مراتب و درجات اهل نماز
بعضی نماز را با خشوع می خوانند: «والذینهم فی صلوتهم خاشعون»[1] خشوع، ادب جسمی و روحی است.
رسول اکرم صلی الله علیه و آله دید که شخصی در حال نماز با ریش خود بازی می کند، فرمودند: اگر او روح خشوع داشت، هرگز این کار را نمی کرد. [2]
بعضی نسبت به نماز مراقبند: «و هم علی صلوتهم یحافظون»[3]
بعضی کار را به خاطر نماز رها می کنند: «رجال لا تلهیهم تجارة ولا بیع عن ذکر اللَّه»[4] نه تجارت دائمی و نه بیع موقّت، مانع آنها از ذکر خدا نیست.
بعضی با نشاط به سوی نماز حرکت می کنند: «فاسعوا الی ذکراللَّه»[5]
بعضی بهترین لباس را برای نماز می پوشند: «خذوا زینتکم عند کل مسجد»[6]
بعضی عشق ثابتی نسبت به نماز دارند: «الذینهم علی صلوتهم دائمون»[7]
امام باقر علیه السلام فرمود: مراد دوام بر نمازهای مستحبّی است.
چنانکه مراد از «علی صلاتهم یحافظون»[8] حفاظت بر نمازهای واجب است که با شرائط انجام گیرد.
بعضی برای نماز سحرخیزی دارند: «فتهجّد به نافلة لک»[9]
در این آیه، خطاب به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است که: پاسی از شب را از خواب برخیز وقرآن بخوان. مفسّران اسلامی این تعبیر را اشاره به نماز شب دانسته اند.
بعضی شب را با نماز، صبح می کنند: «یبیتون لربهم سجداً و قیاما»[10]
و بعضی سجده ای همراه با اشک دارند: «سجداً و بکیاً»[11]
پی نوشت ها
[1] . مؤمنون، 2
[2] . تفسیر صافى
[3] . انعام، 92؛ معارج، 34
[4] . نور، 37
[5] . جمعه، 9
[6] . اعراف، 31
[7] . معارج، 23
[8] . معارج، 34
[9] . اسراء، 79
[10] . فرقان، 64
[11] . مریم، 58
بعضی نماز را با خشوع می خوانند: «والذینهم فی صلوتهم خاشعون»[1] خشوع، ادب جسمی و روحی است.
رسول اکرم صلی الله علیه و آله دید که شخصی در حال نماز با ریش خود بازی می کند، فرمودند: اگر او روح خشوع داشت، هرگز این کار را نمی کرد. [2]
بعضی نسبت به نماز مراقبند: «و هم علی صلوتهم یحافظون»[3]
بعضی کار را به خاطر نماز رها می کنند: «رجال لا تلهیهم تجارة ولا بیع عن ذکر اللَّه»[4] نه تجارت دائمی و نه بیع موقّت، مانع آنها از ذکر خدا نیست.
بعضی با نشاط به سوی نماز حرکت می کنند: «فاسعوا الی ذکراللَّه»[5]
بعضی بهترین لباس را برای نماز می پوشند: «خذوا زینتکم عند کل مسجد»[6]
بعضی عشق ثابتی نسبت به نماز دارند: «الذینهم علی صلوتهم دائمون»[7]
امام باقر علیه السلام فرمود: مراد دوام بر نمازهای مستحبّی است.
چنانکه مراد از «علی صلاتهم یحافظون»[8] حفاظت بر نمازهای واجب است که با شرائط انجام گیرد.
بعضی برای نماز سحرخیزی دارند: «فتهجّد به نافلة لک»[9]
در این آیه، خطاب به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است که: پاسی از شب را از خواب برخیز وقرآن بخوان. مفسّران اسلامی این تعبیر را اشاره به نماز شب دانسته اند.
بعضی شب را با نماز، صبح می کنند: «یبیتون لربهم سجداً و قیاما»[10]
و بعضی سجده ای همراه با اشک دارند: «سجداً و بکیاً»[11]
پی نوشت ها
[1] . مؤمنون، 2
[2] . تفسیر صافى
[3] . انعام، 92؛ معارج، 34
[4] . نور، 37
[5] . جمعه، 9
[6] . اعراف، 31
[7] . معارج، 23
[8] . معارج، 34
[9] . اسراء، 79
[10] . فرقان، 64
[11] . مریم، 58
