حکمت 455 نهج البلاغه

وَ سُئِلَ مَنْ أَشْعَرُ الشُّعَرَاءِ؟ فَقَالَ (علیه السلام): إِنَّ الْقَوْمَ لَمْ یَجْرُوا فِی حَلْبَةٍ، تُعْرَفُ الْغَایَةُ عِنْدَ قَصَبَتِهَا؛ فَإِنْ کَانَ وَ لَا بُدَّ، فَالْمَلِکُ الضِّلِّیلُ.
یُریدُ إمرأ القیس.

الْحَلْبَة: اسبانى که براى مسابقه، در یک جا جمع مى آورند، مقصود در اینجا طریقه و روش واحد است.
الْقَصْبَة: نشانه اى که در آخر خط پایان مسابقه نصب مى کنند و برنده با رسیدن به آن، آن را به علامت پیروزى برمیدارد.
الْمَلِکُ الضِّلِّیل: سلطان گمراه، مقصود «امرء القیس» است.

راه شناخت بزرگترین شاعر (هنرى، علمى):
و درود خدا بر او، فرمود: (از امام پرسید(1) بزرگ ترین شاعر عرب کیست فرمود:) شاعران در یک وادى روشنى نتاخته اند تا پایان کار معلوم شود، و اگر ناچار باید داورى کرد، پس پادشاه گمراهان، بزرگ ترین شاعر است.(2)