حضرت معصومه(س)؛ “ملیکه‌ی ملک بقا و شفیعه‌ی هر دو سرا”
در عالم مقاماتی است که عده ای با غفلت، از رسیدن به آن‌ها محروم می‌شوند درحالی‌که هوشیاران اهل باطن کمی به خود سختی و تعب داده و قله نشین کمالات می‌شوند . ازجمله کمالات وجودی عالم بقا، نیل به مقام والای شفاعت است .
در عالم مقاماتی است که عده ای با غفلت، از رسیدن به آن‌ها محروم می‌شوند درحالی‌که هوشیاران اهل باطن کمی به خود سختی و تعب داده و قله نشین کمالات می‌شوند . ازجمله کمالات وجودی عالم بقا، نیل به مقام والای شفاعت است .
مقام شفاعت، موهبتی است الهی که خداوند متعال به آنان که روحشان به جلوه قدسی مزیّن است و در طلب رضایت محبوب گام برداشته‌اند ، عنایت می‌کند.
بر اساس بیان و دلالت روایات، عالی‌ترین مرتبه آن «مقام محمود» است که پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه و آله) در روز رستاخیز در آن مقام، طلوع می‌کند و آبشار نور شفاعت را از آن مطلع بر امت جاری می‌گرداند.(المیزان، طباطبایی، ج ۱، ص ۱۷۶ و ۱۷۷)
بیست‌وپنج آیه قرآن( المعجم المفهرس لالفاظ القرآن الکریم، واژه «شَفَعَ») درباره شفاعت – نفیاً و اثباتاً – اشاره دارد و بیش از ۳۰ مرتبه این کلمه و مشتقات آن در قرآن تکرار گردیده است؛ این فزونی آیات، دلیل روشنی بر اهمیت موضوع شفاعت در قرآن است.
پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه و آله) در تفسیر آیه «عَسی اَنْ یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقاماً مَحْمُوداً»(اسراء ۷۹ )
فرمود: «هُوَ المَقامُ الَّذی اَشْفَعُ لاُِمّتی فِیهِ»(مسند، احمد بن حنبل، ج ۲، ص ۵۲۸/ سنن ترمذی، ج ۴، ص ۳۶۵، ح ۵)؛
«(مقام محمود که در این آیه آمده است) همان مقامی است که در آن برای امتم شفاعت می‌کنم.»
آن مقام والایی که هیچ کس نمی‌تواند بر قله رفیع دست یابد مگر کسانی که اهل تهجد و نافله و عصمت باشند .
تهجد و عصمت آن فاطمه‌ای که در اثر عبادت، صاحبشانی از شئون الهیه و عصمتی از مراتب عالیه شد و حتی لقبش نیز مفتخر به معصومه شد زبانزد ملائکت الله شد!
حضرت فاطمه معصومه (علیهاالسلام) نیز به خاطر همین کمالات اعطایی در نسب و اکتسابی در حسب ، شفاعت می‌کند. شفاعتی که گستره سفره‌اش به وسعت تمام تشیّع است. حضرت امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: «تَدْخُلُ بِشَفاعَتِها شیعَتِیَ الْجَنَّهَ بِاَجْمَعِهِمْ(سفینهالبحار، ج ۲، ص ۳۷۶)؛
به شفاعت فاطمه معصومه، همه شیعیانم به بهشت می‌روند.»
استحقاق چنین مقام و منزلتی برای حضرت معصومه (علیهاالسلام) روشن و آشکار است.
در سالروز وفات شهادت گونه و مظلومانه و غریبانه شما ای بانوی کریمه دست طلب بر شفاعتتان چنگ میزند و با نگاهی حسرت‌آمیز ، زبان دلم زمزمه می‌کند:
“یا فاطمه اشفعی لنا عندالله، فإن لک عند الله شانا من الشأنا من الشأن..”
