آیا درست است که امام زمان (عج) بعد از ظهور با علما می جنگند؟
ارزش علم و علما در دین مبین اسلام، بسیار واضح تر از آن است که دیده نشود. و در متون روایی ما نیز روایت متعددی جایگاه علما را بیان می کنند که همگان کم و بیش آن را شنیده اند. از جمله آنکه علما، سد محکمی در مقابل شیاطین هستند و مردم را از اغواگری های شیطان حفظ می کنند.: امام صادق علیه السلام : علماى شیعه ما، نگهبانان مرزى هستند که در آن سویش ابلیس و دیوهایش قرار دارند و [این علما ]جلوى یورش آنها به شیعیان ناتوان ما و تسلّط یافتن ابلیس و پیروان او بر ایشان را مى گیرند. (الإحتجاج : ۱/۱۳/۷.)
و روایات متعددی وظیفه دوران غیبت را رجوع به فقها ذکر کرده اند و فقیه را جانشین ائمه در زمان غیبت خوانده اند. و آن قدر بر رابطه و تعامل با علما تاکید شده است که حتی نگاه کردن به چهره عالم نیز عبادت شمرده شده است: پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : نگاه مهرآمیز به چهره عالم،عبادت است (. ( النوادر للراوندی : ۱۱۰/۹۴
با این حساب معلوم است که شیاطین انگیزه ای بسیار جدی برای جدا کردن مردم از علما دارند. تا راه گمراه کردن مردم برایشان هموار شود: پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : هیچ چیز براى ابلیس کمرشکن تر از عالمى که در میان قبیله اى اقدام کند، نیست. (کنز العمّال : ۲۸۷۵۵)
از همین رو بعضی از فرقه های انحرافی در گام اول، سعی وافری دارند تا جایگاه علما را تخریب کنند و بین مردم و آنها فاصله ایجاد کنند. البته قطعا برای این منظور تلاش می کنند سخن شان را به شکلی مطرح کنند که ظاهرش مقبول باشد و بتوانند با آن عده ای را بفریبند. از همین رو به بعضی از روایات استناد می کنند. مثل آنکه گفته شده است: امام صادق(ع) فرمود: «هنگامی که قائم(ع) ما قیام کند، از مردم جاهل بیش از آنچه پیامبر(ص) از جاهلان دوران جاهلیت ناراحتی دید، رنج و ناراحتی خواهد دید». پرسیدم: چگونه و چرا؟ فرمودند:«پیامبر(ص) در روزگاری مبعوث شد که مردم سنگ و چوب و بت های تراشیده شده را می پرستیدند، ولی قائم ما در روزگاری قیام می کند که با قرآن علیه حضرت احتجاج می کنند و آیات را علیه آن حضرت تأویل می نمایند.»( بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۶۲)
عده ای که به این گونه روایات استناد می کنند، مدعی هستند که تاویل آیات توسط علما صورت می گیرد. در حالی که دو نکته مهم در این روایت و روایات نظیر آن وجود دارد.
اول آنکه روایت در همان ابتدا، مشکل اصلی را جهالت می خواند. و این بر خلاف همان چیزی است که مدعیان فرقه های انحرافی قائلند. در واقع باید توجه کرد که هیچ کس مدعی درست بودن پیروی از علمای دروغین نیست. و معیارهایی برای تشخیص عالم حقیقی وجود دارد مثل آنکه فرموده اند: منظور عالمى است که چون به او بنگرى، تو را به یاد آخرت اندازد و کسى که بر خلاف این باشد، نگاه کردن به او فتنه (گمراهى) است. (تنبیه الخواطر : ۱/۸۴) در واقع مغالطه اول فرقه های انحرافی این است که مطالبی راجع به علمای دروغین پیدا می کنند و بعد با آن به جنگ علمای واقعی می روند.
و نکته دوم این است که، هر کسی بخواهد بنگرد، معنای این حدیث در گذشته و امروز به خوبی خود را نشان می دهد. تاویل قرآن توسط امثال خوارج و معاویه در گذشته برای جنگ با امام حق رخ داده است و در امروز نیز پیروان آنها که خود را سلفیه نامیده اند، به همین کار ادامه می دهند و همگان می بینیم که وهابیون، چگونه با تحریف آیات قرآن، آنها را وسیله ای برای جنگ با حق قرار داده اند و با توجه به امکاناتی که در اختیار دارند (همان طور که معاویه امکانات گسترده ای برای فریب کاری داشت) چگونه فضای جهانی را آلوده کرده اند و اسلامی غیر واقعی را جایگزین اسلام کرده اند و شکی نیست که امام زمان (عج) باید با این نسخه جعلی اسلام مبارزه کند.
و نکته دیگری که نباید آن را از نظر دور داشت، اینکه امام زمان (عج) پس از مهیا شدن شرایط، ظهور خواهند نمود که یکی از این شرایط، مهیا شدن یارانی راسخ برای ایشان است. قطعا نمی توان گفت که یاران ایشان از بین کسانی بر می خیزند که ایشان را قبول نداشته اند!! بلکه یاران حضرت از بین همین علمای دوران غیبت و پیروان آنها هستند که با تعلیم صحیح دین و عمل به آن، خود را مهیای یاری امام زمان (عج) کرده اند.
