آثار گناه – عذاب آسمانی

آیه:

فَبَدَّلَ الَّذِینَ ظَلَمُوا قَوْلًا غَیرَ الَّذِی قِیلَ لَهُمْ فَأَنْزَلْنَا عَلَی الَّذِینَ ظَلَمُوا رِجْزاً مِنَ السَّماءِ بِمَا کانُوا یفْسُقُونَ [1]

ترجمه:

و [لی ] کسانی که ستم کرده بودند، سخن را به غیر آن (سخنی) که به آنان گفته شده بود، تغییر دادند، پس بخاطر آنکه همواره نافرمانی می کردند، (عذابی) اضطراب آور از آسمان بر کسانی که ستم کردند، فرو فرستادیم.

نکته ها و اشاره ها:

1.ستمکاران بنی اسرائیل که نافرمانی کردند و سخن آمرزشگرانه را تغییر دادند، گرفتار عذاب الهی شدند؛ عذابی هم چون طاعون که از بالا (مثلًا به وسیله ی باد و گرد و غبار) بر آنان فرود آمد و ستمکاران را مبتلا ساخت[2] و موجب ضعف و ناتوانی و اضطراب آنان شد.[3]

2.انسان ها در سرنوشت خود نقش دارند و ستمکاری و نافرمانی آنها زمینه ساز نزول عذاب الهی بر مردم است؛ یعنی ظلم و فسق از عوامل عذاب است.

3.اطاعت از دستورات الهی موجب آمرزش، و نیکوکاری موجب افزایش پاداش می شود.

4.در این آیات نخست به نیازهای مادی بنی اسرائیل مثل غذا توجه شده و سپس به نیازهای معنوی و عبادی؛ این نشان می دهد که هر دو بعد نیازهای مادی و معنوی انسان مهم است و توجه به معاش، مقدم است.

آموزه ها و پیام ها:

1.تغییر دادن دستورهای الهی، ستمکاری و نافرمانی است.

2.ستمکاری و نافرمانی زمینه ساز نزول عذاب الهی است.

3.نعمت های الهی و ناسپاسی های تاریخی ملت (یهود) را به یاد آنان آورید، (تا شاید بیدار و سپاس گزار شوند.)

پی نوشت:

[1] سوره بقره، آیه 59

[2] تفسیر نمونه، ج 1، ص 270.

[3] واژه‏ى« رِجز» در اصل به معناى اضطراب و انحراف است و به عذاب گفته مى‏شود و در برخى احادیث به طاعون اطلاق شده است.