معیار سبک زندگی معصومین چه بوده است؟؟؟

حجت‌الاسلام والمسلمین سعید کاظمی،از همدان درباره درآمد اهل بیت(ع) و انبیای الهی، اظهار کرد: امامان معصوم(ع) اگر چه امام و رهبر مردم بودند و می‌توانستند از حق و حقوقی که خداوند برای آنان قرار داده استفاده کنند ولی با این وجود، کار می‌کردند و ثروت به دست می‌آوردند و زندگی را از این راه اداره می‌کردند و از همین ثروت‌ها در راه خدا خرج می ‌کردند.
وی ادامه داد: پیامبر گرامی اسلام(ص) پیش از هجرت و به خصوص در زمان قبل از بعثت به چوپانی و تجارت مشغول بوده است، در سیره‏ ابن‏ هشام حدیثى نقل شده که پیامبر(ص) فرمود: من هم گوسفند مى‏‌چراندم، اما پس از هجرت، پیامبر اسلام(ص) کشاورزى و باغبانى داشتند و پس از آنکه حضرت از مکه به مدینه هجرت کردند، مردم مدینه زمین‏‌هایى را به ایشان اهداء کردند و رسول خدا(ص) در آن زمین‏‌ها کشاورزى و باغبانى مى‏‌کردند.
حجت‌الاسلام کاظمی با بیان اینکه پس از آن که مسلمانان در دفاع از اسلام، با دشمنان درگیر شدند، ثروت‏هاى زیادى به دست مسلمانان افتاد، گفت: این ثروت‏ها دو قسم بودند برخى از آنها بدون این که جنگى صورت بگیرد در اختیار مسلمانان قرار مى‏‌گرفت که اینگونه ثروت‏ها به نص قرآن، حقّ خاص پیامبر(ص) بود مانند فدک، سرزمین‌‏هاى بنى‏ نضیر و دو قلعه از قلعه‏‌هاى خیبر به نام وطیح و سلالم که در اختیار آن حضرت قرار مى‏‌گرفت.

بخشش ۷ باغ توسط عالم یهودی به پیامبر اکرم(ص)
معاون پژوهش حوزه علمیه استان همدان بیان کرد: پیامبر اسلام(ص) در این باغ‏ها و زمین‏‌ها به کشاورزى مى‏‌پرداخت و با درآمد آنها، زندگى خود و خاندان خود را اداره مى‏‌کرد و با بقیه‏ درآمد آن باغ‏ها و زمین‌‏ها براى مسلمانان تدارکات جنگى تهیه مى‏‌کرد، همچنین به علاوه این زمین‌‏ها و قلعه‏‌ها، یکى از عالمان یهودى به نام مُخَیریق هفت باغ خود را به پیامبر(ص) بخشید و به جنگ احد رفت و در دفاع از اسلام و پیامبر به شهادت رسید که این هفت باغ که به عنوان «عوالى» معروف بودند، در اختیار پیامبر(ص) قرار گرفت و آن حضرت در این باغ‏ها هم کار مى‏‌کردند.
معاون پژوهش حوزه علمیه استان همدان گفت: در باب ۱۰ سیره ابن هشام، در حدیث سوم آمده است: «چیزی براى خدا محبوب‏تر از کشاورزى نیست و خداوند جز ادریس که خیاط بود، همه پیامبران را کشاورز مبعوث ساخته است»، این حدیث هم مى‌‏رساند که همه پیامبران کشاورزى مى‏‌کرده‏‌اند و البته توجه داشته باشیم که پیامبر(ص) و حضرت على(ع) با این که کار مى‏‌کردند و درآمد به دست مى‏‌آوردند، خودشان از این درآمدها بسیار کم استفاده مى‏‌کردند، بلکه در راه خدا مصرف مى‏‌کردند.
وی ابراز کرد: همچنین در مورد امیرالمؤمنین(ع) نقل شده که با دسترنج خود یک هزار نفر برده خرید و آزاد کرد، خرید این همه برده و آزاد کردن آنها نشان می‌دهد که حضرت علی(ع) خودش کار می‌کرده و در آمد داشته است، البته باید توجه داشت که حضرت علی(ع) می‌توانست از بیت‌المال بخورد و از حقوقی که خداوند برای او قرار داده بود استفاده کند ولی آن حضرت با درآمد شخصی خود زندگی می‌کرد.

پولدار شدن حضرت داوود توسط فروش ۳۶۰ زره
وی عنوان کرد: حضرت داوود ۳۶۰ زره بافت و به ۳۶ هزار درهم فروخت و در نتیجه از بیت‌المال بی نیاز شد، حضرت علی(ع) نیز با تلاش و کوشش خود، نخلستان‌هایی احداث کرد و چاه‌هایی کند، قنات‌هایی راه انداخت که همه آنها را وقف کرد و از درآمد حاصل از آن زندگی بنی‌هاشم را اداره می‌کرد که هم اکنون نیز بعضی از این چاه‌ها و نخلستان‌ها بعد از گذشت قرن‌ها باقی مانده است.
حجت‌الاسلام کاظمی با تأکید بر اینکه در روایاتی دیگر آمده است که «حضرت علی(ع) بیل می‌زد و زمین‌ها را آباد می‌ساخت و نعمت‌های نهفته در دل زمین‌ها را بیرون می ‌آورد»، گفت: حضرت علی(ع) فرمود: «هر کس آب و خاک داشته باشد و فقیر باشد خداوند او را از درگاه خود دور می‌کند»، امام باقر(ع) فرمود: مردی حضرت علی(ع) را دید و گفت: یا علی! این بار، چه باری است؟ علی(ع) فرمود: اینها یکصد هزار نهال خرما است و می‌روم تا بکارم. و آن حضرت همه آن‌ها را کاشت و همه آنها نهال شدند.
وی تأکید کرد: باید توجه به این نکته داشته باشیم که پس از وفات پیامبر اسلام(ص)، مخالفان حضرت علی و دستگاه خلافت تلاش کردند تا بنی‌هاشم و در رأس آنان حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه زهرا(س) را در تنگنای شدید اقتصادی قرار دهند تا بتوانند بر ضد آنان کار کنند برای این منظور فدک و بسیاری از ثروت‌هایی را که متعلق به حضرت فاطمه(س) بود گرفتند، حضرت علی(ع) وقتی با این محاصره اقتصادی مواجه شد، دست به کار شد و باغ‌ها و مزارعی را احداث کرد و بنی‌هاشم از محاصره اقتصادی نجات یافتند، حضرت علی(ع) پس از خود، ثروت‌های خود را وقف بنی‌هاشم کرد و پسرش امام حسن(ع) را سرپرست و متولی موقوفات قرار داد.
وی بیان کرد: امام صادق(ع) هم مانند امام باقر(ع) گرچه متولی و مسئول موقوفات پیامبر(ص)، علی(ع) و فاطمه(س) بود ولی با این حال شخصا بیل به دست می‌گرفت و کشاورزی می‌کرد و گاهی هم از طریق مضاربه ثروت به دست می‌آورد، در مورد امام موسی بن جعفر(ع) هم علی‌بن ابی حمزه می‌گوید: امام موسی بن جعفر در یکی از زمین‌هایش کار می‌‌کرد و عرق می‌ریخت؛ گفتم: فدایت شوم پس مردها کجا هستند؟ امام فرمود: ای علی! بهتر از من در زمین‌های خود شخصا کار کرده‌اند. گفتم: بهتر از تو چه کسانی هستند؟ فرمود: پیامبر، حضرت علی و همه اجدادم و کار روی زمین، از سنت‌های پیامبران، اوصیای آنان و صالحان است و این رویه در دیگر امامان معصوم ما هم ادامه داشته است.
حجت‌الاسلام کاظمی تأکید کرد: بنابراین یکی از منابع تأمین هزینه زندگی امامان معصوم(ع)، کار شخصی آنان به خصوص بر روی زمین بوده و گاهی هم از طریق تجارت ثروت حلال به دست می‌آورند، البته درآمدهای زکات، خمس و انفال نیز در اختیار پیامبر(ص) و امام علی(ع) بوده و امامان نیز که حکومت را در اختیار نداشتند درآمدهای خمس به آنان می‌رسید که در مصارف عمومی و تقویت مکتب اهل بیت(ع) از آن استفاده می‌کردند.

مهم‌ترین شغل انبیا و اهل بیت(ع) کشاورزی و دامداری است
معاون پژوهش حوزه علمیه استان همدان بیان کرد: با بررسی تاریخ به خوبی می‌توان فهمید که مهم‌ترین شغل انبیا و اهل بیت(ع) کشاورزی و دامداری است به گونه‌ای که بیان شده است هیچ پیامبری مبعوث نشد مگر اینکه کشاورزی کرد، شغل‌های دیگر از جمله آهنگری برای حضرت داوود و تجارت و شعبانی برای پیغمبر خاتم(ص) بیان شده است.
این مقام مسئول افزود: امیرالمؤمنین(ع) آن هنگام که عهده‌دار حکومت مسلمین بودند، هیچ‌گاه از بیت‌المال استفاده نکرد و برای کسب روزی تلاش می‌کردند، حاکمان اسلامی و  مسئولان در نظام جمهوری اسلامی نیز باید به تأسی از اهل بیت(ع) به کشاورزی و تجارت جهت کسب درآمد و امرار معاش روی آورند و از حقوق غیر متعارف دولت بهره‌مند نشوند.
وی با اشاره به حقوق نجومی برخی از مسئولین، اظهار کرد: باید زندگی مسئولان رنگ و بوی زندگی اهل بیت(ع)  را به خود بگیرد، چراکه حاکم جامعه اسلامی نباید از بیت‌المال بهره‌مند شود، این امر در زندگی شهدای هشت سال دفاع مقدس نیز نمود دارد مشاهده می‌کنیم که آنها در دریافت حقوق از دولت درخواست کاهش آن را داشتند.

تولید بالا و مصرف پایین، سبک زندگی اهل بیت(ع) است
حجت‌الاسلام کاظمی ابراز کرد: در سیره اهل بیت(ع) مشاهده می‌کنیم که تمام تلاش آنها بر تولید بود و در تمام مدتی که حق حکومت‌داری از آنها سلب شده بود برای تولید تلاش می‌کردند ولی مصرفشان بسیار  پایین بود به گونه‌ای که حتی از دسترنج خودشان نیز استفاده حداقلی را داشتند و این امر باید مورد توجه جامعه مسلمین و شیعیان باشد.
وی با بیان اینکه ما باید از سیره اهل بیت(ع) تولید ثروت، تولید سرمایه و تولیداتی مانند محصولات کشاورزی را بیاموزیم، اظهار کرد: باید توجه کرد که این تصورصحیح نیست که با افزایش تولید و ثروتی که با عرق پیشانی به دست می‌آید انسان حق اسراف دارد چراکه حضرت علی(ع) به سختی کار می‌کردند ولی درآمد حاصل از آن را صرف معاش فقرا می‌کردند.
معاون پژوهش حوزه علمیه استان همدان ادامه داد: ایشان در بخش‌های فراوان به بهانه‌های مختلف می‌بخشیدند، خرید برده و آزاد کردن آنها، کمک کردن به کسانی که نیاز به سرمایه برای تجارت داشتند، از جمله بخشش های حضرت است؛ خود تنگدستانه زندگی می‌کرد و بسیار با سخاوت بخشش می‌کرد.
وی گفت: هم‌اکنون شکاف طبقاتی در جامعه باعث شده است تا برخی از حداقل‌های امکانات رفاهی هم محروم باشند بنابراین باید این فاصله‌ها از بین برود و در جامعه مسلمین به گونه‌ای باشد که فردی که دارای موفقیت اقتصادی است، دیگر افراد جامعه نیز از آن بهره‌مند شوند و در فعال نگه داشتن اقتصاد جامعه کوشا باشد.

افراد متمول در معرض امتحان الهی قرار دارند
حجت‌الاسلام کاظمی توجه به زکات و خمس را از دیگر موارد مهم برای بهره‌گیری از الگوی اقتصادی اهل بیت(ع) بر شمرد و افزود: دوری از تجمل‌گرایی از دیگر موضوعاتی است که امروزه باید مورد توجه قرار گیرد، چراکه تجمل‌گرایی آسیب بزرگی برای مسلمانان وشیعیان است و خلاف سیره اهل بیت(ع) است، نکته حائز اهمیت دیگر این است که فردی که از نعمت بیشتری برخوردار است، دارای مسئولیت بیشتری است.
وی اظهار کرد: فرد متمول در معرض امتحان الهی است و نباید دچار خود برتربینی شود و آنچه که در دست ثروتمند است، تعلق به او ندارد بلکه امانت الهی است که به دست او سپرده شده و باید امانت‌دار خوبی باشد و خود را نسبت به دیگران برتر نبیند به فقرا توجه داشته باشد علاوه بر تلاش باید مصرف خود را مدیریت کند.