قرآن و نوید از حضرت مهدی علیه السلام

قرآن کتاب پرشکوه خداست.(فصلت، 42)

کتابی است که نه کتابهای آسمانی پیشین آن را خدشه دار و باطل می سازد و نه واقعیت های آینده.

بیانگر هر چیزی است (نحل، 89) و هیچ تر و خشکی نیست مگر اینکه در این کتاب روشن و روشنگر آمده است.(انعام، 59)

آیا براستی می توان فکر کرد که قران در مورد این رخداد بزرگ که عمیقترین و سیعترین دگرگونی حیات انسان شناخته می شود ساکت باشد؟

این قرآن که از چیرگی «روم» بر ایران و از برپایی دولت غاصب و پوشالی یهود، براساس سازش با قدرتهای مسلط روزگار خبر می دهد.(آل عمران، 112)

این قرآنی که از یاجوج و ماجوج و سرانجام و آینده آنها خبر می دهد. و سرانجام و آینده انها خبر می دهد این قرآنی که از امکان گذشتن از جوّ و راهیابی انسان به کرات آسمانی گزارش می کند و می فرماید:

«یا معشر الجنّ و الانس إن استطعتم أن تنفذوا من اقطار السموات و الارض فانفذوا لا تنفذون الا بسلطان...» (الرحمن، 34)

آیا فکر می کنید چنین کتابی از ظهور اصلاحگر بزرگ تاریخ انسانیت و بنیاد حکومت جهان گستر و عادلانه او خبر نمی دهد و در مورد آن ساکت است؟

هرگز چنین نیست...

قرآن از امام مهدی علیه السلام و بر پایی حکومت مهر و عدل او، در موارد متعدد و آیات بسیاری سخن گفته است و از این حقیقت بزرگ خبر داده است.

و این آیات بر شخصیت گرانمایه آن حضرت و ظهور او تأویل گردیده است. همانگونه که امامان علیهم السلام که قرآن در خانه آنان فرود آمده است بدین واقعیت تصریح کرده اند و می دانیم که صاحبان معصوم و مطهر و راستگوی خانه، یعنی اهل بیت پیامبر به آنچه در خانه است داناتر و آگاه ترند.

نمونه ها:

1)«و نرید ان نمنّ علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمه و نجعلهم الوارثین...»

«ما اراده کردیم به کسانی که در روی زمین تضعیف شده اند نعمتی گران ارزانی داریم و آنان را پیشوایان و آنان را وارثان گردانیم...

امیرالمومنین علیه السلام می فرماید:دنیا پس از چموشی و سرکشی، بسان شتری که از دادن شیر به دوشنده اش خودداری می کند و آنرا برای بچه اش نگهداری می کند به ما روی خواهد آورد. سپس این آیه را تلاوت کردند.

ابن ابی الحدید در این مورد می نویسد: بزرگان دینی و همفکران ما بر این واقعیت تصریح می کنند که این بیان امیرمومنان علیه السلام نوید از آمدن امام و پیشوای بزرگی است که فرمانروای زمین و زمان می گردد و همه کشورها در قلمرو قدرت او قرار می گیرند... (شرح ابن ابی الحدید، ج19،ص29)

معنای نهان آیه شریفه غیر از معنای ظاهری و روشن آن است آن معنا این است که مقصود از تضعیف شدگان در آیه شریفه خاندان پیامبرند. مردم آنان را تضعیف نموده و بر آنان ستم کرده و آنان را به قتل رسانده و رانده و سخت ترین بیدادگری را در مورد آنان روا داشته اند.

پیامبر گرامی صلی الله علیه و آله و سلم در تبیین این مطلب فرمود: «انتم المستضعفون بعدی» یعنی: شما تضعیف شدگان پس از من هستید.

اراده خداوند بر آن قرار گرفته که بر این نسل پاک و مظلوم تاریخ و بر رهروان راه و پیروان ستمدیده آنان که همواره زیر فشار و سرکوب و تحقیر و ذلت قرار داشته و از ساده ترین حقوق بشری نیز محروم هستند و زورمندان آزادی و کرامت آنان را پایمال ساخته اند تفضل نموده و حکومت و فرمانروایی زمین و زمان را بر آنان ارزانی دارد.

2) «وعد الله الذین آمنوا منکم و عملو الصالحات لیستخلفنهم فی الارض کما استخلف الذین من قبلهم و لیمکنن لهم دینهم الذی ارتضی لهم و لیبدلنهم من بعد خوفهم امنا یعبدوننی لا یشرکون بی شیئا و من کفر بعد ذلک فاولئک هم الفاسقون...» (نور، 55)

«خدا به کسانی از شما که ایمان اورده و کارهای شایسته انجام داده اند وعده داده است که آنان را در روی زمین جانشین دیگران سازد همانگونه که مردمی را که پیش از آنان بودند جانشین دیگران کرد و دینشان را که خود برایشان پسندیده است استوار سازد و وحشتشان را به امنیت تبدیل کند تا تنها مرا بپرستند و چیزی را با من شریک نگیرند. و آنان که از آن پس راه کفر و ناسپاسی در پیش گیرند نافرمانند.

با نگرش به ظاهر این آیه خداوند به مومنان و شایسته کرداران این امت نوید جامعه ای را می دهد که از هر پلیدی و ناپاکی پیراسته است و به تمامی ارزشها و قداستها و فضیلت ها و شایستگیها آراسته است.

این وعده شکوهمند که خدا سه بار با «لام قسم» مورد تاکید قرار گرفته است و سه بار با «نون تاکید» تاکنون تحقق نیافته است.

این مومنان شایسه کرداری که خداوند در آیه مورد بحث این وعده روح بخش را به آنان می دهد چه کسانی هستند؟

وجدان هیچ مسلمان آگاه و با انصافی نمی تواند بپذیرد که منظور از این مومنان، امویان و عباسیان باشند چرا که تاریخ مورد قبول امت اسلام و ملل بیگانه گواه است که اینان حکومت سیاه و وحشتناکی داشته و جنایات زیادی را مرتکب شده اند.

امامان معصوم علیهما السلام و آموزگاران راستین قرآن در تأویل آیه مورد بحث بر این اندیشه رهنمون هستند که این وعده پرشکوه خدا تحقق نیافته و به هنگامه ظهور حضرت مهدی علیه السلام تحقق خواهد یافت.(رجوع به مجمع البیان،ج7،ص 152؛ و تفسیر عیاشی ذیل آیه 154 نور)

3) «و لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر ان الارض یرثها عبادی الصالحون» (انبیاء،105)

«ما در زبور (وکتابهای آسمانی پیشین) پس از نوشتن در لوح محفوظ نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به ارث می برند.

در تفسیر این آیه از امام محمد باقر علیه السلام آورده اند که فرمود:

«هم اصحاب المهدی فی آخر الزمان» (مجمع البیان؛ ذیل آیه)

«اینان یاران حضرت مهدی علیه السلام در آخر الزمان هستند»

4) «هو الذی ارسل رسوله بالهدی و دین الحق لیظهره علی الدین کله و لوکره المشرکون» (توبه 33)

این آیه در قرآن سه مرتبه آمده است و نشان از اهمیت و حساسیت موضوع می کند.

نوید قطعی و تخلف ناپذیر در این آیه «لیظهره علی الدین کله» چه زمانی و چگونه تحقق یافته است؟

پیشوایان نور و امامان علیهما السلام در معنای نهان و تأویل آیه، رهنمود دارند که این مربوط به روزگار ظهور امام مهدی علیه السلام است که بی تردید تحقق خواهد یافت.

در تفسیر آیه مورد بحث از امیرمومنان علیه السلام آورده اند که این آیه شریفه را تلاوت کرد و فرمود: آیا این نوید پیروزی تحقق یافته است؟

پاسخ دادند: آری

آن حضرت فرمود: هرگز! به خدایی که جانم در کف قدرت اوست با تحقق این وعده هیچ شهر و دیاری نمی ماند جز اینکه در آن ندای یکتایی و عظمت خدا بامدادان و شبانگاهان طنین می افکند.(مجمع البیان، ج9، ص280)

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
منبع: امام مهدی از ولادت تا ظهور، آیه الله سید محمد کاظم قزوینی