جای قـرآن کریم در دهـه محـرم کجاست ؟

جای قـرآن کریم در دهـه محـرم کجاست ؟

به گزارش پایگاه خبری اتحادیه تشکل های قؤآن وعترت کشور«اتقان»،رضا نباتی، کارشناس قرآنی آموزش و پرورش همزمان با فرا رسیدن ماه محرم طی یادداشتی به تشریح جایگاه قرآن کریم در دهه محرم پرداخته است که در ادامه ارائه می‌شود.

 «مروج فرهنگ تـلاوت قـرآن کـریـم در شب عـاشـورا باشیم».

قرآن، فرقان است، حسین(ع) نیز مصباح الهدی و جداکننده حق از باطل است؛ « إن الحسین مصباح الهدی و سفینة النجاة ».

قرآن، فرقان است، حسین(ع) نیز مصباح الهدی و جداکننده حق از باطل است؛ « إن الحسین مصباح الهدی و سفینة النجاة»،

قرآن شفا و رحمت است برای مؤمنین، وجود حسین(ع) نیز شفابخش امراض باطنی و تربتش شفادهنده‌ی امراض ظاهری است.

قرآن، همیشه تاریخ تازه است و جاودان، ذکر اباعبدالله و قیام عاشورا نیز جاودانه است؛ آن‌چنان که بعد از 1400سال هنوز عاشورا، حرارت خود را دارد

قرآن کلام الله صامت است و حسین(ع) کلام الله ناطق.

بسم الله صدر و شروع هرسوره‌‌ای از قرآن است، حسین(ع) نیز سید و سالار شهیدان است.

تلاوت قرآن، شنیدن و نگاه کردن به آیات عبادت است، هم چنان‌که شنیدن، خواندن و شرکت در مرثیه اباعبدالله نیز عبادت است.

پیامبراعظم(ص)درباره فضل قرآن فرمودند : « فضیلت قرآن بر سایر کلام‌ها مانند فضیلت خداوند است بر بندگانش.»؛ و درباره امام حسین(ع) نیز فرمودند: « ای مردم این حسین بن علی است، پس حسین را بشناسید که او بر همه شما فضیلت دارد.»و سپس فرمودند:«خدایا او را به تو می‌سپارم و به نیکان امت تو.»

قرآن، معجزه است به فصاحت لفظ و معنا و حسین(ع)نیز در کرامت ظاهر و در مقام معنا، کلامش معجزه است.

قرآن مهجور است، حسین(ع)نیز همچون قرآن مهجور است؛ مسلمین ظاهر قرآن را گرفتند و باطنش را رها کردند، در رابطه با امام حسین(ع) نیز علی‌رغم تمام علایق ظاهری نسبت به حسین(ع)قیام او مورد غفلت قرارمی‌گیرد.

امام صادق(ع) در تفسیر آیه 40 سوره حج ـ الذین اخرجوا من دیارهم؛ همانها که از خانه و شهر خود، به ناحق رانده شدند ـ می‌فرمایند: «این آیه در شأن علی(ع) و جعفر و حمزه و جاری شده در ارتباط با حسین بن علی(ع)؛ او که از دیار و شهر خود برای مبارزه با ظلم خارج شد و در این راه او را به ناروا کشتند.»

در تفسیر عیاشی ذیل آیه 77 سوره نساء نیز حدیثی از امام صادق(ع) نقل شده که فرمودند:« کفوا ایدیکم» در ارتباط با صلح امام حسن است و «کتب علیهم القتال» در رابطه با امام حسین (ع) است و « الی اجل قریب» در رابطه با امام زمان(عج) است که به خودخواهی سیدالشهداء قیام خواهد کرد.

آیه ی معروف دیگری که درباره حسین(ع) است، آیه‌ « یا ایتها النفس المطمئنة ارجعی إلی ربک راضیه مرضیه» که تعداد حروف این آیات نیز به تعداد شهدای کربلا 72 تاست.

در روایات داریم که امام حسین (ع) مصداق واقعی این آیه است، چون او صاحب قلب مطمئنه بود و چون قلب مطمئنه در اثر ذکر دائمی خداوند حاصل می‌شود.

قرآن کریم می‌فرماید : « یا ایها الناس اعبدوا ربکم الذی خلقکم»(بقره/21)؛ برای رسیدن به عبادت واقعی اگر، بهترین راه توجه به عبودیتی بود که حضرت سیدالشهداء (ع) داشتند.

در آیات قرآن داریم : « یا ایها الناس اتقوا ربکم »؛ ای مردم تقوای الهی پیشه کنید.‍ این خطاب تنها برای مسلمین نیست و غیرمسلمان را نیز شامل می‌شود.

خلاصه کلام انبیاء نیز همین است که انسان‌ها تقوای الهی پیشه کنند؛ حسین(ع) ثمره واقعی تقوا است و الگوی واقعی طالبان راه نجات، این ارادت انسان‌ها است که در هر سوی شرق و غرب عالم به سوی امام حسین (ع)‌جلب شده و ما می‌بینیم که عزاداری امام حسین (ع)‌مختص ما شیعیان نیست و دیگران نیز به حضرت متوسل می‌شوند و ما نیز باید بیشتر توجه کنیم.

قرآن کریم در آیه 195 سوره بقره می‌فرماید: «انفقوا فی سبیل الله»؛ در راه خدا انفاق کنید. حسین(ع) در راه خدا هر آنچه که داشت انفاق کرد و به همین دلیل خداوند متعال به او این مقام را داد بنابر این اگر کسانی نیز بخواهند در راه خدا انفاق کنند، باید به مجالس و محافل حضرت سیدالشهداء توجه داشته باشند؛ در کتاب بحارالانوار و همچنین در کامل الزیارات داریم که «هر کس در شب عاشورا به تشنگان آب دهد، گوئی به همه لشکریان سیدالشهدا آب داده است.» پس خدمت به دستگاه امام حسین (ع) انفاق در راه خدا محسوب می‌شود.

آیه 78 سوره حج می‌فرماید: «جاهدوا فی الله حق جهاده»؛ در راه خدا آنچنان که شایسته است جهاد کنید.» که مصداق اتم این آیه، حضرت سیدالشهداء است. مفسرین گفته‌اند منظور از جهاد شایسته، جهاداکبر و جهاداصغر است و هیچ کس در راه خدا، همچون حسین بن علی(ع) جهاد نکرد و عاشقان و سالکان راه حق، بدین وسیله می‌توانند جهاد کنند. چنانچه انقلاب ما و تمام کسانی که در جهان، ندای آزادی خواهی دارند از سید الشهداء الهام گرفته‌اند.

هم چنین قرآن کریم در آیه 197 سوره بقره می‌فرماید:«تزودوا فان خیر الزاد التقوی»؛ توشه کسب کنید که بهترین توشه‌ها تقوی است. زیارت امام حسین (ع) که تا این اندازه در ادعیه به آن توجه شده است، می‌تواند به عنوان توشه‌ای برای آخرت باشد. این توشه فقط برای زایر نیست؛ بلکه دوستان و اطرافیان او نیز بهره می‌برند. زیارت امام حسین (ع) و گریه بر مصائب او از افضل اعمال در این زمینه است. از جبرئیل تا پیامبر(ص) و امامان بر حسین (ع) گریستند و توبه حضرت آدم(ع)نیز به واسطه گریستن بر حسین (ع) مورد قبول واقع شد.

قرآن در سوره انفال آیه 29 می‌فرماید: «استجیبوا لله و للرسول اذا دعاکم لما یحییکم»؛ اجابت نمایید خدا و رسول را چون شما را به چیزی فرا خواندند که سبب حیات شما است.»؛ پیامبر(ص) ما را به گریه اباعبدالله فرا خوانده و فرموده است : « حسین منی و انا من حسین (ع)» و روایات متعددی نیز از ائمه داریم که گریه بر حسین و شریک شدن در مصائب او، باعث غفران الهی و سبب نزول رحمت الهی است و این اطاعت از امر پیامبر است.

آیه 223 سوره بقره می‌فرماید: «اثر نیکى براى خود، از پیش بفرستید که به کار شما آید»؛ حسین (ع) با شهادت خود کاری کرد که تا قیامت، اثر آن خواهد بود و هر کسی را که چنین آرزویی است باید بداند که ثمره آن بعد از مرگش نیز باقی خواهند بود و برای او ثواب و رحمت را به ارمغان خواهد آورد.

آیه 133 آل عمران می‌فرماید:«و سارعوا إلی مغفرة من ربکم»؛ و سرعت بگیرید به سوی اسباب مغفرت و آمرزش خدایتان که در ذیل این آیه نیز آمده است که گریه بر حسین (ع)‌ اگر براساس معرفت حقیقی باشد باعث آمرزش گناهان، بلکه جمیع معاصی خواهد بود و در حقیقت توبه‌ای است که به واسطه امام حسین (ع)‌مورد قبول واقع می‌شود.

در جای دیگر خداوند می‌فرماید: « ادعوا تضرعا و خفیه »؛ پروردگارتان را با تضرع و در نهان بخوانید. دعا روح عبادت و قرآن صاعد است و برای استجابت دعا چه وسیله‌ای بهتر از حسین (ع) و اولاد و اصحاب ایشان که قرآن کریم در سوره مائده می‌فرماید: «و ابتغوا الیه الوسیله» و حسین (ع) از اعظم وسایل و از سهل الوصول‌ترین آنها برای تقرب الهی است و راه میانبر، توسل به حضرت سید الشهداء است.

در آیه 14 سوره صف داریم: «کونوا انصار الله»؛ از یاوران خدا باشید. حضرت حسین بن علی(ع)روز عاشورا فریاد زد: «آیا کسی هست که دین خدا را یاری کند.»، اقامه عزای او به نحو شایسته و به گونه‌ای که او می‌خواهد، یاری حسین (ع) است و اقامه کننده، یاور و لبیک گوی حسین بن علی است.

در آیه انتهائی سوره انسان آمده است : « فمن شاء التخذ الی ربه سبیلا»؛ این یک تذکر و یادآورى است‏، و هر کس بخواهد [با استفاده از آن‏] راهى به سوى پروردگارش برمى‏گزیند!، در تفسیر این آیه نیز توجه به مسأله قیام سید الشهداء شده است که « سبل اعظم » و « صراط اقوم » امام حسین (ع) است.

این تنها بخشی از آیاتی است که به حضرت سید الشهداء اشاره دارد.

امام حسین(ع)در چند جا قرآن تلاوت کردند؛ یکی در شب عاشورا بود که حضرت از عمرسعد برای تلاوت قرآن و اقامه نماز مهلت گرفتند.

آیا این رفتار و سیره معنا دار امام حسین علیه السلام در شب عاشورا نباید به عمل و فرهنگ قرآنی در جامعه اسلامی درآید. 

چه خوب است که این فرهنگ ناب قرآنی فقط در گفتار واعظان و مداحان متوقف نشود. بلکه به همت مدیران دلسوز فرهنگی و مسئولان محترم هیات مذهبی و جلسات قرآنی با برنامه ریزی مناسب اجرا شود. یقیناً جوانان حسینی از این فرهنگ نای و زیبا استقبال خواهند کرد.

امید آن که امسال در شب عاشورا با تلاوت قرآن کریم در هیات عزاداری و جلسات قرآن ضمن لبیک به امام حسین علیه السلام و یاران وفادارش، در فرهنگ سازی سنت حسنه انس با قرآن کریم  توفیق بیش تری داشته باشیم.