احتجاج علی (ع) در مسجد پیامبر (ص)

روزی جمعی 200 نفری از مهاجر و انصار در مسجد النبی جمع شده بودند و از سوابقشان صحبت می کردند بعضی به طرف قبله تکیه زده بودند و بعضی دور هم جمع بودند از جمله افراد آن جلسه علی (ع)، سعد بن عوف، زبیر، طلحه، عمار، مقداد، ابو ذر، هاشم بن عتبه، عبد اللّه بن عمر، امام حسن (ع)، امام حسین (ع)، محمّد بن ابی بکر، عبد اللّه بن جعفر، عبد اللّه بن عباس، که همگی از مهاجرین محسوب می شوند. و ابی بن کعب، زید بن ثابت، ابو ایوب انصاری، ابو الهیثم تیهان، محمّد بن سلمه، قیس بن سعد، جابر بن عبد اللّه، ابو مریم، انس بن مالک، زید بن ارقم، ابو لیلی و پسرش، عبد الرحمان، ابو الحسن بصری، و.. . که از انصار محسوب می شوند، مردم از صبح تا ظهر ادامه دادند و عثمان بن عفان، در خانه اش بود و از این موضوع اطلاعی نداشت، علی علیه السّلام ساکت بود مردم به او روی آوردند چرا شما سخن نمی گویی؟ علی علیه السّلام نیز شروع نمود و فضائل خویش را بیان نمود تا رسید به دوستی پیامبر (ص) طلحه گفت: چه کنیم ادّعای ابو بکر را که گفت از پیامبر شنیدیم خداوند نبوت و امامت را یک جا جمع نمی کند اصحاب نیز شهادت دادند. علی علیه السّلام فرمود:

ای طلحه دلیل بر بطلان حرف ابو بکر سخن پیامبر (ص) در غدیر خم است که فرمود: هرکس اختیار من نسبت به او از خودش بیشتر است علی علیه السّلام نیز اختیارش نسبت به او از خودش بیشتر است. چگونه بر ایشان اختیار دارم درحالیکه آنان بر من فرمان می دهند و حاکم بر منند و اینکه پیامبر فرمود: تو مثل هارون به موسی برای من هستی آیا نمی دانست که خلافت غیر از نبوت است؟ و اگر غیر از نبوت چیز دیگری هم مستثنی بود آنرا هم استثناء می کرد. (اسرار آل محمّد سلیم بن قیس ص 77)