شفاعت پیامبر صلی الله علیه و آله

در «سوره نساء» می فرماید: «و اگر ایشان هنگامی که بر خود ستم نمودند و گنهکار شدند به حضرت تو بیامدند، پس از خدا آمرزش می خواستند و رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم هم بر ایشان (شفاعت نموده و) آمرزش می خواست، خدای را پذیرنده توبه و مهربان به خود می یافتند».[1]

از این آیه شریفه، منصب شفاعت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به خوبی دانسته می گردد.

استغفار پیغمبر (ص) پس از رحلت

در تفسیر منهج الصادقین از حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام منقول است که فرموده: چون رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم از دنیا رحلت فرموده و او را دفن کردیم، سه روز از این واقعه گذشت، اعرابیی بیامد و بر سر قبر آن حضرت نشست و خاک بر سر می کرد و می گفت یا رسول اللَّه! آنچه گفتی شنیدیم و بدان گرویدیم و لیکن حقّ آنچه از جانب خدای تعالی برای ما آوردی، بجا نیاوردیم و حق تعالی در این کتابی که برای ما آوردی فرموده:

... وَلَوْ انَّهُمْ... ^[2] یا رسول اللَّه صلی الله علیه و آله و سلم من بر خود ستم کرده ام و نزد تو که رسول خدایی آمده ام که برای من استغفار کنی.

از قبر آن حضرت آواز برآمد که: «قد غفراللَّه لک؛ یعنی خدا تو را آمرزید».

ودرروایت دیگری است که این صدا رااهل مسجد شنیدند وهمه را به گریه درآورد.

پی نوشت ها

[1] نساء/ 64.

[2] وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُواْ أَنفُسَهُمْ جَآءُوکَ فَاسْتَغْفَرُواْ اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُواْ اللَّهَ تَوَّابًا رَّحِیمًا (نساء/ 64).