یاران امام حسین (ع) چه خصوصیاتی داشتند که بی نظیر شدند و حتی یارانِ حضرت مهدی(عج) به پای آنها نمیرسند؟
یارانِ با وفای امام حسین (علیه السلام) چه خصوصیاتی داشتند که بی نظیر شدند و حتی یارانِ حضرت مهدی (عج) به پای آنها نمیرسند؟
پیروان هر مکتبی، بهترین گواه بر اصالت و ژرفا و توان سازندگی هدایت آن مکتب است. خاندان و یاران امام حسین (علیه السلام) در میدان وفا، ارادت، عشق و فداکاری، گوی سبقت را از همه ربودند. آنان در آسمان فضیلت و عظمت چنان درخشیدند که روشنی بخش زندگی انسانها گردیدند و نام پاک آنها زینت بخش محفل آزادگان و پاکان گردید.
در معرفی و بیان بزرگی و کمال آنان سخن مولای آنها در عصر تاسوعا کافی است که فرمود: «اما بعد، فانی لااعلم اصحابا أوفی و لاخیرا من اصحابی و لا اهل بیتی أبر و أوصل من اهل بیتی، جزاکم الله عنی خیرا»؛ «بعد از حمد و ستایش الهی میگویم: بی تردید من یارانی باوفاتر و بهتر از یاران خود و خاندانی نیکوکارتر و مهربانتر از خاندان خود سراغ ندارم. خداوند از طرف من به شما پاداش نیکو میدهد.(۱).
در زیارتی درباره یاران امام حسین (علیه السلام) چنین میخوانیم: «أنتم سادت الشهداء فی الدنیاو الاخرة : شما در دنیا و آخرت بزرگ و سرور شهیدان هستید».(۲).
در قسمتی از زیارتی که از حضرت صادق نقل شده، آمده است: «أنتم خاصة الله اختصّکم الله لابی عبد الله: شما خاصان درگاه الهی هستید. خداوند شما را ویژه ابا عبد الله قرار داد».(۳). تعبیر بلند و ژرف «خاصة الله» در مورد یاران سید الشهدا (علیه السلام) بیانگر منزلت رفیع مقام والای آنان است.
اما ویژگی های اصحاب حسین بن علی (علیه السلام) که سبب شد تا امام (علیه السلام) در وصفشان فرمود: من اصحابی با وفاتر و نیکوتر از یاران خود نمی شناسم؟
اولا: انتخابی که اصحاب و اهل بیت امام نمودند سخت ترین و دشوارترین انتخاب ها در تاریخ بشریت بود. زیرا از نظر عده و تعداد نفرات، ۷۲ تن در برابر ۳۰ هزار و از نظر عُده و امکانات قابل قیاس نبودند پس اصحاب امام حسین یک گزینه در پیش رو داشتند: شهادت.
ثانیا: اصحاب امام با اینکه جان خود را در خطر می دیدند ولی هرگز به آن فکر نمی کردند بلکه آنچه برای آنان از جان عزیزتر بود حفظ سلامتی امام بود... در ظهر عاشورا آنگاه که امام (علیه السلام) به نماز خوف ایستاد، سعیدبن عبدالله در برابر امام ایستاد تا تیر به امام اصابت نکند و آن قدر تیر خورد تا به زمین افتاد و آن گاه و در همان حال که به زمین افتاده بود به امام (علیه السلام) گفت: ای فرزند رسول خدا! آیا وفا کردم؟
ثالثا: اصحاب امام حسین (علیه السلام) فرصت بیرون رفتن از این بحران و نجات از مرگ را داشتند ولی هرگز از چنین فرصت هایی استفاده نکردند و در کنار امام تا آخرین لحظه باقی ماندند.با اینکه امام (علیه السلام) در شب عاشورا بطور جدی از آنها خواستند که از این معرکه جان خود را نجات دهند و حتی هر کدام از آنها یکی از اهل بیت آن حضرت را هم با خود ببرد،با این حال آنان سخنانی بر زبان جاری کردند که بیانگر اوج ایثار و فداکاری و وفاداری آنان را نشان داد.
رابعا: اصحاب امام (علیه السلام) در موقعیتی سیاسی و فکری قرار گرفته بودند که اگر از ایمان کامل برخوردار نبودند قطعا از امام فاصله می گرفتند زیرا که اکثر جهان اسلام در برابر بحران موجود سکوت اختیار کرده بودند و از امام حمایت نمی کردند و آنهایی هم که همسو با امام (علیه السلام) بودند راه های دیگری را برای مبارزه پیشنهاد می کردند.در چنین شرایط پیچیده سیاسی این اصحاب امام بودند که سخت خود را متعبد به مواضع فکری امام نشان دادند.
و شاید دلیل برتری اصحاب امام حسین (علیه السلام) حتی بر اصحاب امام زمان (عج) از این جهت باشد که اصحاب امام زمان (عج) الگویشان اصحاب امام حسین (علیه السلام) می باشد،و اصحاب امام حسین (علیه السلام) با وفاداریی که از خود نشان دادند برای همیشه تاریخ، الگویی شایسته برای آزادی خواهان و پیروان حق و حقیقت بر جای گذاشتند و به همگان ثابت کردند که می توان تا آخرین قطرۀ خون از حق و حقیقت دفاع کرد و عقب ننشست.
پی نوشتها:
(۱). بحارالانوار: ج ۴۴، باب ۳۵؛ ر.ک: فروغ شهادت، ص۱۹۲.
(۲). کامل الزیارات، باب۷۹، ص۱۹۶.
(۳). همان، ص۲۴۲ از زیارت ۱۸.
(علیه السلام)
