تأثیر دعا در تعجیل فرج مولا!
فضل گوید از امام جعفر صادق علیه السّلام شنیدم که می فرماید:
روزی خداوند به ابراهیم علیه السّلام وحی کرد که به زودی صاحب فرزندی خواهی شد. ابراهیم علیه السّلام بسیار خوشحال شد به سرعت به نزد ساره، همسر خود، شتافت تا این مژده مسرّت بخش را به او برساند.
وقتی ساره از بشارت الهی مطلع شد، به ابراهیم علیه السّلام گفت: چه می گویی؟ من پیر شده ام. چه طور ممکن است که صاحب فرزندی شوم.
ابراهیم علیه السّلام سخت به فکر فرورفت.
حق تعالی دوباره به او وحی کرد و فرمود: ای ابراهیم! همسرت به زودی فرزندی به دنیا خواهد آورد که اولاد او به خاطر این که مادرشان وعده مرا انکار کرد، چهار صد سال گرفتار عذاب خواهند شد!
[فرزندان ساره یعنی ] بنی اسراییل، سال ها [به همین جهت ] گرفتار عذاب [و ستم فرعونیان ] بودند. تا این که روزی از طولانی شدن مدّت عذاب به تنگ آمده و چهل شبانه روز تمام به درگاه الهی گریه و زاری نمودند.
در این هنگام، خداوند متعال موسی و هارون علیهما السّلام را مبعوث نمود تا آن ها را از دست فرعونیان نجات دهند، و صد و هفتاد سال زودتر از موعد مقرر گرفتاری آنها را بردارند.
آنگاه امام جعفر صادق علیه السّلام فرمود: شما نیز اگر برای تعجیل در فرج قائم ما علیه السّلام گریه و زاری کنید، خداوند فرج ما را نزدیک خواهد نمود. و الّا باید تا آخرین روز موعد ظهور او در انتظار به سر برید![1]
پی نوشت
[1] تفسیر عیاشى، ج 2، ص 163، در تفسیر سوره هود؛ بحار الانوار، ج 52، ص 131 و 132.
