شعر مدافع حرم

گرفته درد ز چشمم دوباره خواب گران را

مرور می کنم امشب غم تمام جهان را

غم عراق و یمن را که شعله شعله در آتش

غم دمشق پریشان و غزّه ی نگران را

دلارهای یهودی، ریال های سعودی

ببین که برده به غارت چگونه امن و امان را

چه کودکان یتیمی که مانده بی سر و سامان

چه مادران غریبی که برگ ریزِ خزان را...

صدای ناله و شیون زِ هر کرانه بلند است

چگونه خواب ربوده ست چشم آدمیان را؟

جهان اگر چه کویر سکوت و بهت و تماشاست

در این دیار ببین رودهای در جریان را

ببین شکوه و شهامت چگونه ریشه دوانده

ببین قیامت قد هزار سرو روان را

ببین که عشق حسینی و آرمان خمینی

چگونه باز به میدان کشانده پیر و جوان را

درود بر شرف و عزت جوانِ غیوری

که در هوای حرم نذر می کند سر و جان را

چگونه دم بزنم از مدافع حرم عشق

چگونه وصف کنم آن حماسه های عیان را

سلام ما به خلیلی و صابری و علی دوست

به غیرت همدانی که خیره کرده جهان را

سلام ما به عزیزی و باغبانی و عطری

چه عاشقانه برانگیختند رشک جنان را

درود بر تقوی، شاطری و فاطمی اطهر

که خوانده اند «أ وَفَیتُ» به لب امام زمان را

سلام بر سر اسکندری که بر سر نیزه

گرفت از دل هر بی قرار تاب و توان را

سری به نیزه بلند است در برابر زینب

خدا کند که نبیند رقیه زخم سِنان را

و «أی منقلبٍ» می رسد به گوش دوباره

دمی نمی برم از یاد شمرهای زمان را