تشویق کودک در نگاه امیرالمومنین (ع)

روزی علی (علیه السلام) در منزل بود و فرزندانش عباس و زینب، در دو طرف آن حضرت نشسته بودند، علی (علیه السلام) به عباس فرمود: بگو یک.

- یک.

- بگو دو.

عباس عرض کرد: حیا می کنم با زبانی که یک گفته ام، دو بگویم. علی (علیه السلام) برای تشویق و تحسین وی، چشم هایش را بوسید.

سپس حضرت به زینب که در طرف چپ نشسته بود، توجه فرمود. زینب  عرض کرد: پدر جان، آیا ما را دوست داری؟ حضرت فرمود: بلی، فرزندان ما پاره های جگر ما هستند. زینب گفت: دو محبت در دل مردان با ایمان نمی گنجد: حب خدا و حب اولاد. ناچار گفت: حب به ما شفقت و مهربانی است و محبت خالص مخصوص ذات لایزال الهی است.

حضرت با شنیدن این حرف به آن دو، مهر و عطوفت بیشتری می فرمود و آنان را تحسین و تمجید می کرد.

رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: پدری که با نگاه محبت آمیز خود فرزند خویش را مسرور می کند، خداوند به او اجر آزاد کردن بنده ای را عنایت می فرماید[1]

پی نوشت

[1] صد حکایت تربیتی، بذر افشان