عالمی که نمازهای ۳۰ سال را قضا کرد!
امر صدق و اخلاص باریک تر از مو و بر بسیارى از عاملین، مدتهاى طولانى پوشیده مانده و با اتفاق رویدادى ارشاد شده اند.
از بعضى از علماى بزرگتر نقل شده است که سى سال در صف اول نماز جماعت حاضر مى شد، بعد از سى سال به خاطر مانعى نتوانست به صف اول برسد و در صف دوم ایستاد و گویا از این که او را در صف دوم مى دیدند، خجالت مى کشید این جا بود که فهمید مواظبت او بر صف اول همراه با ریا بوده است، به همین جهت تمام نمازهاى این مدت را قضا کرد.
برادرم ! به این عالم مجاهد بنگر و در مقام والاى او در تلاش و کوشش تأمل کن که چگونه در این مدت طولانى همیشه در نماز جماعت در صف اول حاضر بود و عهده دار امامت جماعت نشد و آنگاه به خاطر این شبهه نماز سى سال را قضا کرد و از این مطلب به عظمت کار و اهتمام زیاد گذشتگان در اخلاص و تلاش پى ببر.
وعظ نیز مانند امامت است . علاوه بر این که وعظ نیز خود آفات بسیار دقیقى دارد و اکثر آن از آفات زبان به شمار مى آید. آفاتى که بزرگان نتوانسته اند از آن دورى کنند و به همین جهت سکوت را اختیار کرده و آن را مطلقا بهتر از سخن دانسته اند؛ با این که سخن قطعا بهتر از آن است، زیرا تمامى خیرات با سخن گفتن به وجود آمده و با کلام است که خیر در میان مردم جارى مى گردد.
