اشعار مصیبت حضرت زینب علیها سلام

ای دختر علی جانم فدای تو،آتش زده به جان داغ عزای تو

محبوبه ی خدا،ای رزق تو بلا،دلخون کربلا

جانم فدای تو...

هستی پیمبر گمنام کربلا،ای در خطابه ات پیغام کربلا

با تیغ خطبه ات،در پیش خصم دون،شد فتنه سرنگون

جانم فدای تو...

دیدی به کربلا گلهای پرپر و،رأس ِ به نیزه و مولای بی سر و

غوغای فتنه ها،آتش به خیمه ها،سیلی و بچه ها

مظلوم حسین حسین...

هنگامه ی اشک و درد و بلا شد

زینب شهید داغ کربلا شد

واویلا واویلا آه و واویلا...

با قلب پر خون و قدّ خمیده

مهمان شده بر یار سر بریده

از وادی غربت با دیده ی تر

رفته به دیدار امام ِ بی سر

در وقت جان دادن غرق عزا بود

یاد غریب ِ دشت کربلا یود

بوده به یاد ِ آن دمی که جانان

جان داده در گودال با کام عطشان

آندم که دیده روی خاک صحرا

افتاده خونین جسم ارباً ارباً

آندم که شد پرپر از کینه لاله

جان داده در ویران دخت سه ساله

یا زینب یا زینب یا زینب یا زینب

واویلا واویلا واویلا واویلا...

واویلا واویلا آه و واویلا...

وجودت آیت ِ عُظمای کربلا

قهرمان بانوی صحرای کربلا

همه ی عُمرت غرق درد و بلایی

شهیده ی غصه های کربلایی

ای کوثر زهرا خورشید مکتب

یا امّ المصائب زینب یا زینب..

یا زینب یا زینب یا زینب یا زینب

واویلا واویلا واویلا واویلا...

واویلا واویلا آه و واویلا...

نرود از یادَت صحنه ی قتلگاه

خیمه ها در آتش،بچه ها بی پناه

دیده ای در خاک و خون پیکر اکبر

آتش زد بر قلب تو روضه ی اصغر

زیر بار غم شد قدّت خمیده

قسم به حق که تو هستی شهیده

یا زینب یا زینب یا زینب یا زینب

واویلا واویلا واویلا واویلا...

واویلا واویلا آه و واویلا...