سه موعظه محکوم به اعدام
امام صادق (ع) فرمود: مردی به حضور عیسی (ع) آمد و اقرار کرد که من زنا کرده ام و مرا پاک کن.
پس از آنکه زنا کردن او ثابت شد، و بنا بر این گردید که او را سنگسار کنند (گویا زنای محصنه بوده است) اعلام شد که جمعیت جمع شوند.
همه جمع شدند و حضرت یحیی (ع) نیز در میان جمعیت بود، مرد زنا کار را در گودالی گذاردند تا او را سنگسار نمایند، او فریاد زد، هر کسی که بر گردنش، حد هست از اینجا برود، همه رفتند، تنها عیسی و یحیی باقی ماندند.
در این هنگام یحیی (ع) (فرصت را غنیمت شمرد و به خاطر اینکه موعظه آن مرد در آن حال اثر بخش بود) نزد او رفت و فرمود:
یا مذنب عظنی: ای گنهکار مرا موعظه کن.
او گفت: لا تخلین بین نفسک و هواها فتردی: بین نفش خود و هوس هایش را آزاد نگذار تا خود را تباه سازی.
یحیی فرمود: باز مرا موعظه کن.
او گفت: لا تعیرن خاطئاً بخطیئته: گنهکار را بخاطر گناهش سرزنش مکن )طعن و سرزنش غیابی یا حضوری مکن مگر در موارد امر به معروف و نهی از منکر)
یحیی فرمود: باز مرا موعظه کن.
او گفت: لاتغضب: خشمگین مشو.
یحیی فرمود: همین سه موعظه مرا کافی است (قال حسبی(
