راز خنده و گریه طفل

2

منبع : شیخ صدوق(ره)، علل الشرائع، ج 2، ص: 856؛ مترجم: ذهنی تهرانی، سیدمحمدجواد

مفضّل بن عمر نقل کرده که وی گفت: از حضرت جعفر بن محمّد علیهما السّلام پرسیدم: این که طفل بدون تعجّب خندیده و بدون درد و المی می گرید سببش چیست؟

حضرت فرمودند: ای مفضّل هیچ طفلی نیست مگر آنکه امام خود را دیده و با او مناجات می نماید، پس گریه اش به خاطر غیبت امام از او است و خنده اش زمانی است که امام به او رو می کند.

و وقتی زبان طفل باز شد این باب بر رویش بسته شده و دیگر امام را ندیده و در دلش نسبت به آنچه قبلا برایش اتّفاق افتاده نسیان و فراموشی پیدا می شود.