حکمت 446 نهج البلاغه

وَ قَالَ (علیه ‏السلام) لِغَالِبِ بْنِ صَعْصَعَةَ أَبِی الْفَرَزْدَقِ فِی کَلَامٍ دَارَ بَیْنَهُمَا: مَا فَعَلَتْ إِبِلُکَ الْکَثِیرَةُ؟ قَالَ دَغْدَغَتْهَا الْحُقُوقُ یَا أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ. فَقَالَ (علیه‏ السلام): ذَلِکَ أَحْمَدُ سُبُلِهَا.

دَغْدَغَ المَالَ: مال را پراکنده کرد.
أحْمَدُ سُبُلِها: بهترین و پسندیده ترین راه (مصرف) آن.

ضرورت پرداخت دیون مردم (اقتصادى، حقوقى):
(امام به پدر فرزدق، غالب بن صعصعه(1) فرمود:) شتران فراوانت چه شده اند؟ (پاسخ داد، اى امیر مؤمنان، پرداخت حقوق آنها را پراکنده ساخت امام فرمود:) این بهترین راه مصرف آن بود.