امام صادق علیه السّلام به قاریان وحافظان قرآن چه سفارشی نموده است؟؟؟

امام صادق(ع) به عنوان رییس مکتب تشیع شاگردان بسیاری را در ترویج معارف الهی تربیت کرد، تربیتی که عمل به قرآن از مبانی آن بود، ایشان حافظان قرآن و عمل کنندگان به آن را سفیران خاص الهی می‌دانند و می‌فرمایند: اهل قرآن در بالاترین درجه آدمی‌اند جز پیغمبران و رسولان حقوق اهل قرآن را کم مشمارید زیرا از طرف خدای جبار مقام بلندی دارند.
ایشان همچنین تأکید می‌کنند در زندگی همواره باید در حال آموختن یا تعلیم دادن قرآن بود؛ شایسته است برای مؤمن که مرگ، او را درنیابد مگر درحالیکه یا تعلیم می‌دهد قرآن را و یا در حال آموختن قرآن باشد. امام ششم شیعیان در تکریم و ایجاد انگیزه برای افرادی که از یادسپاری کمتری برخوردارند ولی این فراموشی را بهانه‌ای برای نپرداختن به قرآن نمی‌کنند می‌فرماید: کسی که کشش حافظه‌اش کم باشد ولی با مشقت، قرآن را فراگیرد دو اجر دارد.
رییس مکتب تشیع درباره ثواب یادگیری کلام خدا فرمودند: هرکه یادگیری قرآن را به زحمت و سختی انجام دهد برای او ثواب مضاعف باشد و هر که آن را به آسانی انجام دهد با کاروان(اولین) خواهد بود. ایشان فراگیری قرآن را برای زندگی سعادتمند کافی نمی‌دانند و تأکید می‌کنند: قرآن را بخوانید و آن را به قلب خود بسپارید و همیشه به آن متکی باشید زیرا خداوند قلبی را که قرآن را در خود جای داده باشد عذاب نخواهد داد.
ایشان صدای نیکو برای تلاوت قرآن و قدرت حفظ آیات را نعمتی برای مؤمن می‌دانند و در مقام دعا به پیشگاه الهی عرض می‌کردند که:  پروردگارا تلاوت نیکوی قرآن و حفظ قرآن را به ما عنایت فرما. امام صادق (ع) درباره خواندن قرآن از روی کتاب فرمودند: هرکه قرآن را از روی مصحف بخواند از دیده بهره‌ور شود و سبب تخفیف عذاب پدر و مادرش گردد، اگرچه کافر باشند.
عمل به قرآن به قدری از نگاه امام صادق(ع) مهم است که خطاب به مرتلان و عموم افرادی که توان خواندن و فهم قرآن را دارند می‌فرماید: کسی که قرآن را بخواند ولی به آن عمل نکند به آتش دوزخ دچار خواهد شد چرا که گویی در دنیا به تمسخر قرآن مشغول بوده است. و نیز فرمودند: سه چیز است که بدرگاه خدای عزوجل شکایت کند: مسجد ویرانی که اهلش در آن نماز نخوانند، دانشمند و عالمی که میان نادان‌ها و جهال باشد و قرآنی که گرد بر آن نشسته و کسی آن را نخواند.
ایشان درباره تدبر و تفکر در آیات الهی می‌فرمایند: قاری بدون آگاهی مانند مستکبر بدون مال است، او از مردم متنفر است به خاطر فقر و مردم از او بیزارند به خاطر تکبرش. پس او مدام با مردم دشمنی می‌کند بدون دلیل و کسی که بدون جهت با مردم دشمن باشد در حقیقت با خدا در خصومت است.
امام صادق (ع) ادامه می‌دهند: کسی که قرآن بخواند ولی قلبش خاضع نشود و نشکند و احساس حزن در خود نکند امربزرگی را کوچک شمرده و زیان کرده است. تلاوت کننده قرآن به قلب خاشع، فکری فارغ و موضعی آرام نیاز دارد. توصیه می‌کنم شما را به قرآن پس هرگاه آیه‌ای یافتید که پیشینیان شما به آن آیه نجات یافتند به آن عمل کنید و هرگاه چیزی در آیه یافتید که آنها که قبل ازشما بودند با آنها هلاک شدند پس از آن دوری کنید.

منبع: کتاب «قرآن بهار دل‌ها»