما آرزو می‌کنم. والحمدلله رب العالمین، و صل الله علی محمدٍ و آله الطاهرین.