چرا جوان نباید بیکار نشست؟؟؟
یکی از آفت های مهم دوران جوانی، بیکاری و یا شغل های کاذبی است که باعث انحراف گشته و باعث بروز مسائلی از قبیل فساد، اعتیاد و از این قبیل می شود.
دوران جوانی که تمامی قوای جسمی به همراه ذوق و استعداد سرشار ذهنی، آمادگی کار و تلاش را دارد بهترین زمان فعالیت و کوشش و سازندگی است. اگر این دوره از زندگی بشر، به تلاش و کوشش نگذرد غالباً آدمی تا پایان عمر با مشکلات فراوانی روبرو می شود و بخصوص از کمبود منابع مالی رنج می برد.
پیامبر گرامی اسلام می فرماید:
«إِنَّ اللَّهَ یبْغِضُ الشَّابَّ الْفارِغَ[1]؛ جوان بیکار مورد غضب الهی است.»
بنا بر این هم خود جوانان باید برای سامان دادن به زندگی خود فعالیت کنند و از تمام توان خود برای اشتغال سالم و کسب درآمد حلال استفاده مطلوب را بنمایند و هم اینکه زمامداران و مسئولان امور اقتصادی و فرهنگی کشور، یکی از وظایف اصلی و مهمّ خود را در اداره جامعه، ایجاد اشتغال برای جوانان و بهره گیری از توان و فکر و تولید و نوآوری آنان، ازدیاد منابع مالی، فقرزدایی و نیز مبارزه با بیکاری و شغل های کاذب و واسطه گری بدانند.
شایان ذکر است که ایجاد فضای مناسب و بستری آماده در راستای ایجاد اشتغال و کار تنها به معنای عضویت در کادر اداری در شکل کارمندی و پشت میز نشینی که انتظار جامعه جوان ماست، نیست بلکه به معنای استفاده بهینه از تمامی منابع، تولید، نوآوری، اختراع، اکتشاف، استفاده از سرمایه های ملی و صنعت است که علاوه بر افزایش منابع مالی، خدمت به جامعه بشری نیز می باشد.
البته یکی از اصول مهم در اداره زندگی شخصی و خانواده و جامعه، برنامه ریزی و نظم و انضباط است. بعضی عمر خویش را به بطالت و بیکاری و بوالهوسی و بیعاری می گذرانند و بعضی دیگر شب و روزِ خود را به کار اختصاص داده و تنها به افزودن پول و سرمایه فکر می کنند که این هر دو در اشتباه هستند.
انسان به این جهان آمده است که زندگی کند و این زندگی را مزرعه و مقدمه ای برای آخرت خود قرار دهد. از این رو جوان باید به گونه ای برنامه ریزی کند که هم به کار و تلاش و رفاه و استراحت در زندگی مادی برسد و هم با استفاده از این امکانات بتواند به بندگی و عبادت پروردگار بپردازد تا آخرتی بهتر از این دنیا را برای خود بسازد.
«لَیسَ لِلْمُؤْمِنِ بُدٌّ مِنْ أَنْ یکونَ شاخِصاً فی ثَلاثٍ مَرَمَّةٍ لِمَعاشٍ وَخُطْوَةٍ لِمَعادٍ وَلَذَّةٍ فی غَیرِ مُحَرَّمٍ[2]؛ مؤمن ناگزیر از دقت در سه امر است: 1- امرار معاش، 2- گام برداشتن برای آخرت، 3- کامیابی از غیر حرام.»
ساعت های فراغت اگر به حساب آید، زمان زیادی را فرا می گیرد.
اکثر مردم این اوقات را به پوچی و تباهی می گذرانند، در حالی که سرمایه ای عظیم و فرصتی استثنایی است که می توان از آن بهره های فراوانی را برد و آن را صرف تفکر، مطالعه، عبادت و کارهای مفید کرد زیرا از دست دادن آن در پایان عمر، مایه حسرت و اندوهی دردناک و جبران ناپذیر است.
«الْفُرْصَةُ سَریعَةُ الْفَوْتِ وَبَطِیئَهُ الْعَوْدِ[3]؛ فرصت زود می گذرد و دیر برمی گردد.»
امام خمینی در رابطه با استفاده صحیح از ساعت های فراغت بخصوص ایام جوانی چنین می گوید:
قوای جوانی تا چند وقت برقرار است؟ وقتی بهار عمر رو به خزان گذاشت، نشاط از دل و قوّه از اعضا می رود، ذائقه از کار می افتد، طعم ها درست ادراک نمی شود، چشم و گوش و قوّه لمس و قوای دیگر بیکار می شوند، لذات به کلی ناقص یا نابود می شود، امراض مختلفه هجوم می آورد، جهاز هضم و دفع و تنفس کار خود را نمی تواند انجام دهد، جز آه سرد و دلی پر درد و حسرت و ندامت چیزی برای انسان باقی نمی ماند، پس مدت استفاده انسان از این قوای جسمانی بعد از تمیز خوب و بد تا زمان از کار افتادن قوا یا ناقص شدن آنها، بیش از سی چهل سال برای مردم قوی البنیه و صحیح و سالم نیست آن هم در صورتی که به امراض و گرفتاری های دیگر که همه روزه می بینیم و غافل هستیم بر نخورد.[4]
عمرم در این جهان بی سود و زیان گذشت
عمر عزیز بین که چسان رایگان گذشت
یک روز در بهار گذشت و کنار گل
روز دگر به ماتم گل در خزان گذشت
افسوس روزگار جوانی و خوشدلی
چون باد نوبهار و چو آبِ روان گذشت
بنا بر این شایسته است که جوانان برومند با استعانت از توفیقات الهی و اراده ای پولادین و همّتی بلند و با استفاده از تمامی قوای جسمی و روحی، عزم خود را جزم کنند و با آگاهی، آفات زیانبار جوانی را از خود دور کنند و مسیر رشد و سعادت را طی نمایند، زیرا:
«إذَا اقْتَرَنَ الْعَزْمُ بِالْجَزْمِ کمُلَتِ السَّعادَةُ[5]؛ زمانی که عزم و همت با دوراندیشی همراه گردد، نیکبختی به کمال می رسد.»
چو همراه گردد برای تو حزم
شود کارت انجام با عزم و جزم
رسد نیکبختی به اوج کمال
شود دولتت ایمن از هر زوال
پی نوشت ها
[1] جامع السعادات، ج 1، ص 188
[2] مستدرک الوسائل، ج 13، ص 49
[3] غرر الحکم، ص 473
[4] چهل حدیث، ص 20
[5] غرر الحکم، ص 474
