دفاع از ولایت علی علیه السلام
امام حسین علیه السلام در فرصت های مختلف از مقام و منزلت و ولایت امیرمؤمنان علی علیه السلام دفاع کرده و پشتیبانی قاطع خود را از آن حضرت اعلام می نمود.
به مواردی از این قبیل اشاره می کنیم:
الف. از گفتارهای آن گرامی است که فرمود:
فردی که زاهد و عابد است، امّا فضیلت و برتری علی علیه السلام را بر تمامی مردم بعد از رسول خدا صلی الله علیه و آله قبول ندارد، عدم پذیرش ولایت در وجود او همانند شعله های آتش در روز طوفانی است و سایر اعمالش هر چند فراوان باشد، مانند علف های خشک بیابان است که تمامی صحرا را فرا گرفته، آن اعتقاد فاسد او هم چون شعله آتشی در طوفان تمام اعمالش را می سوزاند، هم چنان که آتش علف های خشک بیابان را نابود می کند.[1]
ب. وقتی آن حضرت شنید مروان در مسجد پیامبر صلی الله علیه و آله به ساحت مقدس امیرمؤمنان علی علیه السلام جسارت کرده است خشمگین شده و با کمال جرأت جلو مروان را گرفته و به او فرمود: ای فرزند زن بدنام! آیا تو به علی علیه السلام جسارت می کنی؟! می خواهی مقام او را از قرآن برایت بازگو کنم:
خداوند متعال می فرماید:
(إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَیجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا)[2]
آنان که ایمان آوردند و کارهای نیک انجام دادند خداوند رحمان در دل های مردم نسبت به آنان مهر و محبت ایجاد می کند.
این آیه در حق علی علیه السلام و یاران اوست.
خداوند متعال در ادامه می فرماید:
«فَإِنَّما یسَّرْناهُ بِلِسانِک لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقِینَ»[3]؛
همانا ما قرآن را بر زبان تو آسان کردیم تا پروا پیشه گان را مژده دهی!»
خداوند متعال با این آیه توسط پیامبر صلی الله علیه و آله به علی بن ابی طالب مژده داد. امّا ای مروان در حق تو و همفکرانت این آیه را فرستاده است:
«وَ تُنْذِرَ بِهِ قَوْماً لُدًّا»[4]؛
به وسیله آیات ما قوم لجوج و سرکش را بترسان![5]
ج. امام حسین علیه السلام در ضمن روایتی طولانی از وجود مقدس پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل می کند که لقب «امیرالمؤمنین» مخصوص علی علیه السلام است و حضرت رسول صلی الله علیه و آله طبق دستور خدا و راهنمایی جبرئیل علیه السلام این لقب را بر آن حضرت قرار داده و به اهل ایمان دستور داد تا با نام «امیرالمؤمنین» علی علیه السلام را خوانده و بر او سلام کنند.
حضرت سیدالشهداء علیه السلام در ادامه می فرماید:
خداوند متعال جبرئیل را به نزد رسول خدا فرستاد و از او خواست تا در حال حیات خود به ولایت و وصایت علی علیه السلام شهادت داده و قبل از رحلت خویش او را با لقب «امیرالمؤمنین» صدا کند. رسول خدا صلی الله علیه و آله نیز یاران خود را جمع کرده و به آنان دستور داد تا با لقب «امیرالمؤمنین» به علی علیه السلام سلام کنند. مقداد بن اسود کندی، اباذر غفاری، حذیفه یمانی، عمار یاسر، عبداللَّه بن مسعود، و بریده از جمله آن اصحابی هستند که بدون چون و چرا از دستور پیامبر صلی الله علیه و آله اطاعت کرده و با لقب امیرالمؤمنین علی علیه السلام را مخاطب قرار داده و به آن حضرت سلام کردند. اما ابابکر و عمر با شک و تردید این فرمان خداوند را عمل نمودند.[6]
د. ولید روزی در بالای منبر مسجد رسول خدا صلی الله علیه و آله به حضرت علی علیه السلام اهانت کرده و مقام بلند آن حضرت را مورد جسارت قرار داد. امام حسین علیه السلام از این گستاخی با خبر شده و خطاب به ولید فرمود:
تو کیستی ای ولید بن عتبه که این گونه به امیرمؤمنان علی علیه السلام جسارت می کنی! به خدا قسم! من تو را در مورد عداوت و کینه علی مورد سرزنش قرار نمی دهم، چرا که آن حجت الهی برای تو هشتاد تازیانه زد و پدرت را در جنگ بدر با کمال شجاعت و بردباری به قتل رساند! تو چه طور به خود اجازه داده ای که به آن بزرگوار اهانت کنی، در حالی که خداوند متعال در قرآن کریم در ده آیه او را مصداق مؤمن معرفی کرده است و در سوره حجرات تو را فاسق شمرده و فرمود:
(إِنْ جاءَکمْ فاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَینُوا أَنْ تُصِیبُوا قَوْماً بِجَهالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلی ما فَعَلْتُمْ نادِمِینَ)[7]
اگر فاسقی خبری آورد آن را بررسی کنید تا مبادا از روی جهالت اقدامی بکنید و به گروهی هجوم برده و بعداً از کرده خود پشیمان شوید. [8]
پی نوشت ها
