حکمت 450 نهج البلاغه

وَ قَالَ (علیه السلام): مَا مَزَحَ امْرُؤٌ مَزْحَةً، إِلَّا مَجَّ مِنْ عَقْلِهِ مَجَّةً.

مَزَحَ: مزاح و شوخى کرد.
مَجَّ: پاشید، پرتاب کرد.

پرهیز از شوخى کردن (اخلاق اجتماعى):
و درود خدا بر او، فرمود: هیچ کس شوخى بیجا نکند جز آن که مقدارى از عقل خویش را از دست بدهد.