چرا مالکیت فقط مخصوص...؟؟؟

آیه شماره 2  از سوره مبارکه فرقان
مالک هستی
 الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَمْ یَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَخَلَقَ کُلَّ شَیْءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْدِیرًا
همان کس که فرمانروایى آسمانها و زمین از آن اوست و فرزندى اختیار نکرده و براى او شریکى در فرمانروایى نبوده است و هر چیزى را آفریده و بدان گونه که درخور آن بوده اندازه‏ گیرى کرده است
حکومت و حاکمیّت هستى، مخصوص خداست. «له ملک ...» (در هستى یک نظام و یک اراده و مدیریّت حاکم است)
حکومت خداوند نسبت به همه‏ ى هستى یکسان است. «السموات والارض»
خداوند بى ‏نیاز است. «له ملک السموات... لم یتخذ» (نیاز به فرزند براى جبران کمبودهاست و کسى که حکومت هستى به دست اوست چه کمبودى دارد؟!)
همه‏ ى آفریده‏ها از سرچشمه‏ ى قدرت واحدى برخاسته‏ اند. «خلق کل شیى‏ء»
تدبیر هستى، به دست خالق هستى است. «له ملک السموات... خلق کلّ شى‏ء»
آفرینش، حساب و کتاب دارد. «فقدره تقدیرا»
تدبیر هستى، بسیار دقیق است. «تقدیرا»