درباره اصل گریه کردن بر مصیبت سیدالشهداء علیه السلام، آن قدر روایت وجود دارد که از شمارش خارج است و در کتاب های شیعه و سنّی آمده است که در این جا فقط به چند روایت از مصادر اهل سنّت که از دیدگاه آنان صحیح هستند، بسنْده می کنیم.
امام سجاد علیه السلام در ماجرای کربلا، مصیبت جانگداز امام حسین علیه السلام و اصحاب با وفای آن حضرت را دید و بعد از آن رنج اسارت حرم اهل بیت علیهم السلام را تحمل نمود. اما با افشاگری در طول اسارت و گریه در مدینه در طول عمر گهربار خویش، پیام امام حسین علیه السلام را جاودانه ساخت. سرانجام در محرم سال 95 ه.ق در سن حدود 56 سالگی مسموم شده و به شهادت رسید.
سوال
سوال من این است که افرادی که با تبلیغات دشمنان اهل بیت در کربلا با امام حسین ( ع ) جنگیدند و این جنگ را وظیفه دینی خود می دانستند و اصلا پیامبر اکرم (ص) را ندیده بودند سرنوشت قیامت آنان چیست؟
به چند دلیل عرض می کنیم که امام حسین علیه السلام برای این افراد ناشناخته نبودند تا این نشناختن عذری برای عمل زشتشان باشد:
1. قبلا هم خود امام (ع) و هم پدر بزرگوارشان امیرالمومنین علی علیه السلام در کوفه زندگی کرده بودند و همه ایشان را می شناختند. و حتی پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه وآله وسلم نیز در زمان حیات خود بارها فرموده بود:
فقیه بزرگ، مرحوم حضرت آیت الله العظمی علامه سید محمدمهدی طباطبایی، معروف به بحرالعلوم، از علمای برجسته قرن سیزدهم بود، که به سال 1212 ه ق در عصر قاجاریه در نجف اشرف رحلت کرد، و در همانجا به خاک سپرده شد، در عصر این عالم ربانی گوشه هایی از حرم مطهر حضرت ابوالفضل علیه السلام ویران شده بود و نیاز به نوسازی داشت، او از این ویرانی اطلاع یافت، با یک نفر معمار به دیدار سرداب مرقد رفتند، تا از نزدیک در مورد تعمیر، با معمار صحبت کنند. در این بین معمار نگاهی به قبر و نگاهی به علامه کرد و پرسید: «آقا! اجازه می فرمایید از شما سؤال کنم؟»
سلیمان أعمش گوید که: در کوفه منزل داشتم و مرا در آنجا همسایه ای بود که طریق اهل بیت نداشت؛ من بعضی از اوقات با او می نشستم و مذاکره می نمودم. در شب جمعه ای به او گفتم: تو چه می گوئی در زیارت حسین علیه السّلام؟ گفت: بدعت است و هر بدعت ضلالت است. و هر ضلالت در آتش است من با نهایت خشم از نزد او برخاستم و به منزل آمدم، و با خود گفتم: چون سحر شود به نزد او می روم و از فضایل مولا أمیرالمؤمنین آنقدر برای او نقل می کنم که از شدّت حزن و غصّه چشمانش گرم شود. سحر به منزل او رفتم و در زدم،
اگر چه مقام و منزلت هر نبی و ولی ای، به مقدار توجّه او به مقام نورانیت است و رسول اکرم- صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم- و ائمّه ی اطهار- علیهم السّلام- به وراثت از آن حضرت، به لحاظ توجّه تامّ به آن مقام، اشرف و افضل از همه ی پیامبران- علیهم السّلام- هستند
دوران امامت امام سجاد علیه السلام یکی از تاریک ترین ادوار تاریخ اسلام بود؛ به طوری که محققان و تاریخ پژوهان مسلمان از عصر امامت آن حضرت علیه السلام با نام «دورة سقوط فرهنگ اسلام» یاد می کنند. در آن زمان که حاکمان اموی، دنیاپرستی را در مقابل خداپرستی تبلیغ می کردند، سیدالساجدین علیه السلام با سیر در وادی عبادت، اصل خدامحوری را به مردم می آموخت و شکوه زیبایی پرستش خدای یکتا را نمایان می کرد. آن حضرت عبادت را بزرگ ترین حق خدا بر گردن بندگان می دانست.
یکی از اموری که اسلام بسیار در مورد آن سفارش کرده، غیرتمندی و دفاع از حریم خانواده است. طبیعتاً انسان هر قدر غیرتمندتر باشد، میزان دفاع او از حریم خانواده بیشتر خواهد بود. رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند: «ابراهیم (پدرم) غیرتمند بود و من از او غیرتمندترم و خدا بینی مؤمن بی غیرت را به خاک می مالد.» و امام صادق علیه السلام نیز می فرمایند: «از آنجا که خدای بلندمرتبه غیور است، هر باغیرتی را دوست دارد. به خاطر غیرت خداوند است که فحشای ظاهری و باطنی حرام شده است.»
تاسوعا و عاشورا به چه معنا است وآیا قبل از شهادت امام حسین (ع)تاسوعا و عاشورا وجود داشت؟
عاشورا از ریشة عشر به معنای ده و دهم و تاسوعا از ریشه تسع به معنای نه و نهم است.
این لفظ فقط بر نهمین و دهمین روز محرم اطلاق شده است.
به لحاظ آن که حوادث مهم کربلا در روز نهم و دهم ماه محرم الحرام اتفاق افتاد، این دو روز را برجسته تر نموده و به نام تاسوعا و عاشورا یعنی روز نهم و دهم محرم الحرام در فرهنگ مسلمانان به ویژه شیعیان از جایگاه خاصی بهره مند شد.
