ماجرای به آتش کشیدن کعبه توسط یزید
در سال 64 ه به دستور یزید خانه کعبه را با منجنیق خراب کردند. این فاجعه یازده روز قبل از هلاکت یزید به وقوع پیوست. تتمه المنتهی: ص 63
سوم ربیع الاول یاد آور هجوم لشکریان یزید به کعبه و تخریب آن می باشد .شیخ عباس قمی در کتاب وقایع الایام در این خصوص می نویسد:
در روز سوم ، سال 64ه ق، واقعه به آتش کشیدن مکه اتفاق افتاد.
مسلم بن عقبه با لشکر شام به قصد قتل‌عام اهل مدینه و سرکوب قیام آنان حرکت کرد و 28 ذىحجه با حمله به مدینه، ظلم های بسیار و قتل‌عام‌های فجیعی انجام داد و پس از آن به امر یزید به قصد دفعِ قیام عبدالله بن زبیر به سوی مکه حرکت کرد.
ابن زبیر از کسانى است که بعد از مرگ معاویه با یزید بیعت نکرد و با حضور در مکه مردم را به بیعت خویش فرا خواند.
چون ابن عقبه به مکانی معروف «بقدید» رسید، به درک واصل شد . حُصَیْن بن نُمَیْر پس از او امیر لشکر شد و با آن گروه به مکه رفت و دور مکه را احاطه کرد.
عبدالله بن زبیر با مختار بن ابى عبیده و جمعى دیگر که با وى بیعت کرده بودند، به خانه خدا پناه بردند.
لشکر شام در بالاى کوههاى مکه که مشرف بر خانهها و مسجدالحرام بود، اجتماع کردند و با منجنیق، پیوسته سنگ و نفت بر مکه و مسجد مىافکندند پارچه هایی از پنبه و کتان به نفت آلوده مىساختند و بر خانه خدا مىانداختند و آنها را آتش می زدند تا آنکه کعبه معظّمه سوخت و بناى آن منهدم گشت و دیوارهاى آن فرو ریخت و شاخهاى گوسفندى که به جهت فداى اسماعیل آمده بود و بر سقف آویخته بودند، هم سوخت»
ابوحَرّه مدینى در این خصوص شعری سروده است:
ابن نَمیرٍ بِئسَ ما تَوَلّى قَد أحرَقَ المُقامَ وَالمُصَلّى
پسر نمیر چه کار زشتی را انجام داد که مقام ابراهیم و محل نماز را آتش زد
بعد از این حادثه خداوندِ منتقمِ قهّار، یزید را مهلت نداد و به جهنم فرستاد وقتی خبر مرگش به مکه رسید. ابن نمیر دست از جنگ برداشت و با لشکر خویش به جانب شام روانه شد.
البته بعد از این ماجرا، هنگامی که عبدالملک بن مروان به فرمانروایی رسید در سال 72 ه ق برای شکست دادن عبدالله بن زبیر به مکه حمله کرد و بعد از هشت ماه محاصره آنجا، کعبه را ویران نمود و عبدالله بن زبیر را کشت(تاریخ طبری ج 6 ص 189)
به گزارش فرهنگ نیوز : در سال 64 ه به دستور یزید خانه کعبه را با منجنیق خراب کردند. این فاجعه یازده روز قبل از هلاکت یزید به وقوع پیوست. تتمه المنتهی: ص 63
به گزارش سرویس علمی وفرهنگی خبرگزاری حوزه سوم ربیع الاول یاد آور هجوم لشکریان یزید به کعبه و تخریب آن می باشد .شیخ عباس قمی در کتاب وقایع الایام در این خصوص می نویسد:
در روز سوم ، سال 64ه ق، واقعه به آتش کشیدن مکه اتفاق افتاد.
مسلم بن عقبه با لشکر شام به قصد قتل‌عام اهل مدینه و سرکوب قیام آنان حرکت کرد و 28 ذىحجه با حمله به مدینه، ظلم های بسیار و قتل‌عام‌های فجیعی انجام داد و پس از آن به امر یزید به قصد دفعِ قیام عبدالله بن زبیر به سوی مکه حرکت کرد.
ابن زبیر از کسانى است که بعد از مرگ معاویه با یزید بیعت نکرد و با حضور در مکه مردم را به بیعت خویش فرا خواند.
چون ابن عقبه به مکانی معروف «بقدید» رسید، به درک واصل شد . حُصَیْن بن نُمَیْر پس از او امیر لشکر شد و با آن گروه به مکه رفت و دور مکه را احاطه کرد.
عبدالله بن زبیر با مختار بن ابى عبیده و جمعى دیگر که با وى بیعت کرده بودند، به خانه خدا پناه بردند.
لشکر شام در بالاى کوههاى مکه که مشرف بر خانهها و مسجدالحرام بود، اجتماع کردند و با منجنیق، پیوسته سنگ و نفت بر مکه و مسجد مىافکندند پارچه هایی از پنبه و کتان به نفت آلوده مىساختند و بر خانه خدا مىانداختند و آنها را آتش می زدند تا آنکه کعبه معظّمه سوخت و بناى آن منهدم گشت و دیوارهاى آن فرو ریخت و شاخهاى گوسفندى که به جهت فداى اسماعیل آمده بود و بر سقف آویخته بودند، هم سوخت»
ابوحَرّه مدینى در این خصوص شعری سروده است:
ابن نَمیرٍ بِئسَ ما تَوَلّى قَد أحرَقَ المُقامَ وَالمُصَلّى
پسر نمیر چه کار زشتی را انجام داد که مقام ابراهیم و محل نماز را آتش زد
بعد از این حادثه خداوندِ منتقمِ قهّار، یزید را مهلت نداد و به جهنم فرستاد وقتی خبر مرگش به مکه رسید. ابن نمیر دست از جنگ برداشت و با لشکر خویش به جانب شام روانه شد.
البته بعد از این ماجرا، هنگامی که عبدالملک بن مروان به فرمانروایی رسید در سال 72 ه ق برای شکست دادن عبدالله بن زبیر به مکه حمله کرد و بعد از هشت ماه محاصره آنجا، کعبه را ویران نمود و عبدالله بن زبیر را کشت(تاریخ طبری ج 6 ص 189)
ماجرای به آتش کشیدن کعبه توسط یزید
به گزارش فرهنگ نیوز : در سال 64 ه به دستور یزید خانه کعبه را با منجنیق خراب کردند. این فاجعه یازده روز قبل از هلاکت یزید به وقوع پیوست. تتمه المنتهی: ص 63
به گزارش سرویس علمی وفرهنگی خبرگزاری حوزه سوم ربیع الاول یاد آور هجوم لشکریان یزید به کعبه و تخریب آن می باشد .شیخ عباس قمی در کتاب وقایع الایام در این خصوص می نویسد:
در روز سوم ، سال 64ه ق، واقعه به آتش کشیدن مکه اتفاق افتاد.
مسلم بن عقبه با لشکر شام به قصد قتل‌عام اهل مدینه و سرکوب قیام آنان حرکت کرد و 28 ذىحجه با حمله به مدینه، ظلم های بسیار و قتل‌عام‌های فجیعی انجام داد و پس از آن به امر یزید به قصد دفعِ قیام عبدالله بن زبیر به سوی مکه حرکت کرد.
ابن زبیر از کسانى است که بعد از مرگ معاویه با یزید بیعت نکرد و با حضور در مکه مردم را به بیعت خویش فرا خواند.
چون ابن عقبه به مکانی معروف «بقدید» رسید، به درک واصل شد . حُصَیْن بن نُمَیْر پس از او امیر لشکر شد و با آن گروه به مکه رفت و دور مکه را احاطه کرد.
عبدالله بن زبیر با مختار بن ابى عبیده و جمعى دیگر که با وى بیعت کرده بودند، به خانه خدا پناه بردند.
لشکر شام در بالاى کوههاى مکه که مشرف بر خانهها و مسجدالحرام بود، اجتماع کردند و با منجنیق، پیوسته سنگ و نفت بر مکه و مسجد مىافکندند پارچه هایی از پنبه و کتان به نفت آلوده مىساختند و بر خانه خدا مىانداختند و آنها را آتش می زدند تا آنکه کعبه معظّمه سوخت و بناى آن منهدم گشت و دیوارهاى آن فرو ریخت و شاخهاى گوسفندى که به جهت فداى اسماعیل آمده بود و بر سقف آویخته بودند، هم سوخت»
ابوحَرّه مدینى در این خصوص شعری سروده است:
ابن نَمیرٍ بِئسَ ما تَوَلّى قَد أحرَقَ المُقامَ وَالمُصَلّى
پسر نمیر چه کار زشتی را انجام داد که مقام ابراهیم و محل نماز را آتش زد
بعد از این حادثه خداوندِ منتقمِ قهّار، یزید را مهلت نداد و به جهنم فرستاد وقتی خبر مرگش به مکه رسید. ابن نمیر دست از جنگ برداشت و با لشکر خویش به جانب شام روانه شد.
البته بعد از این ماجرا، هنگامی که عبدالملک بن مروان به فرمانروایی رسید در سال 72 ه ق برای شکست دادن عبدالله بن زبیر به مکه حمله کرد و بعد از هشت ماه محاصره آنجا، کعبه را ویران نمود و عبدالله بن زبیر را کشت(تاریخ طبری ج 6 ص 189)
