چرا قرآن ...؟؟؟1

آیه شماره 52  از سوره مبارکه ابراهیم
قرآن
 هَذَا بَلَاغٌ لِلنَّاسِ وَلِیُنْذَرُوا بِهِ وَلِیَعْلَمُوا أَنَّمَا هُوَ إِلَهٌ وَاحِدٌ وَلِیَذَّکَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ
این [قرآن] ابلاغى براى مردم است [تا به وسیله آن هدایت‏شوند] و بدان بیم یابند و بدانند که او معبودى یگانه است و تا صاحبان خرد پند گیرند
قرآن مایه ‏ى تبلیغ است ومبلّغین باید مایه‏ ى تبلیغى خود را از قرآن بگیرند.«هذا بلاغ»
قرآن، کتاب توحید است و از قرآن باید مُوحّد ساخته شود. «هذا بلاغ ... لیعلموا انّما هو اله واحد»
ابلاغ به تنهایى کافى نیست، انذار نیز لازم است. (آرى هدفِ تبلیغ، انذار است.) «ولینذروا»
دانستن کافى نیست، توجه و تذکّر نیز لازم است. «لیعلموا لیذکّر»
اُنس با قرآن، هم معرفت و شناخت و دید به انسان مى‏دهد. «لیعلموا» و هم با تذکر و پند، آدمى را به اعمال خیر تشویق مى‏کند. «لیذکّر»
قرآن، براى عموم مردم ابلاغ است، امّا تنها صاحبان عقل متذکّر مى‏شوند و از آن پند مى‏گیرند. «ولیذکّر اولوا الالباب» آرى اگر به رهنمودهاى قرآن با جان ودل توجّه کنیم، انسان موّحد و متذکّرى مى‏شویم.