احترام و محبت به کودکان
پیامبر اکرم علیه السلام بارها امام حسن و امام حسین علیهما السلام را در دوران کودکی مورد محبت و احترام قرار داده و بدین وسیله روحیه اعتماد به نفس را در شخصیت آنان بالا می برد. روزی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نشسته بود که آن دو کودک وارد شدند. پیامبر به احترام آنان از جای برخاسته و به انتظار ایستاد، لحظاتی طول کشید آنان نرسیدند.
رسول اکرم صلی الله علیه و آله به طرف کودکان پیش رفت و از آنان استقبال نمود، بغل باز کرد هر دو را بر دوش سوار نمود و به راه افتاد و به آنان فرمود:
«نِعْمَ الْمَطّی مُطیکما وَ نِعْمَ الرَّاکبانِ انْتُما»؛
فرزندان عزیزم! مرکب شما چه خوب مرکبی است و شما چه سواران خوبی هستید.[1] حسنین علیهما السلام هم چنان که از خانواده خود عشق و محبت آموخته بودند، در بذل آن به فرزندان و تقویت شخصیت آنان دریغ نمی ورزیدند.
عبیداللَّه بن عتبه می گوید: روزی در محضر سیدالشهدا علیه السلام بودم که فرزند کوچک آن حضرت (امام سجاد علیه السلام) وارد شد. امام او را پیش خوانده و به سینه اش چسبانید، پیشانیش را بوسیده و گفت:
«بِابی انْتَ ما اطْیبَ ریحُک وَ احْسَنَ خَلْقُک»؛[2]
پدرم به فدایت چقدر خوشبو و زیبایی!
بنابراین، ابراز محبت نسبت به فرزندان و نوجوانان آثار مهم تربیتی دارد.
پی نوشت ها
[1] ملحقات احقاق الحق، ج 10، ص 721.
[2] کفایة الاثر، ص 234.
