کلام امام رضا علیه السلام(فرمان پادشاه )
اذا اوحی الملک الیهما اطرق منصتا لهما حتی یسمع منهما ثم یجیب بما یرید فیترجم عنه اللسان بادوات کثیرة منها ریح الفؤاد و بخار المعدة.
عبارات فوق یکی از ادله عقلی و نقلی بر اثبات تجرد روح است.
زیرا جسم و ماده یک خاصیت بیشتر نمیتواند داشته باشد و یک کار بیشتر نمیتواند انجام دهد چنانچه چیزی بتواند بکارهای مختلفی بپردازد و در چیزهای متعددی تأثیر کند معلوم می شود فوق همه آنهاست و از همه آنها مجرد و برهنه است و چون تمام احساسات و ادراکات از هر نوع منسوب بروح و کار اوست پس روح ناچار باید فوق همه محسوسات و مدرکات باشد. این یکی از ادله قوی تجرد روح است عبارت فوق علاوه بر آنکه بیان مزبور را ثابت و روشن میکند مطلب سابق را نیز تأیید و مبرهن مینماید زیرا صریحا میگوید درک کننده واقعی قلب است نه جوارح و اعضا.
امام علیه السّلام میفرماید: وقتی قلب بگوش امر کرد و اجازه داد که صوتی را وارد خانه او کنند ساکت و بی توجه بهمه چیز میماند تا از راه گوش چه میشنود و آنچه را شنید جواب میگوید زبان جواب او را بآلات و ادوات زیادی ترجمه میکند.
ظاهرا مراد از ریح الفؤاد هوائی است که از قلب بسوی ریه و قصبه خارج می شود و مقصود از بخار معده بخاریست که از معده بسوی تجاویف ریه متصاعد میگردد.
یا همان روح بخاری است که از کبد بسوی آلات تنفس بالا میرود.
