نمک و خیانت

روزی یکی از دوستان ملا محمد تقی مجلسی- پدر علامه مجلسی- از دست همسایه خود که به همراه جمعی دیگر از شب تا صبح به لهو و لعب و نوشیدن شراب می پرداختند، نزد او شکایت کرد. ملا محمد تقی مجلسی به او گفت: امشب همسایه خود و همراهانش را برای صرف شام دعوت کن.

من نیز خواهم آمد. دوست ملا محمد تقی، بدون کوچکترین اعتراضی قبول کرد و به سراغ آنان رفت. رئیس آنان ضمن قبول دعوت با خوشحالی گفت: چه شده است که به طایفه ما ملحق شده ای؟

میزبان بدون اظهارنظر به خانه بازگشت و اسباب شام را فراهم ساخت. چون شب فرارسید، ملا محمد تقی زودتر از مهمانان به خانه دوستش آمد و در آنجا نشست. چون مهمانان وارد خانه شدند و چشمشان به ملا محمد تقی افتاد، متعجب شدند.

رئیس آنان که حضور یک فرد روحانی را، مانع عیش و نوش دانست، در صدد برآمد که با حیله ای او را از میدان بدر کند. لذا روبه ملا محمد تقی کرد و گفت: شیوه ای که شما در دست دارید بهتر است یا کاری که ما آن را در پیش گرفته ایم. ملا محمد تقی مجلسی با لحنی ملایم و آرام گفت: خوب هرکدام شیوه کار خود را بیان می کنیم و بعد قضاوت می کنیم که کدام بهتر است. رئیس گروه که از برخورد مؤدبانه این روحانی در شگفت مانده بود گفت: این سخن نیکویی است، درنگی کرد و سپس ادامه داد: یکی از اوصاف ما این است که وقتی نمک کسی را خوردیم دیگر به او خیانت نمی کنیم. ملا محمد تقی فرصت را غنیمت شمرد و گفت: من این مطلب را که شما گفتید قبول ندارم. اما سردسته آنان درحالیکه قیافه حق به جانبی را به خود گرفته بود گفت: این از اصول طایفه ماست، ملا محمد تقی مجلسی با چشمانی که نور هدایت در آن برق می زد، نگاهی به آنان کرد.

لحظه ای مکث نمود و سپس با نفس مسیحایی خود فرمود: آیا شما تا حال نمک خدا را خورده اید!

این سخن ملا محمد تقی مجلسی همانند آب سردی بر آتش طغیان و غرور آنان فروریخت. سکوت سراسر مجلس را فراگرفت رنگ خجالت بر سیمایشان نشست، زیر چشم نگاهی به هم کردند و بدون اینکه سخنی بگویند، خانه را ترک کردند.

صاحب خانه که شاهد این صحنه بود دلهره سراسر وجودش را فراگرفت. نزد ملا محمد تقی آمد و گفت: اینکه بدتر شد.

ملا محمد تقی مجلسی گفت: صبر کن تا ببینم بعدها چه می شود و چند لحظه بعد از خارج شدن آنها ملا محمد تقی مجلسی هم به خانه اش بازگشت.

صبح زود درب خانه ملا محمد تقی به صدا درآمد. وقتی در خانه را گشود، رئیس آن گروه را دید که پشت در خانه ایستاده است. رئیس زودتر از ملا محمد تقی سلام کرد و گفت: دیشب سخن شما مرا به فکر واداشت اینک غسل کرده و توبه نموده ام و آمده ام تا شما مسائل دینی را به من بیاموزید. لبخند رضایت بر لبان ملا محمد تقی نشست و با روی گشاده او را به خانه دعوت کرد و از او پذیرایی نمود.^[1]

پی نوشت

[1] - علامه مجلسى، مردى از فردا ص 24 و 25.