چهار انگیزه امام حسین (علیه السلام) درقیام عاشورا

بسم الله الرحمن الرحیم

چهار انگیزه امام حسین (علیه السلام) درقیام عاشورا

مسأله شرعی:

آیات عظام: امام خمینی، خوئی، اراکی، گلپایگانی، بهجت، نوری همدانی: مسائلی را که انسان غالباً به آنها احتیاج دارد واجب است یاد بگیرد.

آیةالله العظمی امام خامنه ای: اگر نیاموختن احکام به ترک واجب یا ارتکاب حرام بیانجامد، گناهکار است.

آیةالله العظمی سیستانی: بر مکلف لازم است مسائلی را که احتمال می دهد به واسطه یاد نگرفتن آنها در معصیت – یعنی ترک واجب یا فعل حرام – واقع می شود یاد بگیرد.

آیةالله العظمی زنجانی: مسائلی را که انسان احتمال عقلائی می دهد به آنها احتیاج پیدا کند و نتواند احتیاط کند، باید پیش از عمل آنها را یاد بگیرد تا در هنگام عمل بر خلاف وظیفه شرعی خود رفتار نکند.

آیةالله العظمی مکارم: هر کس باید مسائلی را که معمولاً مورد احتیاج او واقع می شود یاد گیرد یا طریقۀ احتیاط آن را بداند.

آیةالله العظمی وحید خراسانی: مسائلی را که انسان معمولاً به آنها مبتلا می شود، واجب است یاد بگیرد.

=====

1-3- امام حسین(علیه السلام) در وصیت به برادرش محمدبن حنفیه می‌فرماید: «أنّی لم أخْرُجْ أشِراً و لاَ بطِراً و لامفسداً... و إنّما خَرَجْتُ لِطَلَبِ الإصلاحِ فی أمّةِ جَدّی(صلی الله علیه و آله و سلّم) أریدُ أنْ آمُرَ بالمعروفِ و أنهَی عن المنکرِ و أسیرَ بسیرة جَدّی و أبی علی بن ابی طالب (علیهما السلام).

4- امام حسین (علیه السلام) هنگام بیرون آمدن از مدینه خطاب به مردم فرمود: أَلَا وَإنَّ الدَّعِیَّ ابْنَ الدَّعِیِّ قَدْ رَکَزَ بَیْنَ اثْنَتَیْنِ: بَیْنَ السِّلَّه وَالذِّلَّه؛ وَهَیْهَاتَ مِنَّا الذِّلَّه!! یَأْبَى اللّهُ لَنا ذلِکَ وَ رَسُولُهُ وَ المؤمنون و حُجُورٌ طَهُرَتْ، وَ أُنُوفٌ حَمِیَّةٌ، وَ نُفُوسٌ أَبِیَّةٌ، لا تُؤْثِرَ طاعَةَ اللِّئامِ عَلى مَصارِعِ الْکِرامِ.

آگاه باشید! این ناپاک زاده، زنا زاده پسر زنازاده، مرا بین جنگ و ذلت مخیر کرده و به راستى چقدر ذلت از ما دور است. خدا، پیامبرش، مؤمنان، دامن‏هاى پاکِ [مادران‏]، غیرتمند مردان و سرافرازان - که کشته شدن در قتلگاه جوانمردان را بر اطاعت از فرومایگان بر مى‏گزینند - ذلت‏پذیرى و زبونى را بر ما نمى‏پسندند.

1). اصلاح امت پیامبر اکرم؛

2) امر به معروف و نهی از منکر؛

3) عمل شدن به سیره پیامبراکرم و علی بن ابی طالب (علیهما السلام)؛

4) دور شدن از ذلّت.