اگر خدا را یارى کنید شما را یارى مىکند
آیه
یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ ینْصُرْکمْ وَ یثَبِّتْ أَقْدامَکمْ[1]
ترجمه
ای کسانی که ایمان آورده اید! اگر خدا را یاری کنید، شما را یاری می کند و گام هایتان را استوار می سازد.
نکته ها:
انسان، موجودی محدود است و نصرت و یاری او از راه خدا نیز محدود؛ ولی خداوند بی نهایت است و نصرت او برخاسته از قدرت نامحدود.
خداوند چند چیز را در گرو چند چیز بر خود لازم کرده است:
- توجّه و یادکردش را در گرو یادکرد انسان. «فَاذْکرُونِی أَذْکرْکمْ»[2]
- نصرت ویاریش را در گرو یاری انسان. «إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ ینْصُرْکمْ»
- برکت و ازدیاد را در گرو سپاسگزاری انسان. «لَئِنْ شَکرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکمْ»[3]
- وفای به عهدش را در گرو وفاداری انسان.[4] «أَوْفُوا بِعَهْدِی أُوفِ بِعَهْدِکمْ»[5]
حضرت علی علیه السلام می فرماید: اگر خدا را یاری کنید، خداوند شما را یاری می کند و گام های شما را استوار می سازد.. . خداوند از روی خواری و ناچاری از شما نصرت ویاری نمی خواهد.. .
او از شما یاری خواسته در حالی که خود عزیز و حکیم است و سپاهیان آسمان ها و زمین به فرمان او هستند. نصرت خواهی و استقراض الهی برای آن است که شما را بیازماید و بهترین عامل به نیکی ها را مشخص سازد.[6]
پیام ها:
1- لازمه ی ایمان، اقدام عملی در جهت نشر و گسترش دین الهی است. یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ...
2- جهاد با کفّار محارب، یکی از مصادیق یاری دین خداوند است. فَضَرْبَ الرِّقابِ... إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ...
3- پاداش و کیفر الهی، با عملکرد انسان همگون است. «تَنْصُرُوا اللَّهَ ینْصُرْکمْ»
4- هرکس با فکر، زبان و عمل خویش، دین اسلام را یاری کند، خداوند نیز او را حمایت می کند. «إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ ینْصُرْکمْ»
5- دریافت الطاف الهی، به تلاش انسان بستگی دارد. «إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ ینْصُرْکمْ» (انتظار نصرت خداوند بدون تلاش و کوشش، توقّعی نابجاست.)
6- در میان امدادهای الهی، ثابت قدم بودن، برجسته ترین آنهاست. (بعد از نصرت الهی نام پایداری آمده است.) «ینْصُرْکمْ وَ یثَبِّتْ أَقْدامَکمْ»
7- پاداش های الهی بیش از عملکرد ما است. «إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ ینْصُرْکمْ وَ یثَبِّتْ أَقْدامَکمْ»[7]
پی نوشت ها
[1] سوره محمد، آیه 7
[2] بقره، 152.
[3] ابراهیم، 7.
[4] تفسیر کشف الاسرار.
[5] بقره، 40.
[6] نهجالبلاغه، خطبه 183.
[7] محسن قرائتى، تفسیر نور، 10جلد، مرکز فرهنگى درسهایى از قرآن - تهران، چاپ: 4، 1389.