زندگى حضرت علی(ع) در خانه پیامبر(ص)

هنگامى که مادر حضرت على علیه السلام نوزاد را خدمت پیامبر آورد با علاقه شدید آن حضرت نسبت‏به کودک روبرو شد. حضرت محمد از وى خواست که گهواره حضرت على را در کنار رختخواب او قرار دهد از این جهت، زندگانى امام از روزهاى نخست‏با لطف خاص پیامبر توام شد. نه تنها پیامبر گهواره حضرت على را در موقع خواب حرکت مى‏داد، بلکه در مواقعى از روز بدن او را مى‏شست وشیر در کام او مى‏ریخت، ودر موقع بیدارى با او با کمال ملاطفت‏سخن مى‏گفت.گاهى او را به سینه مى‏فشرد ومى‏گفت:

این کودک برادر من است ودر آینده ولى ویاور ووصى وهمسر دختر من خواهد بود.

به سبب علاقه‏اى که به حضرت على داشت هیچ گاه از او جدا نمى‏شد وهر موقع از مکه براى عبادت به خارج شهر مى‏رفت‏حضرت على علیه السلام را همچون برادر کوچک یا فرزند دلبندى همراه خود مى‏برد. ⁽¹⁾

هدف از این مراقبتها این بود که دومین ضلع مثلث‏شخصیت‏حضرت على علیه السلام، که همان تربیت است، به وسیله او شکل گیرد وهیچ کس جز پیامبر در این شکل گیرى مؤثر نباشد.

امیر مؤمنان در سخنان خود خدمات ارزنده رسول الله صلى الله علیه و آله و سلم را یاد کرده، مى‏فرماید:

و قد علمتم موضعی من رسول الله صلى الله علیه و آله و سلم بالقرابة القریبة والمنزلة الخصیصة، وضعنی فی حجره و انا ولد یضمنی الى صدره و یکنفنی فی فراشه و یمسنی جسده و یشمنی عرفه و کان یمضغ الشی‏ء ثم یلقمنیه. ⁽²⁾

شمااى یاران پیامبر، از خویشاوندى نزدیک من با رسول خدا ومقام (احترام)مخصوصى که نزد آن حضرت داشتم کاملا آگاه هستید ومى‏دانید که من در آغوش پر مهر او بزرگ شده‏ام; هنگامى که نوزاد بودم مرا به سینه خود مى‏گرفت ودر کنار بستر خود از من حمایت مى‏کرد ودست‏بر بدن من مى‏مالید، ومن بوى خوش او را استشمام مى‏کردم، و او غذا در دهان من مى‏گذاشت.

پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم حضرت على (ع) را به خانه خود مى‏برد از آنجا که خدا مى‏خواهد ولى بزرگ دین او در خانه پیامبر بزرگ شود وتحت تربیت رسول خدا قرار گیرد، توجه پیامبر را به این کار معطوف مى‏دارد.

مورخان اسلامى مى‏نویسند:

خشکسالى عجیبى در مکه واقع شد.ابوطالب، عموى نبی اعظم، با عایله وهزینه سنگینى روبرو بود. پیامبر با عموى دیگر خود، عباس، که ثروت ومکنت مالى او بیش از ابوطالب بود به گفتگو پرداخت وهر دو توافق کردند که هرکدام یکى از فرزندان ابوطالب را به خانه خود ببرد تا در روزهاى قحطى گشایشى در کار ابوطالب پدید آید. از این جهت عباس، جعفر را وپیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم حضرت على را به خانه خود بردند. ⁽³⁾

این بار که امیر مؤمنان به طور کامل در اختیار پیامبر قرار گرفت از خرمن اخلاق وفضایل انسانى او بهره‏هاى بسیار برد وموفق شد تحت رهبرى پیامبر به عالیترین مدارج کمال خود برسد. امام -علیه السلام در سخنان خود به چنین ایام ومراقبت هاى خاص پیامبر اشاره کرده، مى‏فرماید:

ولقد کنت اتبعه اتباع الفصیل اثر امه یرفع لی کل یوم من اخلاقه علما ویامرنی بالاقتداء به. ⁽⁴⁾

من به سان بچه ناقه‏اى که به دنبال مادر خود مى‏رود در پى پیامبر مى‏رفتم; هر روز یکى از فضایل اخلاقى خود را به من تعلیم مى‏کرد ودستور مى‏داد که ازآن پیروى کنم.

پى‏نوشت‏ها:

1- کشف الغمة، ج‏1، ص‏90.

2- نهج البلاغه عبده، ج‏2، ص‏182، خطبه قاصعه.

3- سیره ابن هشام، ج‏1، ص‏236.

4- نهج البلاغه عبده، ج‏2، ص‏182.

کتاب: فروغ ولایت ص‏17 تا 19

نویسنده: استاد جعفر سبحانى