اشعار مناجات با امام زمان عج

امید آمده امیدوار می مانم

به ذوق آمدنش بی قرار می مانم

نوید صبح رسیده ، شبیه دست سحر

برای بدرقۀ شام تار می مانم

چنان به شوق عبورش نشسته ام که اگر

جهان خزان بشود ، من بهار می مانم

کنار می کشم از هرچه غیر اوست ولی

میان معرکه ی انتظار می مانم

خبر رسیده شبیه حسین می آید

شبیه "جون" ، چنان پا به کار می مانم

دهید مژده به یاران ، بهار نزدیک است

به سر رسیدن این انتظار نزدیک است

نگاه فاطمه از چشم های او پیداست

نبی خصال و حسن سیرت و علی سیماست

صدای خون خدا می رسد ز حنجره اش

شکوهمند شبیه شهید کرب و بلاست

اگرچه همنفس ذوالفقار می آید

ولی به رنگ لطافت ، به رنگ مهر و وفاست

درست عین علی رحمتی ست بی پایان

درست عین علی جلوه ای ز خشم خداست

طلوع می کند آن ماه چارده معصوم

ظهور مشرق امروز یا همین فرداست

دوباره قاصدکی روی شانه ی باد است

قرار منتظران نیمه های خرداد است

امام زمان(عج)

 

گرچه در پای ظهور تو بکا کافی نیست

روضه و اشک نباشند دعا کافی نیست..

روضه خوبست به ما ترک معاصی بدهد

درس تقوا بدهد شور و نوا کافی نیست

باید این دغدغه ی روز و شب ما باشد

ساعتی سوختن از هجر شما کافی نیست

نرسد فرصت دیدار به پابند گناه

ابر باید برود حال و هوا کافی نیست..

عذر و توجیه و بهانه که بدردی نخورد

عاشق یار شدن جز به بها کافی نیست


توبه وقتیست موثر که به همت باشد

صرف خسته شدن از خبط و خطا کافی نیست

درد ما قلب سلیم است خدا میداند

حاجت دنیوی و دست گدا کافی نیست..

باید از طایفه عشق اطاعت آموخت

زدن کوچه بنام شهدا کافی نیست

آخرش پیر شدم از غم دوری حرم

تا به کی دوری از کرببلا؟کافی نیست؟

همه عمر به جد تو اگر گریه کنم

خون ببارد ز دوچشمم بخدا کافی نیست

گریه صبح و مسائت ز دل زینب بود

علت اشک مدام تو غم زینب بود

----------------------------------------------
سید پوریا هاشمی